donderdag 13 mei 2010
james LaSD???
In de tweede helft van de jaren zestig bestaat een grote behoefte aan elpees met instrumentale uitvoeringen van bekende hits. Dan denken we meteen aan Hansi, de getalenteerde basgitarist die bekend werd als James Last. Hij heeft overigens twee onvindbare funkelpees gemaakt in de vroege jaren zeventig. Maar zo komen we niet bij Johnny Harris... Deze arrangeur schreef soundtracks voor godvergeten rolprenten. Zijn 'fifteen minutes of fame' dankt hij aan... The Flirtations! Hij is inderdaad verantwoordelijk voor de swingende orkesten.
Dit ontdek ik pas later. Ik kom deze elpee in 2000 tegen en het wekt bij mij vooral de nieuwsgierigheid. Okay, 'Wichita Lineman', 'Light My Fire' en 'Something' wordt door ieder ander orkest uitgevoerd. Maar 'Paint It Black'? En wat moet een orkest met 'Give Peace A Chance' beginnen?
Johnny maakt deze elpee in 1969 en steekt met kop en schouders boven alle andere instrumentale platen uit. Het verschil is dat Harris niet klassiek georienteerd is en evenmin een tradjazz-achtergrond als bv. Billy Vaughn. Want hoewel 'The Windmills Of Your Mind' van die laatste in een prachtige psychedelische hoes is gestoken, zijn de uitvoeringen te stijf om een twenner aan te spreken.
Neem dan Johnny Harris. Een jongeman die frisse ideeën heeft. Die misschien vooraf een jointje heeft gerookt. Die in plaats van hoogbejaarde slagwerkers een drummer uit een acidrockbandje heeft ingehuurd. En de electrische gitaar misbruikt zoals dat in 1969 hoort in de rockmuziek.
'Paint It Black' begint bedrieglijk traag, accelereert in het midden en ontaardt in een kakafonie van geluiden. 'Light My Fire' is wederom naar aanleiding van José Feliciano. In 'Something' wordt een VCS3 gebruikt. 'Give Peace A Chance' wordt half gezongen. En laat Harris andermaal horen dat 'Wichita Lineman' van Jim Webb één van de allermooiste melodieën in de popmuziek is!
De toef slagroom is echter zelfgeschreven voor de film 'Fragments Of Fear'. Met name 'Stepping Stones' is een uitschieter. Het begint langzaam, dan een 'scheurende' dwarsfluit en dan gemeen snelle funk dat extra cachet krijgt door gebruik van de bassdrum. Klantjes van 'T Pandje kunnen het vandaag beleven, die is zojuist geselecteerd als verwenmoment tussen de afgezaagde disco!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten