woensdag 19 augustus 2020

Singles round-up: augustus 3

 


Ik ben helemaal up-to-date met de 'Vakantiemixen'. Ofwel: Het laatste (uitgebreide) deel moet nog gebeuren en omdat ik de platen alleen maandag even vluchtig heb beluisterd, wil ik vandaag de partij van Mark af maken zodat ik kan bepalen welke kant in de mix terecht komt. In 2014 en 2015 heb ik een aantal mixen gemaakt van veertig nummers elk met een bepaald doel in de opbouw. De eerste vakantiedag in 2016 wil ik ook iets dergelijks doen en na een paar mislukte pogingen besluit ik om alle Blauwe Bak-singles uit dat jaar achter elkaar te zetten. Dit krijgt in 2017 een vervolg en ook dan wacht ik tot de dagen voor de vakantie. Sindsdien smeer ik het al iets meer uit over het jaar, maar ook in 2020 moet ik de laatste zeven maanden nog op tape zetten. Ik hoop eigenlijk dat de Discogs-singles ook snel komen en wellicht kan ik de 'extra' aflevering van de 'Vakantiemix' verdelen in twee kortere. Een stukje van 'Take My Body' van Margie Alexander is al in de laatste mix terecht gekomen, vanavond dus de laatste 27.

* The Lost Generation- Someday (US, Brunswick, 1971)
De demo met hetzelfde nummer aan beide kanten. De ene kant is echter stereo (voor de FM-stations en de platenzaken) en de andere kant mono (voor de AM-stations). Ik moet noodgedwongen voor de mono-kant kezen omdat de plaat stevig is gedraaid en het geluid in stereo erg mager is. Dat komt de productie weer niet ten goede want The Lost Generation is niets voor niets een Eugene Record-productie. En dus moet je zoiets wel in stereo horen om de 'psychedelische crossover-soul' tot haar recht te laten komen. Ik heb dankzij 'Raining Teardrops' van The Demures al 'The Sly, The Slick And The Wicked' in de reserve-Blauwe Bak en zelf heb ik deze plaat altijd maar matig interessant gevonden. De gimmicks kennen we immers al van The Chi-Lites en dus klinkt het als een herhalingsoefening. In tegenstelling tot het 'drukke' 'Sly' is 'Someday' een kabbelend beekje met harmonieën zoals we die kennen van The Chi-Lites.

* Gloria Lynne- Love's Finally Found Me (US, Canyon, 1970)
Gloria heeft al een lange staat van dienst als ze in 1970 deze single opneemt voor het Canyon-label. Ergens hoop ik op een Jerry Williams/Swamp Dogg-samenwerking maar geen spoor van hem op het label. Het is echter een zeer fraai soulvol walsje. Lekker niks-aan-de-hand en zonder al teveel opsmuk. De plaat moet ongetwijfeld nog een beetje groeien bij mij, maar ik zie de toekomst rooskleurig voor Gloria.

* One'sy Mack- I Do Believe That I'm Losing You (US, Atlantic, 1972)
Als ik me niet vergis, beschrijft Mark het als een Nederlandse persing. Het blijkt dan toch het Amerikaanse origineel te zijn. Het is één van de plaatjes dat erg in trek is in de Suri-soul en dat rond 1980 een uitgave krijgt op een 'fictief' label. Deze Atlantic komt echter uit dezelfde scene want de vorige eigenaar is creatief geweest met zwarte viltstift op het label. Hij is er zeer goed in geslaagd om er een 'cover-up' van te maken. Alleen hebben we veertig jaar later Discogs en 45cat om de identiteit van de single vast te stellen. Ik zou niet dood willen worden aangetroffen in een 'onesie', zo'n pyjama uit één stuk, maar One'sy mag beslist blijven. Een heerlijke ballade met tinkelende piano en fraaie strijkers. Ideaal om dicht tegen je danspartner aan te schuifelen.

* Melba Moore- Loving You Comes So Easy (US, Mercury, 1971)
Zeven jaar geleden staat mijn vakantie in het teken van 'The Magic Touch', het nummer dat Melba in 1967 heeft opgenomen maar pas in 1986 wordt uitgebracht middels het Engelse Kent-label. Ze is in ons land het beste bekend vanwege 'This Is It' uit 1976 maar Melba heeft meerdere pareltjes gemaakt. In tegenstelling tot andere Moore-singles in mijn collectie is 'Loving' een langzaam nummer, maar geen paniek: Dit kan ze ook prima aan! En het is vermoedelijk niet de laatste Melba Moore-single die in 2020 de collectie binnenkomt. Ik heb al een tijdje mijn zinnen gezet op de 12" van 'You Stepped Into My Life', een hele echte 'Floorfillers'-favoriet welke inmiddels goed past bij Brainstorm en Peggy Scott.

* Johnny Nash- You Got Soul (US, JAD, 1968, re: 1970)
Ik heb dit plaatje al in de Nederlandse uitdossing met fotohoes, alleen is dat de reggae-versie. Ja, ik wist tot voor kort ook niet dat er twee verschillende opnames zijn van het nummer. Op deze Amerikaanse persing is het de b-kant van 'Groovey Feeling' en heet het 'part one'. Of ze met 'part two' dan mogelijk de reggae-versie bedoelen? Enfin, de soul-versie maakt het interessant voor de Blauwe Bak want dat het een fijn nummer is, dat had ik al van de reggae-versie vernomen.

* Lloyd Price- Trying To Slip (US, GSF, 1973)
Dezelfde Lloyd Price als van de hits 'Personality' en 'Stagger Lee' uit de late jaren vijftig. Ik ontdek een maand geleden dat Lloyd de stuwende kracht is achter Double L, het fantastische platenlabel uit de midden jaren zestig waarvan de L en de kleurstelling erg doet denken aan stereo-elpees en EP's op Parlophone. In de vroege jaren zeventig werkt Lloyd middels het GSF-label en 'Trying To Slip' is zeer prettige Southern Soul. Ook leuk om het plaatje met het originele GSF-hoesje te hebben, die had ik nog niet eerder gezien. Wie iets in de trant van 'Personality' verwacht zal bedrogen uitkomen, maar voor een seventies soul-dj is dit een mooie aanwinst!

* Sandra Richardson- Deserted Garden (UK, Kent Deep Soul, 1974, re: 2016)
Ik moet nog eens goed mijn best doen maar ik wil nog eens dolgraag een originele Soul City en Deep Soul in de collectie hebben. Het zijn de platenlabels van Dave Godin waarmee hij zijn persoonlijke favorieten op onafhankelijke platenlabels een kans geeft in Engeland. Soul City gaat rond de eeuwwisseling door een bootleg-fase en Deep Soul wordt sinds een paar jaar gebruikt door de mensen van Kent. Geheel in traditie met de rest van haar catalogus zijn dit onuitgebrachte opnames die toch zeer de moeite waard zijn. De eigenlijke a-kant is Eddie Parker's update van 'Crying Clown', een hit uit de jaren zestig. Mijn voorkeur gaat uit naar het ongelofelijk diepe 'Deserted Garden' van Sandra Richardson. Het komt pas in 2016 tot de beschikking van de dj's.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten