Week Spot: Oma Heard/Oma Page

De top 100 is nog niet samengesteld, maar ik heb al wel de 130 ultieme kandidaten geselecteerd. Ik heb gisteravond al een eerste ronde gemaakt door de bakken om de dubbele singles eruit te halen. Dan ontdek ik nóg een paar singles die ik niet in de lijst had vermeld en dus kom ik nu op ruim 450 singles uit. Met de geselecteerde 130 ga ik straks aan de slag maar eerst maar eens de nieuwe Week Spot aan jullie voorstellen. Dat moet een plaat worden uit de 'bubbling under' en dan valt mijn oog op Oma Heard. Ik heb een half jaar geleden nog nooit van Oma ge-'heard' als ik plots een single heb naast een obscure track op een EP. Oma Heard is één van de 'unsung heroes' uit de Motown-stal. Haar enige officiële wapenfeit is een single uit 1964 en verder een hoop niet eerder uitgebrachte opnames. En dan blijkt er opeens ook nog een verwarring te zijn met een andere zangeres met de naam Oma Page. Hoewel 'When Someone's Good To You' op de Expansion wordt toegeschreven aan Oma Heard zou het volgens iemand op Discogs ook zomaar Oma Page kunnen zijn. Tijd om de maaginhoud van de grote boze wolf eens verder te evalueren want dit obscure kantje is deze week de Week Spot.

Net zoals met Sucola een week geleden moeten we het vandaag ook doen met losse flodders. Bij Sucola kan ik overigens melden dat de auto is geïdentificeerd als een Toyota Corolla Sprinter van omstreeks 1969. Oma Heard is de meisjesnaam van Oma Drake. Ze timmert al enige jaren aan de weg aan de Amerikaanse westkust als ze in 1964 een paar nummers mag opnemen voor Motown. Daarvan verschijnt alleen 'Lifetime Man/Mr. Lonely Heart' in begin 1964 op het V.I.P.-label (waar Expansion in 2024 het labeldesign van heeft afgekeken). Vervolgens zal Marvin Gaye in 1966 een aantal duetten opnemen met Oma Heard. De administratie bij Motown laat echter te wensen over en in de jaren negentig verschijnen enkele duetten als Marvin Gaye & Oma Page. Dat is een andere Oma! Het maakt het allemaal nóg ingewikkelder als blijkt dat de broer van Oma Page, Billy Page, mee heeft geschreven aan een paar duetten van Marvin Gaye & Oma Page, terwijl de Oma in kwestie Oma Heard is. De enige opname van Oma Page voor Motown zou 'When Someone's Good To You' zijn, maar dat is door Expansion uitgebracht als Oma Heard. Marvin & Oma is op zichzelf best een geslaagde combinatie als het komt tot de twee stemmen, er is echter iets anders dat Oma in de weg staat.

Als Dua Lipa brildragend zou zijn en een dubbele hazenlip zou hebben, zou ze dan ook zo beroemd zijn geworden? Nee, met name in de laatste decennia wordt vaak verweten dat popsterren worden gecast op hun 'looks' en niet op de zangtalenten. Vroeger was dat natuurlijk heel anders of... toch niet? Wie rond loopt met deze misvatting moet voor de aardigheid maar eens in het Motown-verhaal storten. Berry Gordy houdt er een zeer eigenzinnige manier van zaken op na. Daar kun je een telefoonboek mee vol schrijven. Het is ook Berry Gordy welke besluit dat Oma Heard niet de duetpartner van Marvin Gaye gaat worden. Aan haar koppie kan het niet hebben gelegen, maar volgens Gordy heeft ze niet de juiste uitstraling voor een nieuwe Motown-ster. We hebben Marvin nooit horen klagen want zo magisch als zijn duetten met Tammi Terrell zal het nimmer worden. De duetten van Oma Heard en Marvin Gaye verschijnen pas decennia later op cd's als 'A Cellarful Of Motown'.

Oma wordt dus door Motown gewipt in 1967. Ze gaat verder in een trio met Dorothy Berry en Zelpha Crawford. Ze noemen zich Dorothy, Oma & Zelpha en maken een single voor Hugh Masekela's Chisa-label in 1969. Motown doet evenwel de distributie van de single maar weet het niet zodanig te promoten dat het een hit wordt. Van Oma wordt na 1975 niets meer vernomen en is haar naam vooral voer voor Motown-archeologen. 'When Someone's Good To You' is in 1964 geschreven voor Carolyn Crawford maar Oma Page (of wellicht toch stiekem Oma Heard) neemt dit in hetzelfde jaar op. Het zal echter tot 2017 op de plank blijven liggen.

Fladderen in 2009

De komende weekeinden staan in het teken van de Blauwe Bak Top 100 die ik nog altijd moet samenstellen. Ik heb vanavond de definitieve lijst gemaakt van alle Blauwe Bak-singles en dat zijn er totaal 455 geworden in plaats van de eerder vermelde 425. Het blijkt namelijk dat ik een paar maanden geleden wel singles heb toegevoegd aan de koffers maar niet in het lijstje heb gezet dat ik zaterdag heb geraadpleegd. 454 7"-singles en 1 12" om precies te zijn. Doorgaans probeer ik in het weekend tenminste één 'gezellig' verhaaltje te doen. Qua 'gezellige' verhaaltjes doe ik dat al een tijdje. Het is ooit begonnen met berichten over twintig jaar geleden. Dezelfde berichten kom ik nu tegen in 'Het zilveren goud' en 'Het zilveren geheugen'. Ik heb vorige week nog geschreven over 2004. Waarom gaan we niet eens voor de grap vijftien jaar terug in de tijd? In maart viert Soul-xotica immers ook de vijftiende verjaardag. In dit bericht ga ik kijken naar de laatste drie maanden van 2009 als ik herstellende ben van de hersenschudding. Ik zoek een foto met 'dansende vlinders' en zie dan dit totaal overbodige stuk decoratie dat je bij Amazon kan bestellen. Het werkt op zonne-energie en doet de vlinder dansen rondom de bloem. Ik zou er mijn geld niet aan uitgeven maar het past als illustratie bij dit bericht.

