Afgelopen dinsdag en woensdag heb ik precies één doosje sigaren opgestookt. Ik heb gistermorgen eerst een fris doosje gehaald in Hardenberg en daarvan verdwijnen ze ook als sneeuw voor de zon. Roken is een buitenactiviteit, binnenshuis ben ik nog altijd aan het dampen om aan mijn nicotineverslaving te voldoen. In Nederland wint de tabakslobby altijd. De vapes met smaakjes kunnen zomaar opeens populairder worden dan conventionele sigaretten en shag en dus gaan we een drogreden aanvoeren om dit uit de markt te halen. In Duitsland zijn nog alle smaken gewoon verkrijgbaar. Alleen is de vloeistof daar ontzettend duur en loont het meer om wegwerpvapes te kopen. Tot afgelopen woensdag dacht ik dat je voor een flink assortiment in een grotere stad moest zijn en Haren en Meppen ligt net iets te ver vanaf Uffelte voor een fietstochtje. Ik heb zojuist gezocht op Itterbeck en wat blijkt? Als je 'makkelijk doorfietsen' kiest, is het 'slechts' vijfenvijftig kilometer van Uffelte naar Itterbeck. Dat kunnen we nog eens gemakkelijk op een vrije donderdag ondernemen? Het uitstapje naar Ruinerwold is voorlopig even uitgesteld en dus ga ik eerst de acht 'oude' singles eens behandelen. Er is vorige week ook een LRK binnengekomen maar die kan nog wel eens met andere Blauwe Bak-singles. Bovendien ben ik bij een aantal van de oudjes benieuwd of het Blauwe Bak-materiaal is. Ik moet ze dus sowieso even draaien.
* Ace- I Ain't Gonna Stand For This No More (UK, Anchor, 1975)
Een bijkomstigheid van het Itterbeck-verhaal. Ik ben ditmaal niet bij de 'oude' kringloop geweest aan het spoor maar wel bij de stichting waar ik in april 'per ongeluk' langs fiets. Conclusie? Ook deze heeft een héle grote partij op voorraad die ze steeds aanvullen. Als ik méér in de buurt zou wonen, zou het de moeite zijn om eens per week te kijken. Gisteren is het vooral veel met een 'J' waaronder heel veel van de JALN Band. Later meer daarover. Van Ace word ik oprecht blij en het is pas bij thuiskomst dat ik zie dat het ook nog eens de Engelse persing is. Zanger Paul Carrack heeft het geschreven en drukt met zijn stem zijn stempel op de plaat. Het is prettige radiomuziek maar het is niet 'catchy' als 'How Long' waardoor het nooit iets is geworden met dit schijfje.
* Be Bop Deluxe- EP Hot Valves (UK, Harvest, 1976)
Het is vlak voor mijn verjaardag in 2001 als ik de elpee 'Sunburst Finsih' van Be Bop Deluxe tref bij de kringloopwinkel in Steenwijk. Ik ken de groep alleen van naam en weet dat het haar roots heeft in Wakefield in West Yorkshire. Een paar weken eerder ben ik daar op een vroege zondagochtend doorheen gefietst tijdens de 'Monstertocht'. De hoes is opvallend. Als je goed kijkt, is de dame die de brandende gitaar in de lucht houdt écht bloot en kun je zelfs haar geslachtsdeel zien. Er valt niet heel veel te boycotten want zó 'mainstream' is de groep niet in deze tijd maar dat Harvest het heeft aangedurfd om het zó op de markt te brengen? 'Sunburst Finish' is ook buiten de hoes om een héle grote favoriet geworden bij mij en ik draai het album het laatste jaar vooral digitaal dankzij een 'remaster' uit de stal van Cherry Red Records. Ik moet nog altijd 'Ships In The Night' op single hebben, maar dan biedt Pete deze EP aan. Volgens de hoestekst heeft Be Bop Deluxe er dan vierhonderd concerten op zitten in twee jaar en vier albums. Deze EP is een soort van 'greatest hits' om de groep nog eens extra te promoten. Van 'Sunburst Finish' heb ik nu 'Blazing Apostles' op 7"-formaat. Eigenlijk zijn alle vier de nummers de moeite waard en motiveert het mij om ook eens de andere albums digitaal te bemachtigen.
* Bobby Day- Rockin' Robin (US, Trip, 1958, re: 19??)
De kringloop in Hardenberg gebruikt Discogs als standaard. Dat maakt dat de prijzen uiteen lopen en soms ook tot uiterst bizarre prijzen. Ik heb vandaag één uitschieter. Ik moet echter wel benadrukken dat de expert niet te lang in de zon heeft gezeten en niet klakkeloos uit gaat van Mint-prijzen. Ik zie toch niet helemaal waarom ik vijfentwintig euro zou moeten betallen voor een Duitse single van Decembers Children zonder fotohoes, maar dat terzijde. Mijn 'dure' single komt wel vrij goed overeen met de prijs op Discogs. Waarom Bobby Day? Waarom niet? Ik heb nu eenmaal een zwak voor deze Trip-singles. Het is natuurlijk een gezellig deuntje uit de jaren vijftig dat later opnieuw de hitparade is in 'getweet' door Michael Jackson. Deze single is verschillende malen uitgebracht op het Trip-label, deze lijkt authentiek jaren zestig te zijn met een zwart label.
* The Grass Roots- Where Were You When I Needed You (UK, RCA Victor, 1966)
Als Pete een specialisme heeft, zou je de demo's en promo's kunnen noemen. Be Bop Deluxe heeft ook een 'demo'-tekst op het hartje. Ik heb een paar weken geleden even gevloekt als hij deze partij demo's en promo's heeft bemachtigd. Hij heeft een redelijk afgedraaide 'Do It Again' van The Beach Boys in de Engelse groen-met-witte Capitol demo. Ik kan hem niet vinden op de site en vraag Pete direct. 'Die was binnen vijf minuten verkocht terwijl de single niet in nieuwstaat was'. De reden? Hij heeft vijf pond gevraagd voor de single. Voor deze van The Grass Roots blieft hij het dubbele en ik hoef de plaat niet te beluisteren om te weten dat ik deze wil hebben. Jammer, er zit een kras op waarbij ik me afvraag of ik die persoonlijk heb aangebracht? Het is een crime om deze singles uit de envelop te krijgen. Het is desondanks heerlijke folkrock en duidelijk van de hand van P.F. Sloan. De b-kant heet 'These Are Bad Times' en is iets minder 'Eve Of Destruction' en desondanks ook een fijne kant. Vanwege de kras moet ik toch voor deze kiezen. Het is sowieso een 'plaatje om naar te kijken', zo'n ouderwetse Engelse RCA-demo met de originele hoes erbij.
* Hookfoot- Sweet Sweet Funky Music (UK, DJM, 1972)
Caleb Quaye heeft gisteren 77 kaarsjes op zijn taart in één adem uitgeblazen. Hij werkt al sinds de jaren zestig nauw samen met Elton John en onder andere in de band Bluesology. In 1969 is hij gitarist op de single 'Mr. Boyd' van Argosy, de band van Roger Hodgson voordat deze met Supertramp begint. Hookfoot is samengesteld uit een groep muzikanten die veel met Elton werken. Ondanks de 'funk' in de titel is dit vooral radiovriendelijke rock. 'The Opener' op de keerzijde is instrumentale blues. Helaas gewoon voor de Gele Bak.
* Humbug- Groovin' With Mr. Bloe (UK, CBS, 1970)
De versie van Wind staat over het algemeen aangeschreven als zijnde de meest funky uitvoering. Humbug is de eerste gezongen versie. Mr. Bloe heeft zijn dag even niet en maakt het er met een Jantje van Leiden van af vergeleken bij het origineel. Het feestje begint pas als het refrein aanbreekt en daar begint de zang. Een hele leuke novelty die me desondanks wel 7,50 euro heeft gekost. Ik ben heel stiekem benieuwd naar de b-kant want dat is geschreven door Philip Bailey. Ja, eigenlijk weet ik het ook wel maar er is gewoon een Engelse Philip Bailey. 'Marianna' is echt niet te pruimen.
* Jermaine Jackson- Let's Be Young Tonight (US, Motown, 1976)
Dit is het twijfelgevalletje voor de Blauwe Bak hoewel ik 'Let's Be Young Tonight' veel té mainstream discopop vind. 'Bass Odyssey' oogt interessant vanwege de titel en is op zichzelf best een eigenwijs dingetje. Ik haal de hand over het hart en voeg hem voorlopig toe aan de Blauwe Bak. Ik ga in december immers een definitieve keuze maken welke platen in de koffers terecht komen.
* J.A.L.N. Band- Mockin' Bird Hill (Duitsland, Magnet, 1978)
Het gaat me wel een tientje kosten om alle singles van de J.A.L.N. Band mee te nemen en dat heb ik er niet voor over. De interesse voor J.A.L.N. Band is beperkt. Veel van de singles zijn hits geweest in Engeland maar blijken in de digitale wereld (lees: 2018) erg moeilijk te vinden. Hier maakt de band een crossover van disco en reggae. Je krijgt er goede luim van maar meer ook niet. Iets dat exemplarisch is voor J.A.L.N. Band overigens...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten