maandag 10 mei 2010

eindelijk volwassen deel 3: nr. 28


Ook via deze weg mijn dank aan Francis. Zonder zijn hulp had ik mijn eigen hoesje moeten scannen. En die is redelijk gepersonaliseerd door Peter Duclerq, die zijn zuurverdiende centjes in september 1966 in dit plaatje stak. Zo zette hij niet alleen zijn naam op de achterkant van het hoesje, maar ook in de uitloopgroef van 'This Is My House'. Tevens schreef hij de speelduur achter de titels op het hoesje, plakte de Hitweek-recensie erop en plakte de randen af met dik plakband. Een single met hoesje die het leven ademt! Maar nu dus een smetteloos hoesje!

Het is eind mei 1989. Ik zit in de tweede klas LEAO en moet kiezen tussen Handel of Administratie. Ik heb een beroepentest moeten doen. De eerste keuze is erg verrassend: Filosoof! Op mijn 35e eenvoudiger te verklaren, dan met veertien jaar. Tweede en derde keuze: bibliothecaris of journalist. In alle gevallen was ik dus 'net' bezig. En dat was weinig hoopgevend. Genoeg herseninhoud om te studeren, motivatie was nul en daar leed mijn schoolcarriƩre ernstig onder.

Het plaatjes verzamelen nam ernstige vormen aan. Vorige maand kreeg ik 'Ordinary Lives' van de Bee Gees en de LP 'Music For The Millions' (nee, niet van Fursaxa!) van The Moody Blues op mijn verjaardag. De laatste is een 1982-heruitgave van 'The Magnificent Moodies'. Intussen heb ik ook nog 'Your Wildest Dreams' uit 1986 op single gevonden.

Wat betaalde je in 1989 voor een single? Nieuw waren ze 6,50 gulden, tweedehands een kwartje, Elvis en The Beatles (uiteraard niet samen) deden een gulden. Voor twee gulden kocht je een jaren zestig-single in Mint. Ik betaalde desondanks maar liefst vijf gulden voor deze single. Een heel bedrag toen! Ik durfde het dan ook niemand te vertellen, ze zouden me voor gek verklaren!

Nu de single met hoes met gemak honderd euro doet op is het een stukje gemakkelijker het op te biechten. Maar die Hitweek-recensie? 'Ze kunnen veel beter', zegt men over de A-kant. Dat 'Boulevard De La Madeleine' een klassieker is, bevestigt Hitweek. 'Een wat triest nummer. Accordeon zorgt voor Franse invloed. Denny zingt fantasties!'. Als zelfs Pussycat het kan opnemen zonder dat het tenenkrommend wordt, dan heb je het over een klassieker met een hoofdletter K!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten