Vergeef me. Ik ben van huis uit poprecensent en dus medeverantwoordelijk voor de hokjesgeest binnen de popmuziek. Klinkt er een harde gitaar? Is het iets van rock! Een swingend basloopje? Funk! Kunnen we er niets van maken? Noemen we het fusion, crossover of bedenken er een naam voor. Fröbelfolk komt uit mijn koker, evenals Texacoreggae. Hoe moest ik nu in hemelsnaam Redbone definiëren? Het heeft wortels in de indianentraditie, zeer funky, soulvol op momenten, maar ook stevig qua bluesrock en tegelijk erg poppy... Maak daar maar eens chocola van!
Redbone is niet de enige groep die muziek in een eigen dimensie maakt. De leden kunnen buigen op een jarenlange bandjeservaring. De onlangs overleden Lolly Vasquez (samen met broer Pat noemden ze zich Vegas binnen Redbone) schreef ondermeer 'Nikki Hoeky' dat zou uitgroeien tot een evergreen. In 1969 besluiten ze zich Redbone te gaan noemen, als eerbetoon aan het indianenbloed dat bij enkelen van hen door de aderen stroomt.
In 1970 tekenen ze voor Epic en zijn te horen op één van mijn tien allergrootste favoriete elpees: 'Keep On Keepin' On' van Brenda Patterson. Die komt zeer binnenkort aan bod. In hetzelfde jaar verschijnt ook hun titelloze debuutalbum, maar Redbone komt pas echt op stoom met single en album 'The Witch Queen Of New Orleans' uit 1971. In Nederland worden ze menigmaal beloond met een top tien-hit, ondermeer met het ritmisch zeer aparte 'Fais-Do'.
De bloederige indianenopstand van Wounded Knee in 1973 legt Redbone geen windeieren. Muzikaal wordt het daarna echt genieten, hoewel de hits opdrogen. 'Wovoka', een van mijn favorieten, behaalt nog een derde plek, maar daarna is zelfs de top twintig te hoog gegrepen. 'Come And Get Your Love' is het eerste slachtoffer. Zeldzaam tijdloos. Zal deze ooit gedateerd klinken? Gelukkig is deze inmiddels herontdekt onder de hippe funk-dj's. En daar reken ik mezelf NIET toe, hoewel hij bij mij ook geregeld onder de naald gaat...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten