Er is afgelopen weekend op de radio onduidelijkheid geweest over dit weekend. Ik heb ergens een plannetje voor morgenavond maar dat gaat niet door. De, hier niet onbekende, Gercoh gaat morgenavond optreden in zijn geboortedorp met een band, een Belgische zangeres als voorprogramma en veel nieuwe nummers. Toch ga ik maar niet. Het is de combinatie van vrijdagavond en een herfstnacht. Het is een behoorlijk stukje fietsen vanaf Zuidwolde en enkele stukken zonder fietspad. De terugweg van het concert in Echten in januari vind ik al ver genoeg. Openbaar vervoer is evenmin een optie want dan moet ik al vóór elf uur de zaal uit zijn. Er is morgenavond dus gewoon een 'live'-show van mij op de radio. Nu ga ik verder met de volgende negen uit het pakket van Mark.
* Ben E. King- Imagination (UK, Atlantic, 1975)
Dat is de kant waarvoor ik de single heb gereserveerd. Ik zie nu dat ik de single al heb want het is de b-kant van 'Do It In The Name Of Love' welke ik op de Jamaicaanse Atlantic heb. Engelse persingen zijn altijd welkom en zeker in het geval van Ben E. King. Ik heb 'Imagination' nog nooit eerder gehoord. Ben E. gaat hier op de 'sweet soul'-toer en ook dat kan de beste man. De a-kant is daarentegen meer funky met een lichte ondertoon van gospel. 'Imagination' is de uiteindelijke winnaar op deze single voor mij en het klinkt sowieso beter dan een Jamaicaanse persing met de ruis- en zoemtonen op de achtergrond.
* Jodi Mathis- Don't You Care Anymore (UK, Capitol, 1971, re: 1975)
De b-kant van Jodi's eerste single uit 1971 en dat is het soort deuntje dat het goed doet in de Engelse Northern Soul van 1975. Net als bij Debbie Fleming kruist het bij mij een hokje aan waardoor ik het erg leuk vind. 'Mama' is de eigenlijke a-kant maar dat is een ballade waar de honden geen brood van lusten. Ik denk dat 'Don't You Care Anymore' in de categorie valt van plaatjes die even héél erg populair zijn geweest maar die inmiddels zijn vergeten door het gros van de Northern dj's. Ik acht de tijd rijp voor een 'revival'.
* The Preparations- I Won't Be A Dance (US, Heart & Soul, 1968)
De heren van The Preparations gaan morgen evenmin op de fiets naar Zuidwolde nu ze hebben begrepen dat ik er niet ben. Ofwel, zoiets begrijp ik uit de tekst. Niet dat Zuidwolde wordt geneomd en ik zou het concert ook niet omschrijven als 'a dance'. Het is lekkere midtempo jaren zestig-soul. De a-kant is op papier een feestje. 'Get-E-Up' heeft als extra titel 'The Horse'. Dat moet dus een dansfeestje worden op vinyl? Het blijkt volgens de cracks de eerste plaat te zijn met 'The Horse' als thema. Ik heb het dan uiteraard over de dansrage van 1968. De bekendste 'horse'-plaat zal het thema worden van de Veronica Drive-In Show. 'Get-E-Up' is de kant die je moet draaien als het publiek goed lam is, tot die tijd hou ik het bij de b-kant.
* The Raeletts- Bad Water (US, Tangerine, 1970)
Het zanggroepje van Ray Charles gaat in 1967 een eigen leven leiden onder leiding van Mable John. 'Bad Water' is een grote hit in Amerika maar het Engelse Blues & Soul laat geen spaander heel van de plaat. Het probleem met The Raeletts (zoals het op deze single is gespeld) is dat het net als ome Ray bij vlagen teveel neigt naar country en amusement. Bij 'Bad Water' kan ik een mee klappend en deinend bejaardenhuis voorstellen. 'That Goes To Show You' klinkt dan iets meer soulvol en gemeend, hoewel op deze kant het styreen niet smetteloos oogt.
* Evie Sands- Billy Sunshine (US, Cameo, 1968)
Hij is doorgaans niet goedkoop en ook Mark vraagt ietsje meer dan gebruikelijk. Toch vind ik 'Billy Sunshine' niet het meest soulvolle dat ik heb gehoord van mevrouw Sands. Het neigt naar de 'anything goes' want het is prettige upbeat pop met een uitstekend zingende Eve. 'It Makes Me Laugh' klinkt interessanter. Een 'big city' ballade. Dit is zonder meer de meest interessante kant voor de Blauwe Bak. Toch vreemd dat Mark het aanvankelijk promoot met 'Billy Sunshine'.
* Bunny Sigler & Cindy Scott- We're Only Human (US, Neptune, 1969)
'We're Only Human' is twee keer uitgegeven met verschillende b-kanten. Mijn single is blijkbaar uit 1970. In 1969 vermeldt het Bunny & Cindy als artiesten met de volledige namen tussen haakjes. Ik word een beetje duizelig als ik naar het label kijk. Bunny Sigler is Philadelphia. Gamble en Huff ook, maar die hebben doorgaans niet veel met elkaar op. Dan blijkt Neptune uit Philadlphia opeens de distribute te hebben bij Chess in Chicago. 'We're Only Human' is een onweerstaanbaar duet met een duidelijke Philly-tic In 'Conquer The World Together' delen Sigler en Scott zelfs de songschrijvers credits met Gamble en Huff. Dat klinkt alsof het een hele grote hit had moeten worden. Ik noem het een 'double-sider'.
* South Side- I Feel A Groove Comin' On (Oostenrijk, Record Shack, 1969, re: 2017)
Dit herinnert me eraan dat ik een paar weken geleden nog op de website ben geweest van Record Shack. Ik heb vast een plaatje in mijn winkelwagentje gestopt dat alweer weken uitverkocht is. Zo gaan de zaken bij Record Shack. Het archief moet een zootje zijn bij Jörg want geregeld vindt hij een doosje van een verloren gewaande release van jaren geleden. Deze biedt hij dan aan voor een fraaie prijs en doorgaans zijn ze in een week alsnog uitverkocht. De zanger van South Side klinkt erg jong, bijna een soort van Michael Jackson als in zijn Jackson 5-tijd. Ik verwacht dat de andere kant de instrumentale kant moet zijn, maar nee... The Combo Kings doet hier 'Groovey' dat een ongegeneerde 'tittyshaker' is. Het klinkt ook veel ouder dan 1969. Combo Kings is een lekker feestje, South Side is heel erg 'lo-fi' maar niet onaardig.
* Josephine Taylor- I Wanna Know (US, Mar-v-lus, 1966)
Record Shack ben ik als label uit het oog verloren en hetzelfde geldt voor Deptford Northern Soul Club. De laatste heeft toch hele aardige releases. Ik zie nu dat het in 2022 de a-kant van Taylor's Twinight-single uit 1969 opnieuw heeft geperst. Dat ken ik nog uit de tijd dat ik het voornemen heb om de hele Twinight-catalogus te verzamelen. Dit is zeer smakelijke Chicago soul. Een beetje bluesy, een beetje rauw maar tegelijk met klasse. 'What Is Love' klinkt als 'How Sweet It Is' van Marvin Gaye en daar kom ik niet voor.
* Carol Townes & Fifth Avenue- If You Leave Me (US, Sixth Avenue, 1976)
Carol zal in de midden jaren tachtig nog enig succes hebben maar in 1976 blaakt RCA al van zelfvertrouwen met deze release. De derde op het hagelnieuwe Sixth Avenue-label. Terecht! 'If You Leave Me' klinkt als dé discohit voor de komende maanden. 'Together' op de keerzijde is dan weer een pure ballade. Ik denk dat 'Leave' toch de betere kant is van de twee maar het is niet heel erg bijzonder allemaal. De staat van het vinyl overigens ook niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten