De zomertijd is net een uur geleden in gegaan als ik dit schrijf en dus wordt het een kort nachtje als ik morgen nog iets wil ondernemen. Ik zal dadelijk 'buienradar' bekijken. De laatste paar weken heeft het KNMI het steeds vaker 'mis' voor deze regio waar buienradar met de juiste voorspellingen komt. Het zou onstuimig worden, maar daar merk ik nu nog weinig van. Niet dat er ambitieuze fietsplannen op stapel staan, want mijn achterband snakt naar vervanging en is té onbetrouwbaar om kilometers van huis te zijn. Even lekker Bovenboer rond wandelen zou ook al ontspannen genoeg voor me zijn. Voordat ik in bed ga kruipen, behandel ik eerst acht singles uit de soul van de afgelopen week.
* The Fifth Amendment- Please Don't Leave Me Alone (US, New York Sound Company, 1971)
Ik heb vanmiddag zo goed als alle singles gedraaid uit deze 'Singles round-ups'. Er zijn vier buiten de boot gevallen, maar die komen in de volgende weken vast nog wel eens langs in mijn radioshows. Een 'magische' show, net zoals deze serie 'Round-ups' eveneens magisch zijn. Het begint vandaag alweer goed met 'Please Don't Leave Me Alone' van The Fifth Amendment. Ik hoef eigenlijk alleen maar het intro te horen van dat nummer als ik overstag ga voor de schoonheid. Deze komt van Discogs of Ebay, dat ben ik even vergeten. Ook weer crossover-schuine-streep-sweet-soul van de bovenste plank en lekker 'obscuur'. Ik lust hier wel pap van!
* Fruitcake- My Feet Won't Move (NL, EMI, 1981)
Ik kan niet begrijpen dat ik deze via Mark heb besteld, wel kan ik me herinneren dat hij een nestje van deze singles in de aanbieding heeft gedaan. Ik denk dat dit écht een bonus is geworden waarvoor hij geen ponden in rekening heeft gebracht. Soms moet je het oordeel gebruiken van een buitenlander om je eigen cultureel erfgoed te waarderen en dat geldt ook zeker voor deze single van Fruitcake. Mark is voortdurend op zoek naar leuke dansplaatjes uit de jaren zeventig en tachtig welke je niet op ieder feest hoort en Fruitcake is daarvan een voorbeeld. Ik zou er zelf nooit op zijn gekomen om deze te kopen en Mark helpt me hierbij een handje, want... als je dit afzet tegen veel van de gangbare Amerikaanse funky post-disco, dan slaat Fruitcake allerminst een slecht figuur. Ik ruim zelfs mijn reserve-Blauwe Bak in voor dit kleinood waar het onder andere 'On The Beat' van Brooklyn, Bronx & Queens Band en 'Going Back To My Roots' van Odyssey gezelschap mag houden.
* Grand Theft- How Could You Be So Cold (US, Honey, 1976)
'Unlisted' zoals het heet, een plaatje dat vrijwel nergens is gedocumenteerd en waarvan het bouwjaar onbekend is. Toch heet de b-kant 'Disco Dancin' en klinkt erg 1976. Vandaar dat ik dit wel durf te gokken. 'How Could You Be So Cold' is echter de kant die boven het maaiveld uitsteekt. Een zogenaamde 'low-rider', midtempo met crossover-achtige ritmewisselingen rondom het refrein voor extra drama. Een plaatje om van te smullen!
* Terry Huff- Where There's A Will (US, Mainstream, 1975)
Jaren geleden heeft eens een meerdelige serie in Het Platenblad gestaan over het Mainstream-label, ook al was dat meer gefocust op de catalogus uit de eind jaren zestig. Ted Nugent's eerste band, The Amboy Dukes, maakt dan onder andere platen voor het Mainstream-label en valt de catalogus op door enerzijds snoeiharde psychedelica en anderzijds 'corny' pop te presenteren. In 1975 is Mainstream nog altijd vlees-noch-vis en brengt het zomaar deze 'Where There's A Will' van Terry Huff uit. Een mooi stukje confectie-disco, niets bijzonders, behalve dat het erg leuk is en het een hit is geworden in de Northern Soul. Derhalve is de plaat nog zeer goedkoop te bemachtigen.
* Rozetta Johnson- You Better Keep What You Got (UK, Shotgun, 1971, re: 2007)
In de dj-wereld draait het vooral om singles. Leuk dat een track ook op elpee is, maar zodra je het op 45 toeren hebt, is het beter. Soms kun je niet anders, zoals ik dat nu tref bij de gospel. Ik heb reeds aangekondigd een paar gospel-elpees te willen bestellen, maar hik tegen de hoge verzendkosten op. Plus dat een single gemakkelijker door 'customs' komt en ik dus nog nooit invoerbelasting heb hoeven betalen. Bij een elpee zijn de 'custom charges' al snel vijftien dollar in Amerika en dat met de verkoopprijs en de verzendkosten maakt het een héle dure hobby. Een Engelsman 'ontdekt' het werk uit de vroege jaren zeventig van Rozetta Johnson, een gospel- en soul-zangeres met een lange staat van dienst, en zorgt dat het op cd beschikbaar komt. Om haar te 'breken' in de soul-scene brengt hij deze single uit met twee prachtige nummers van Johnson. 'You Better Keep What You Got' is het soort Northern Soul dat achteraf gezien dertig jaar eerder ontdekt had moeten worden. Het is snel, dansbaar en, niet onbelangrijk, met een karrenvracht soul. Iets dat in de late jaren zeventig en vroege jaren tachtig nog wel eens uit het gezichtsveld is verdwenen. De single is al lang uitverkocht, maar desondanks 'gebruikt' nog voor vriendelijke prijzen te bemachtigen. Deze van Mark is vermoedelijk helemaal nieuw want het middengaatje voelt erg stroef aan.
* Latimore- Long Distance Love (US, Glades, 1979)
Mark is niet een beetje 'fan' van Latimore en hij weet zijn liefde over te brengen op de klanten. Ik val eerst al voor 'There's No End', maar hij weet me tevens te overtuigen van deze 'Long Distance Love'. Toch is het bij nader inzien de b-kant die favoriet is geworden: 'Out To Get'cha' is stevige funky disco dat heel eenvoudig een grote hit had kunnen worden. Toch is het maar goed dat dit niet is gebeurd want nu kunnen de fijnproevers hier profijt mee doen.
* Little Milton- Baby I Love You (US, Checker, 1970)
Er zijn meerdere honden die Fikkie heten en zo zijn er talrijke liedjes die 'Baby I Love You' heten. Toch is dit geen cover van het Phil Spector-nummer of het lied waarmee Aretha Franklin in 1967 een hit scoort. Deze 'Baby I Love You' is afkomstig van Jimmy Holiday en Little Milton brengt het in een fraaie midtempo-uitvoering. Niet zo rauw als Blauwe Bak-favoriet 'I Know What I Want' uit 1968, maar desondanks een solide Chicago-productie van Calvin Carter.
* The Magic Tones- Together We Shall Overcome (US, Mah's, 1968)
De hekkensluiter van vandaag is een fraaie 'double-sider'. Ik koop hem aanvankelijk vanwege de a-kant, maar als ik de b-kant hoor, gaat een belletje rinkelen. Als ik me niet vergis, heb ik deze op 'Northern Soul Jukebox' staan. Een fraai midtempo-crossover-werkje met genoeg Northern Soul-potentie om op dat schijfje te staan (hoewel de samensteller ook heerlijk 'eigenwijs' is zoals ondergetekende). Weer een zoekplaatje minder, ook al realiseer ik me dat niet bij de aanschaf van dit plaatje. Morgen de resterende negen singles van maart, maar nu ga ik echt mijn bedje opzoeken!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten