Tijdens de fietstocht van afgelopen week leek het even helemaal goed te komen. Vorige week vrijdag had ik een mixtape opgenomen met een greep uit mijn bak northern soul en had een paar singles toegevoegd die de blauwe bak nét niet hadden gehaald. 'Moody Woman' van Jerry Butler zit erin, Bunny Sigler ook. De laatste had ik al in september gekocht, maar kon maar geen indruk maken.
Na een paar maal het bandje te hebben beluisterd, begon ik ineens 'Girl Don't Make Me Wait' van Bunny Sigler te waarderen. Dat moest ook wel, want de single kent een sleutelrol binnen de northern soul. Het was één van de eerste heruitgegeven singles die tien jaar na de officiële release op het hoogtepunt van de hype alsnog een hit werd in Engeland. Vrijdag besloot ik Timebox meteen na Sigler te draaien voor een vergelijkend warenonderzoek. Helaas voor Bunny, het is nog altijd één-nul voor Timebox.
Waar The Small Faces groot werd en concessies moest doen, daar bleef Timebox trouw aan haar mod-aanhang. Zelfs toen de mod-beweging al een zachte dood was gestorven. De jongens van Timebox hebben ongetwijfeld via Bunny Sigler 'Girl Don't Make Me Wait' leren kennen, al kwamen ze pas twee jaar na Sigler met hun cover. Ze hadden meer covers op hun naam staan: Hun eigenzinnige versie van Cal Tjader's 'Soul Sauce' was een cultklassieker, maar 'Beggin' van The Four Seasons werd een bescheiden Engels hitje. 'Girl' stond in december 1968 even in de vaderlandse tipparade.
De b-kant is favoriet onder liefhebbers van freakbeat, maar doet mij weinig. 'Girl' is daarentegen al zestien jaar een alltime favoriet in mijn collectie. En sinds de northern soul voorgoed zijn intrede heeft gedaan in mijn collectie ligt hij geregeld op het draaiplateau. Maar iedere week slagroomtaart gaat ook vervelen, dus zal de gevulde koek van Bunny Sigler thuis nog wel eens zijn rondje gaan draaien. Maar bij optredens vrees ik het ergste...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten