Afgelopen zondag heb ik een gesprekje gehad met de oprichter van ons radiostation. Onderwerp van discussie is iets waarvoor ik hem al maanden geleden heb gewaarschuwd, maar dat nu opeens schering en inslag blijkt te zijn. Hij heeft het station opgericht als een neutraal platform waar geen politiek wordt gebezigd en geen opinies. De enige uitzondering is zijn punkshow op de vrijdagavond. Het is lange tijd de enige show waar gevloekt en gescholden mag worden en uiteraard wordt de zittende politieke macht in Engeland keihard aangepakt. Sinds zijn vertrek in 2020 is dat helemaal uit de klauwen gelopen. De boosdoeners zijn het er allemaal over eens dat een bepaalde categorie mensen buitengesloten moeten worden en dat deze evenmin naar de radioshows hoeven te luisteren. 'De eerste regel in de wet van de radio: Wees neutraal', aldus de oude radiobaas. Iets dat ik helemaal onderschrijf. Het is ook maar goed dat ik me niet ga mengen in de politieke discussies want dan zou de Derde Wereldoorlog uitbreken op het station. Op Soul-xotica probeer ik eveneens zo ver mogelijk weg te blijven van de politiek. Het is morgen echter verkiezingsdag en jullie hebben op zijn minst nog een 'gezellig' bericht tegoed en dus ga ik er een gezellig bericht van maken over mijn ervaring met één bewuste politieke partij. Het is allerminst een stemadvies want de club krijgt al vijftien jaar niet meer mijn stem...
Thuis wordt er nauwelijks over politiek gesproken. Als we in de jaren tachtig kritiek leveren op Lubbers springt mijn moeder helemaal in een defensieve houding. Het CDA is een logische keuze voor mijn ouders. Ze boeken zelfs een vakantiehuisje via christenen (dat ons opzadelt tussen de streng hervormde Zeeuwen) en ik denk dat dezelfde ideologie mee gaat in het stemhokje. CDA is een solide partij met respect voor de christelijke normen en waarden zonder dat het er dik bovenop ligt. De NCRV van de Haagse politiek. Ik heb het over de jaren tachtig. Janmaat is ongeveer het meest extreme dat je kan krijgen en ik ken niemand die erop stemt (of er voor uit durft te komen). Mijn neef is gemeenteraadslid voor D66 en zelfs dat wordt met argusogen bekeken door mijn ouders. Ik mag vanaf 1991 stemmen. Ik geloof dat ik in 1994 voor het eerst stem. Ik wil op een héle obscure piratenpartij stemmen, maar die doen niet mee in ons district. Het kan zomaar zijn dat ik alsnog CDA of D66 heb ingevuld. Ik heb tot tien jaar geleden echt geen flauw benul waar al die politieke partijen voor staan. Ik associeer mezelf lange tijd met links en dat is logisch. De culturele sector is links, de artiesten zijn links, hippies zijn links en ook als je vóór vrede en tegen oorlog bent, word je tot links gerekend.
Het begint allemaal met een 'vriendendienst'. Ik leer hem kennen middels De Buze en we zijn al snel een soort van kameraden. Hij lust ook zijn biertje, zijn jointje en is eveneens opgegroeid met Madness. Als hij aangeeft dat hij met nog een stel een lokale afdeling van de SP gaat opzetten, heb ik nog nóóit van de partij gehoord. Op een zondagavond vraagt hij mij en een andere kameraad of we hem morgenmiddag willen helpen. We moeten foldertjes rondbrengen en aan het einde van het werk zet hij bier en een jointje in het vooruitzicht. Het blijkt foldermateriaal te zijn van de SP. Mij maakt het niet uit of het van de SP, het CDA of voor mijn part Janmaat of Fortuyn is of een folder van de Albert Heijn. We helpen onze kameraad bij het bezorgen van de foldertjes en grijpen de flesjes bier en het jointje gretig aan. Ikzelf vind het ook wel gezellig om samen iets te doen. Zo verneem ik dat de SP op een vroege woensdagochtend op het station van Steenwijk koffie en tomatensoep wil uitdelen. 'Pak de trein terug', is de naam van de aktie (bij de SP wordt dan nog altijd de 'k' gebezigd in de acties) en het is tegen de privatisering van de NS en de verkoop van het spoornet (dat ze niet hebben tegengehouden). Omdat ik niets bijzonders heb te doen, meld ik me aan om meet te doen aan de manifestatie. De lokale persfotograaf komt ook langs en die wil mij samen met een meisje op de foto hebben. Zo sta ik opeens in de krant met een SP-jasje aan. 'Nu moet je ook lid worden'. Ach vooruit, dat doen we dan maar...
De eerste jaren zijn legendarisch. Het is een leuke club samen. We houden van feestjes, muziek en bier. Ik krijg de platencollectie van één iemand en dat zijn echt honderden elpees van topkwaliteit! De eerder genoemde kameraad heeft ergens een sleutelrol hoe ik in 2003 in aanmerking kom voor mijn huisje in de Rembrandtstraat. Een ander bestuurslid heeft zeeën van tijd en een auto met aanhangwagen. We kunnen zo niet alleen de gaskachel van mijn oom ophalen, maar hij installeert hem ook nog eens voor mij nadat hij de schoorsteen heeft geveegd. Allemaal voor koffie, dichte portemonnee en een baal shag. We hadden eveneens liefhebbers kunnen zijn van een band of een bepaald merk chips. Ik ben het op de meeste punten eens met de SP maar verdiep me totaal niet in politiek en weet dus niet hoe andere partijen in de wedstrijd staan. De SP zélf organiseert ieder jaar Festival Tomaat en daar ben ik eenmalig geweest in 2003. Stuurbaard Bakkebaard is dan één van de 'headliners'.
Bij de verkiezingen in 2006 staat de SP er landelijk goed voor. Het is één van de initiatiefnemers geweest voor het referendum over de Europese grondwet waarbij Nederland massaal een NEE heeft gegeven. Daar wordt de partij bij de volgende verkiezingen in beloond. Het wordt uitgenodigd om koffie te drinken met Balkenende en PvdA-er Bos, maar dan weigert onze Jan opeens. Ik ben totaal verbouwereerd. SP zal nooit meer worden gevraagd bij de bemiddeling van een kabinet. Je had op zijn minst het gesprek kunnen aangaan. In 2006 ben ik dus klaar met de landelijke SP. Op het gebied van de gemeenteraad heeft het mijn hulp nodig voor het folderen want het lijkt me een goede zaak dat dit in de raad komt in Steenwijk. Toch wordt dat spelletje opeens ook erg vuil gespeeld en vindt er een soort van stoelendans plaats binnen de lokale afdeling. Ik ben té laat om een stoel te bemachtigen en ga me richten op andere zaken in het leven. Ik kon binnen een paar dagen lid worden, lid-af worden heeft meer voeten in de aarde. Ik moet in 2009 (nadat ik technisch al jaren niet meer lid ben) het rekeningnummer blokkeren om te voorkomen dat de partij een maandelijkse bijdrage afschrijft.
Sindsdien heb ik mezelf voorgenomen om nooit weer lid te worden van een kerk of een politieke organisatie. In geval van het laatste ben ik eind 2020 toch door de knieën gegaan maar daar ga ik het verder niet over hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten