zaterdag 15 mei 2010
een blikje terug
Kater? Ja, maar uiteraard niet van de alcohol. Eerder van de leeftijd! ,,Jaaa...", roep ik menigmaal. ,,Als ik wil kan ik wel veertien uur nonstop draaien". Ik kom er tegenwoordig achter dat dat niet voor niets negen jaar geleden is. Ik was toen immers negen jaar jonger... Nee, tien uren zijn zat voor de oude man! Bovendien kom ik bij kroegdraaien steeds weer tot dezelfde conclusie: Ik word doodmoe van disco. En donderdag draaide ik zelfs even fout...
Muzikaal was ik goed gewapend: achthonderd singles, vijftien 12"-es, dertig elpees. Eenmaal in 'T Pandje bleek zelfs mijn shag nog thuis te liggen. En had ik 'Spreadin' Honey' van Watts 103rd Street Rhythm Band op een 'logische plek' laten liggen. Ik ben zoals gepland begonnen met 'Francine', maar daarna Motown erin geklapt in plaats van Shake Keane en Winston G. Steenwijk is nu eenmaal te boers voor 'moeilijke' soul!
Het verwenmoment van de middag zette ik per ongeluk op. Na twee redelijk onbekende nummers, moest ik maar weer eens een hit draaien. Vanzelfsprekend werd dat 'Shambala' van Three Dog Night. Wie kent hem wél? Ondergetekende natuurlijk, die al zijn tweede exemplaar aan het grijsdraaien is! Een uurtje later het dan goed maken met hun enige top tien-hit?
Ik ken hem nauwelijks. Ik kies altijd voor 'Shambala'. Vraag me niet waarom 'The Show Must Go On' nu precies als enige de top tien heeft gehaald. Misschien omdat de deejay van de St. Tropez hem ieder uur draaide?
Om negen uur wordt het druk, tot zover je daarover kan spreken. Kroegbaas Klaas heeft de bar overgenomen en ik draai nu aan de lopende band verzoekjes. Standaard rock, disco en... fout! Een paar dames hebben ontdekt dat ik niet steviger dan Led Zep ga en willen daarna alleen maar fout horen. Abba, Village People, Gloria Gaynor. Gelukkig geen vragen om Boney M en Donna Summer. De 'master' (van de versterker, niet Klaas!) achter de bar gaat geregeld op tien. En dat om half elf? Lieve help...
Gelukkig (?) krijgt mijn Behringer kuren. Kanaal 2 brengt een niet-gezellige brom met zich mee, die zich zal uitbreiden naar de crossfader. Ik begin het helemaal met fout en disco en brom te krijgen, als Bennie Piest binnenstapt. Dé wandelende popencyclopedie van Steenwijk. Die begint me lastig te vallen met onmogelijke verzoeken. Ik draai net Jive Bunny & The Mastermixers en wil 'I Can Hear The Grass Grow' van The Move scherp zetten. Kanaaltje 2 open en ik waan mezelf op een podium met Chemoboi (Oi oi oi!). Maar ik ben nu niet Cilf, maar Soul-X, en bedank ervoor. Negen uren bleek zat tijd...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten