Nogmaals: Het is precies het tegenovergestelde van wat ik eerder deze maand heb gedaan. Dan tracht ik zoveel mogelijk singles in een bericht te stoppen. In alle eerlijkheid zou ik ook geneigd zijn om dertien singles in één of hooguit twee berichten te proppen, maar met de huidige achterstand kan ik me opeens veroorloven om twee berichten van vijf singles te doen. Morgen of woensdag komen er nog drie en ik wil eigenlijk donderdag in Ruinerwold kijken. Wellicht dat dit een iets meer gevulde 'Singles round-up' gaat bezorgen. Vanmiddag heb ik de post weg gebracht in Steenwijk en ik schrik me een hoedje als ik de sorteerruimte binnen stap. Ik weet dat ik niet vroeg van huis ben weg gegaan en ik heb het geluk dat er niet veel post ligt. Dan komt een collega uit Meppel de post ophalen en verzucht ik dat het kwart voor vijf is. 'Ach welnee, het is kwart voor vier'. O ja, er is natuurlijk hier nog niemand geweest sinds zaterdag en dus staat de klok nog op zomertijd. Twee van de tien singles heb ik afgelopen weekend al gedraaid in de show maar desondanks zet ik de apparatuur aan voor een luistersessie.
* Coke Escovedo- Stay With Me (US, Mercury, 1976)
Slechts twee gedraaid? Ja, ik kijk zaterdag nog eens naar de lijst met de platenlabels welke beginnen met een S. Dat zijn er totaal 63 en met het verzetten van de klok zou ik vier uren hebben in plaats van drie. Zouden we het kunnen fixen? Het antwoord luidt bevestigend. Ik heb 63 singles in iets meer dan 4 uren gedraaid. Twee heb ik slechts gedeeltelijk gedraaid. Nu zijn er dan nog vijftig singles over voor zaterdag als ik niet de nieuwe aanwinsten mee reken. Die wil ik ook in een show doen en de overige singles komen dan later aan bod want het weekend van 8 november is 'The Big One'. Coke is gelukkig niet duur want het is het beruchte Mercury-styreen. Ik moet bekennen dat ik niet echt bekend ben met deze titel maar met Coke kun je eigenlijk niet mis grijpen. Het is upbeat en het levensgeluk druipt er vanaf. Bovenal een zeer welkom plaatje in mijn verzameling. En het styreen is nog als nieuw! 'The Breeze And I' zit wat ruimer in de percussie en is daardoor spannender. Buiten het dameskoortje blijft dat echter instrumentaal met een leidende rol van de saxofoon. Ik denk dat het toch bij 'Stay With Me' blijft als het tot de show komt.
* Horace Faith- Black Pearl (Duitsland, Fontana, 1970)
Hoe ga ik te werk? Welnu, er zit één 'big want' in het pakket. Vervolgens ga ik het pakket aanvullen met soul. Als dat bijna is gedaan, besluit ik toch even te kijken onder de reggae. Daar vind ik dus deze van Horace Faith. Het is omstreeks 2013 dat ik geregeld 'Black Pearl' van Sonny Charles & The Checkmates draai in 'Do The 45' en dan wordt in de chatroom gerefereerd aan de versie van Horace Faith. Eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat ik hem eigenlijk leuker vind dan die van Sonny Charles maar desondanks komt het gewoon in de jaren zeventig-bak.
* The Flamingos- The Boogaloo Party (NL, Philips, 1968)
Het is een hit in Engeland maar heeft uiteraard ook een Nederlandse release. Ik heb deze nog nooit eerder met fotohoes gezien. Omdat ik verwacht dat de single zelf ietwat matig is, koop ik deze echt voor de combinatie met de fraaie fotohoes. Ik heb het deuntje in een andere versie en die heb ik ook al in tien jaar niet meer gedraaid. Het is een lekker opgewekt nummer en in een uitmuntende staat. Alleen een kniesoor zal struikelen over de 'ringwear' op de hoes maar dat boeit me helemaal niets. Het is een feestje! Ik laat 'The Nearness Of You' maar voor wat het is.
* Eddie Floyd- California Girl (UK, Stax, 1970)
Deze is zaterdag voorbij gekomen. Ik doe uitsluitend labels die met een S beginnen en daar valt deze Engelse Stax eveneens onder. Ik zet hem opnieuw op maar 'California Girl' geeft zaterdag een dubbel gevoel. Op zichzelf kan er weinig mis gaan met Eddie Floyd. Het nummer verveelt me nergens maar ik word evenmin overdonderd. Op de flip staat 'Woodman'. Opnieuw een onvervalst Memphis-geluid. Booker T. is erg druk met zijn verscheidene toetsen. Wederom niet onaardig maar ook niet de meest essentiële single van Floyd. Wel een fraai item als Engelse demo en voor een erg fraaie prijs.
* The Four Vandals- The Wrong Side Of Town (UK, Goldmine, 2000, re: 2002)
Het voelt als een aanvulling op een andere Goldmine Sevens-single. In 1999 en 2000 presenteert Ian Levine hoegenaamd twee onontdekte opnames uit de jaren zestig. In werkelijkheid zijn ze met jonge muzikanten gecomponeerd en opgenomen. De andere is 'This Time I'm Loving You' van Venicia Wilson welke eveneens een Goldmine-uitgave heeft gekregen. Het toenmalige vriendje van Venicia is één van The Four Vandals. Het is heel even een enorme hit in de Northern Soul-kringen totdat de oorsprong bekend wordt en de plaat opeens wordt verguisd. Deze Goldmine heeft de tweede single van The Four Vandals op de flip en 'One Picture's Worlth A Thousand Words' is eigenlijk de betere kant. Wellicht iets minder geschikt voor de Northern dansvloer maar ik ben al jaren ontzettend moe van de 100mph-stompers en dus verwelkom ik deze voor de flip. Meer Ian Levine in het volgende bericht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten