Eretitel: 'It's All Right'

Vandaag een dubbele rouwband op Soul-xotica. Straks ga ik een bericht wijden aan Tony Joe White die woensdag is overleden. De 'Listen Carefully' waar de 'Eretitel' aan ten grondslag ligt, maakt ook deel uit van een 'herdenking' in de radioshow. Ik heb gisteravond een 'knal-uitzending' gehad en ben helemaal 'leeg' na afloop. Bovendien weet ik dat ik voor deze 'Eretitel' nog een beetje huiswerk moet doen omdat ik de nummers niet meteen voor de geest kan halen. Volgende week wordt, wat dat betreft, een 'makkie'. Ik ben op 28 maart 2017 'Tuesday Night Music Club' aan het voorbereiden en heb nog geen titel bedacht voor 'Listen Carefully'. Wel heb ik een dag eerder kennis genomen van het overlijden van Clem Curtis, de oorspronkelijke leadzanger van The Foundations. Ik weet nog niet eens welk liedje schuil gaat achter de titel als ik het op een verzamel-cd zie staan van de groep. Achteraf gezien blijk ik het in een andere (en betere) versie in de Blauwe Bak te hebben, maar vooruit... we brengen nog eenmaal een eerbetoon aan Clem Curtis. De 'Eretitel' is 'It's All Right' ook al wordt het nummer van Van Morrison her en der ook als 'It's Alright' aangeduid.

3. Joe Walsh (1992)
Ik weet het. Ik ben een ontzettende 'mierenneuker' als het komt tot de correcte spelling in 'Listen Carefully' en de 'Eretitel'. Ik zou een avond kunnen vullen met liedjes die 'It's Alright', 'It's Allright' of 'It's All Right' heten. Ik heb bewust gekozen voor de drie woorden: 'It's All Right'. Geen Volendamse Maddog in deze 'Eretitel' omdat hun single uit 1974 'It's Allright' heet, evenals de single van The Motions uit 1969. De database geeft voldoende antwoorden op 'It's All Right' en daarbij kan ik een paar weg strepen omdat ze identiek zijn aan de nummer twee van vanavond. Joe Walsh is een beetje het vijfde wiel aan de wagen. Ik kies het vooral omdat Joe Walsh een 'bekende' naam heeft en het nummer uit een heel ander decennium afkomstig is als de overige twee. Het is een track van Walsh' 'Songs For A Dying Planet' uit 1992 en daarop laat de man horen dat hij zijn streken nog niet is verleerd. Natuurlijk nog altijd een beul op de gitaar en tegelijk heeft 'It's All Right' iets 'catchy' in zich wat 'Rocky Mountain Way' en 'Life's Been Good' ook boven andere heavy rock uit de jaren zeventig laat stijgen. Walsh levert hier vooral een gevecht met de nummer twee en op dit moment moet hij tevreden zijn met een derde plek.

2. The Foundations (1968)
Op 1 maart 1968 verschijnt in Engeland de EP 'It's All Right' van The Foundations. Het bevat de twee monsterhits 'Baby Now That I've Found You' en 'Back On My Feet Again'. Voorts de b-kant van de laatstgenoemde single en het 'nieuwe' 'It's All Right'. Feitelijk is het nummer zélf al twee jaar oud. De Amerikaanse soulzanger J.J. Jackson doet eind 1966 een tournee in Engeland waarbij hij zich laat begeleiden door Arthur Greenslade en zijn band. Jackson is zó onder de indruk van het vakmanschap van de Engelsen dat hij begin 1967 een single met hen opneemt: 'But It's All Right'. Oorspronkelijk op Calla en opnieuw uitgebracht in 1971 op Mojo. De laatste heb ik sinds jaar en dag in de Blauwe Bak-koffer. The Foundations doet een iets snellere, maar verder natuurgetrouwe cover van het nummer van J.J. Jackson. Overigens zal dit één van de laatste EP's zijn. Met ingang van juni 1968 laat de Engelse hitparade geen EP's meer toe in het overzicht waardoor het voor platenmaatschappijen niet meer lucratief is om 'dure' EP's te maken. Pas in de vroege jaren zeventig krijgt de EP een vervolg met de maxi-single welke voor de prijs van een enkele single wordt verkocht. De punkers hebben sowieso lak aan de regels en brengen weer échte EP's uit. Natuurlijk zijn in 1969 en 1970 wel EP's verschenen, maar bij bijvoorbeeld Pye verschijnen maandelijks meerdere EP's en dat is in 1968 even helemaal afgelopen. The Foundations' versie van 'It's All Right' is niet zo goed als die van J.J. Jackson, maar het mag nog altijd op twee.

1. Van Morrison (1967)
Als de Ierse brombeer het voor gezien houdt met Them kan hij overal in de muziekwereld aan de slag. Hij kiest voor een reeks opnames voor Bang Records in New York met de befaamde liedjesschrijver Bert Berns. Het verhaal is legendarisch. Van Morrison brengt vele uren door in de studio onder andere met de opname van 'Brown Eyed Girl'. Zijn solo-debuut moet een sobere blues-plaat worden doordrenkt met emotie. Als Van in het vliegtuig naar Ierland zit, gooit Berns alle gimmicks uit de platen van Neil Diamond in 'Brown Eyed Girl' en Morrison heeft een reden om het nummer voorgoed te verafschuwen. Hij neemt ook afstand van het album 'Blowin' Your Mind'. Het duurt enkele decennia totdat de rechtmatige eigenaar van de opnames de 'pure' nummers verkrijgbaar maakt. 'It's All Right' bereikt in 1967 niet 'Blowin' Your Mind' en is daarmee een soort van 'bonustrack', evenals een bluesy en minder zweverige versie van 'Madame George'. 'It's All Right' is voor iedereen een feestje. Zowel voor Van Morrison's werk als Bert Berns' studio-capaciteiten en de zangeressen en muzikanten valt 'It's All Right' gunstig uit. Een betere definitie van kippenvel-muziek bestaat er niet!

Volgende week mag ik voor één keer bewust een beetje afwijken van de titel want... het is voor een goed doel. Het goede doel is namelijk de gedoodverfde nummer 1 dat ik dan pas heb leren kennen en dat tot een héle grote favoriet is uitgegroeid.