Er is een hoop vijftien jaar geleden dit jaar. Als eerste vier ik begin april dat ik vijftien jaar van de drank ben en vervolgens op 20 september dat ik over de kop ben gegaan met de fiets ('20092009'). De schade? Voorvork van de fiets is ernstig verbogen en de Marathon Tyros, waarmee ik in 2001 naar Mossley ben gefietst, wordt voor de laatste keer opgelapt. Mijn bovengebit ligt dwars door midden en ik mis een stukje van een 'boventand'. Dat is sinds 2002 plastic voor mij. Dan is er nog de hersenschudding. Onschuldig genoeg volgens de medici om me naar huis te sturen. Een week later zal ik in slaaptenue en op blote voeten bij het station staan omdat ik een afspraak heb ik Meppel. Dat laatste is waar, maar ik ben blijkbaar vergeten om me aan te kleden. Nee, er is duidelijk iets kapot gegaan in mijn hoofd, ook al geniet ik van de rust. Van stereo is mijn hoofd ineens mono geworden. Hoe lang het allemaal heeft geduurd? Wel een anderhalve week. Dan trekt een vriendin me van de straat en geeft mijn hoofd eerst eens een goede wasbeurt. Het is half oktober als ik weer wat begin op te leven. Broer is in de herfstvakantie over in Friesland en ik tref hem daar op een middag. Dan is de hersenschudding alweer passé.

Ik heb die zelfde dag ook een afspraak bij de psychiater. Ik loop dan al tegen een paar vooroordelen aan en er wordt ook gelinkt aan mijn recente ongeluk. Ofwel: Zoete-lieve-Gerritje is gewoon aan de drank geweest en dat zou hij niet meer doen. Euh... nee hoor, ik heb niets gedronken. 'Ja, dat gedrag ken ik, ik werk al dertig jaar met lieden zoals jij'. Kortom: Ik vertel de psychiater kort daarna dat hij beter zichzelf kan gaan helpen, want ik ga me wel redden. Waarvan akte. Ik heb al sinds maart niet meer gewerkt en voel ook geen enkele druk vanuit het bedrijf of van de instanties om aan het werk te gaan. De bedrijfsarts is een ontzettende goedzak en na een paar vragen over mijn gezondheid gaat het al snel over muziek. 'Nou, ik zie je volgende maand wel weer'.

Ik heb veel te danken aan de vriendin die ik begin 2009 heb leren kennen in het uitgaansleven en die een praktijk blijkt te hebben in voetreflexologie. Als ik eenmaal ben gestopt met de drank en verder aan mezelf wil werken, schakel ik haar hulp in en heb daar veel profijt van. In de loop van 2009 ontwikkelt ze het idee om iets te doen met dans en vrije expressie. Ik hoor hiervan en zie het meteen zitten. Het project is van korte duur want ik ben praktisch de enige deelnemer. Heerlijk ongecontroleerd zwaaien en zwieren op de Bolero van Ravel en de volgende 'les' mag ik zelf muziek mee nemen. Fladderen op Spires That In The Sunset Rise. Uiteindelijk zal ze het concept (zonder Spires That In The Sunset Rise) toepassen op kinderen en mensen met een beperking. De Dansvlinders-methode is nog altijd een groot succes en ik ben best een beetje trots dat ik daartoe een opzetje heb gegeven. Het is ook de tijd dat een Engelse vriend me overhaalt om een Facebook-account te openen zodat we gemakkelijk eens even kunnen chatten in plaats van het dure bellen. Ik nodig de vriendin ook meteen uit. Volgens mij is het haar ook ontgaan dat ze vijftien jaar op Facebook zit. Het is nog de tijd dat menigeen op Hyves zit en in het begin heb ik maar drie 'vrienden' die ik ook in het echt ken.

Hoewel de platenhobby nooit echt tot een halt komt, koop ik in deze tijd wel opvallend veel cd's. Dat begint eigenlijk ook met de hersenschudding. Zo ontdek ik ruim tien jaar later dat 'Moon Safari' van Air een plaat is die ideaal is voor een hersenschudding. Alles is zacht en lief aan dat album en ik draai hem recent weer geregeld. Maar het is ook de tijd van het nieuwe album van Wolfmother welke enige tijd zit vastgeroest in mijn cd-speler. Ik bezoek in november 2009 het concert van DeWolff in Het Bolwerk. De volgende dag levert 'heit' me af in Sneek en dat is de laatste keer dat ik bij hem in de auto heb gezeten. Ik ga begin december ook nog naar een concert in Zwolle maar daar weet ik niet veel meer van te herinneren buiten dat het geluid knalhard staat.

Rond de kerst hou ik me bezig met het samenstellen van een Top 100 van het muziekforum waarvan ik lid ben. Ik ben de beide kerstdagen in Jutrijp en het is een 'spannende' kerst. Vader heeft begin december al in het ziekenhuis gelegen en op oudejaarsdag zal hij worden geopereerd. Het zal achteraf bezien het begin van het einde zijn, ook al zal hij het gehele jaar 2010 nog bij ons zijn.