Singles round-up: maart 5

Ik meende afgelopen week de griep even kwijt te zijn, maar het blijkt hardnekkiger dan op het eerste gezicht. Niet dat ik me nu extreem ziek voel, maar gisteravond was dat wel het geval. Vandaar dat ik 'vroeg' ben gaan slapen. De neusverkoudheid is ook weer opgetreden en dus is het oppassen geblazen. In dat kader past niet het 'op sokken en pyjamabroek naar buiten om een pakketje in ontvangst te nemen' en ik hoop dat dit geen consequenties gaat hebben. Op dit moment voelt het allemaal redelijk aan, ik heb vandaag lang geslapen en dat scheelt! Dat kan ik nu heel ambitieus Soul-xotica gaan bijwerken. Het geval wil namelijk dat ik gisteren 27 singles heb gekocht in Hoogeveen en die wil ik vóór donderdag hebben behandeld. Het is niet het meest exclusieve spul om het zachtjes uit te drukken, maar desondanks een mooie vangst voor een kringloopwinkel in Drenthe. Nu de eerste negen, dan de Week Spot en dan hopelijk nóg negen van deze partij.

Ik moet eigenlijk alleen naar Ruinen om een handtekening te zetten. Meer is het niet. Ja, de woningstichting wil mijn inkomensverklaring hebben maar ik heb reeds gezien dat het bedrag daarop hetzelfde is als dat Actium in het systeem heeft staan. Ik ga met de bus vanuit Meppel. Bij de bushalte zie ik dat de volgende bus naar Meppel pas om twintig over twaalf gaat. Om vijf over half twaalf gaat de bus naar Hoogeveen. Daar vertrekt tweemaal per uur een trein naar Meppel en bovendien heb ik ook wat tijd te doden. Ik hoef namelijk niet eerder dan drie uur in Meppel te zijn en op-en-neer fietsen naar Nijeveen lijkt me niet iets. In Hoogeveen ga ik een wandelingetje maken. Mijn idee is de 'grote' kringloop, maar die zit volgens mij kilometers buiten het centrum. Eerst kom ik langs een kleinere kringloop, maar die gaat pas om 13.00 uur open. Het is nu kwalijk twaalf uur en dus is wachten geen optie. Even verderop kom ik bij het (gesloten) oude pand van Het Goed. Een kaartje wijst me naar de nieuwe vestiging, maar die heeft alleen wat standaard-elpees voor teveel geld. Ik loop via de stad terug en kijk dan weer eens op de klok. Eén uur! Precies op tijd voor die eerste? Daar stap ik even na enen binnen. Het heeft een paar duizend singles staan en ik zet me schrap. Ik heb niet alles gezien, maar weet me in een uur door de bakken heen te werken. Hier is het resultaat...

* America- Sister Golden Hair (UK, Warner Bros., 1975)
Deze heb ik in 2014 al eens gekocht bij de kringloopwinkel in Wolvega, maar dan in de Nederlandse uitdossing met fotohoes. Zo'n Engelse persing kan ik doodweg niet weigeren en daar heb ik op dit moment geen spijt van. De single draaft op dit moment zijn rondjes en deze Engelse persingen klinken zoveel beter dan de Europese of de Amerikaanse. Bovendien is het een puntgaaf exemplaar met een dito Engels Warner Bros.-hoesje.

* Long John Baldry- Let The Heartaches Begin (Duitsland, Pye, 1967, re: 1972)
Hoogeveen ligt goed beschouwd niet ver van de Duitse grens en dus verbaast het allerminst om ook hier weer veel Duitse platen te vinden. Bij deze van Long John Baldry valt me de naam op, maar ik heb het dwaze fotohoesje al 'afgekeurd' en ben inmiddels drie singles verder als ik terug blader en hem alsnog toevoeg aan het stapeltje. Om 'Let The Heartaches Begin' hoef ik het niet te doen, die dweil heb ik al in de originele Nederlandse persing. 'Mexico' heeft desondanks wel mijn interesse. En mensen toch! Wat een feestje! Een lekkere beat, tijuana-trompetjes, maar eigenlijk ook diep triest dat een gerespecteerde rhythm & blues-zanger zich zo heeft kunnen verlagen.

* B-52's- Rock Lobster (UK, Island, 1979)
Nou? Is deze toch stiekem niet een klein beetje meer waard dan de gevraagde euro? Ik heb hem nog niet opgezocht op Discogs, maar hier heb ik de originele Engelse persing met fotohoes in een puike staat. De financiële waarde is niet van belang, dit wereldnummer is onbetaalbaar en prachtig om dit in de verzameling te hebben!

* Black Slate- Amigo (NL, Mercury, 1980)
Ik heb 'Amigo' jarenlang uitgescholden voor Bob Marley en achteraf gezien is dat ook niet zo vreemd. Het is een hit in dezelfde tijd als dat Marley hoog in de hitparade staat met 'Could You Be Loved'. En reggae is tot een paar jaar geleden nooit zo 'mijn ding' geweest. Het is een jaar geleden dat Wolfman-collega Lee trots aankondigt dat Black Slate haar medewerking zal verlenen aan Specialized van dat jaar. Ik ken de naam wel, maar verder? Dat verandert als ik 'Amigo' hoor en dan pas begrijp dat dit Black Slate is. Bovendien zorgt Black Slate voor een fantastische eigenzinnige cover van 'Should I Stay Or Should I Go', dat door mijn radioshows is uitgegroeid tot 'het geluid van de zomer van 2015'. Mooi om 'Amigo' nu ook eens op vinyl te hebben samen met de fotohoes.

* The Buffoons- The Radio Song (NL, Imperial, 1969)
Je zit niet ver van de Duitse grens (ik schat zo'n veertig kilometer), maar ook zit je genoeg in het oosten om zo'n single van The Buffoons tegen te komen. Ik heb altijd gedacht dat 'The Radio Song' een cover zou zijn van Dillard & Clark, maar dat blijkt onjuist te zijn. Dit is een cover van The Parade, het nummer is mede-geschreven door Jerry Riopelle. The Buffoons slaagt erin waar andere Nederlandse bands in falen: De close harmony-zang is weer messcherp en de productie verhult dat dit uit de Nederlandse klei is getrokken.

* Chic- Good Times (Duitsland, Atlantic, 1979)
Bingo? Ja, bijna! Ik heb immers nog een schaduw-collectie voor wat betreft Chic en dat zijn Engelse persingen. Een Engelse 'Good Times' maakt wel dat ik ze compleet heb. Als ik de Engelse persingen weg denk, is de vangst met Chic echter gering, maar de late jaren zeventig is met de Engelse 'Dance Dance Dance' en 'Everybody Dance' nagenoeg compleet. Dan te bedenken dat ik maandag bijna deze single had laten liggen. Ik dacht even dat ik hem wel had...

* Beverley Craven- Promise Me (NL, Epic, 1990)
Het zou zomaar een partij uit een discotheek kunnen zijn. Hoewel? Het valt me bij een aantal singles op dat er niet één exemplaar is, maar vaak vijf of zes. Nee, dan heb ik het niet over voormalige uitverkoopbak-singles, maar over grote hits waarvan de hoesjes allemaal zijn beschreven. Beverley Craven ligt er bijvoorbeeld maar liefst drie keer en dat is vrij opmerkelijk voor een single uit een periode dat de cd-single al flink is ingeburgerd. Bij dit exemplaar heeft Craven een wang-tatoeage gekregen va de vorige eigenaar: '8.90 slow'. Dat laatste kan ik begrijpen, maar wat '8.90' inhoudt? Zelfs qua 'beats per minute' zal deze op de dertig zitten. De single klinkt alsof het redelijk stevig is gedraaid, maar een wasbeurtje kan vast geen kwaad.

* The Doobie Brothers- What A Fool Believes (Duitsland, Warner Bros., 1978)
Hoewel het nummer in ons land in 1986 opnieuw is uitgebracht, hebben we hier te maken met de originele Duitse persing in de fotohoes. Uit 1978, het jaar waarin borsthaar nog getoond mag worden. Het nummer is tot 2001 'behang' geweest, maar ik leer de schoonheid kennen als ik de cover van M People hoor. En sindsdien is het een plaatje dat niet meer uit mijn leven is weg te denken. Toch nog steeds niet op vinyl en dat heb ik gisteren recht gezet.

* The Farm- All Together Now (Duitsland, Jive, 1990)
Gelukkig is Hilversum een stuk gemakkelijker dan de BBC. Die laatste heeft Engeland al heel wat titels onthouden omdat het te aanstootgevend zou zijn. Grappig om te zien dat ze het ook wel eens mis hadden. Neem nou bijvoorbeeld 'Walk On The Wild Side' van Lou Reed, gewoon ongekuist te horen op de BBC ondanks 'she's giving head'. Als in januari 1991 de Golfcrisis losbarst, maakt de BBC een lijstje met platen die absoluut niet mogen worden gedraaid. 'Saturday Night's Alright For Fighting' van Elton John komt daarop voor, maar ook 'All Together Now' van The Farm vanwege de strofe 'All together now in no man's land'. In Engeland is het nummer dan al een 'cult' welke geen BBC nodig heeft om door te schieten naar de eerste plek. In Nederland wordt het vanuit het niets een hit in de tijd van de Golfcrisis. De b-kant bevat overigens de Farley & Heller-remix van de a-kant.