Op vrijdag 2 januari 1998 hoor ik 's avonds op de boot te zitten van Hull naar Rotterdam. In plaats daarvan heb ik me laten afzetten in een jeugdherberg en schrijf aan de tafel in de kantine een brief aan het thuisfront. Of ik deze ooit heb verzonden? Geen idee. Toch helpt het me bij het inzien dat ik een héle grote stap heb gezet en dat er nu even geen weg meer terug is. Het zijn de eerste dagen in York. Met een doodongeruste familie in Friesland want ja... kleine Gerrit moest maar eens voor zichzelf gaan zorgen. Twee weken later ga ik terug... Niet met hangende pootjes om thuis uit te huilen, maar om wat meer spullen te halen en weer terug te gaan naar York. Niet wetende waar en hoe het schip zal stranden. Bij terugkeer in York koop ik een racefiets die me gaat helpen bij het solliciteren en een stereo-set voor de meegebrachte platen en cassettes. Engeland is altijd vooral een land geweest van de cassettebandjes. Verhoudingsgewijs worden van een album méér cassettes dan elpees verkocht. In 1998 zijn voorbespeelde cassettebandjes verdwenen uit de platenzaken, maar kun je ze in Engeland nog in alle maten en soorten krijgen. En het wint qua succes ook op vele vlakken van de cd. 'Disco Volante' van Mr. Bungle is één van de eerste tapes die ik koop in Engeland om lekker herinneringen te kunnen ophalen aan het wilde jaar 1997. Op een zekere middag kom ik in een 'boekenvoordeel' terecht met ook een standje met cassettes. Ze zijn spotgoedkoop en ik neem een flinke zwik mee. Eentje heeft vooral mijn interesse: 'The Best & The Rest Of British Psychedelia'. Ik raak het bandje kwijt tijdens mijn verblijf in Mossley maar kan het van begin tot einde dromen. Het is eveneens ook mijn officiële kennismaking met The Smoke.
Bij het vorige bezoek aan het ouderlijk huis heb ik tevreden kunnen vaststellen dat mijn Hitweek-collectie nog aanwezig is. Het papier is echter helemaal uitgedroogd en eigenlijk weet ik zelf ook niet goed wat ik ermee aan moet. Ik gebruik ze vooral in de jaren 1993 en 1994 om méér te leren kennen over de muziek van de jaren zestig. De hoek met de recensies is legendarisch. Hier staat ook de recensie van 'My Friend Jack' van The Smoke en hier wordt verteld over een opname die opnieuw moest worden gedaan om de plaat geschikt te maken voor de radio. Volgens Hitweek eet Jack in het begin suikerklontjes, maar volgens mij doet hij dat nog steeds. 'Sugarlumps' zijn suikerklontjes? Het is overduidelijk wat wordt bedoeld met suikerklontjes en dat maakt dat de BBC nog steeds een boycot zet op de plaat. Op zee dobberen dan een paar schepen met zenders en deze zorgen ervoor dat de single onderaan in de Engelse hitlijsten terecht komt. In Duitsland zijn ze daarentegen helemaal wild van het nummer en daar bereikt het een tweede plek. De genoemde cassette met de Engelse psychedelica bevat niet alleen 'My Friend Jack' van The Smoke, maar ook de b-kant ('We Can Take It') en de a-kant van de eerste single van The Shots.
Feitelijk is 'The Best & The Rest Of British Psychedelia' een kopie van de 'Morgan Blue Town'-compilatie uit 1968. Achteraf gezien een prachtig historisch document. The Smoke is één van de topattracties op het album. Ik zie nu trouwens 'We Can Take It' niet in de tracklisting staan. De cassette blijkt uit 1991 te zijn op het Action Replay-label. Ik heb in die tijd ook nog eens een cd gekocht: 'The Best & The Rest Of The Hits Of The Sixties' met opvallend veel oude skinhead-reggae en alle hitsingles van The Alan Price Set. Ik kan niet nagaan waar ik 'We Can Take It' eerder heb gehoord. 'My Friend Jack' staat eveneens op de laatstgenoemde compilatie.
Laten we wel zijn... York is geen Liverpool of Manchester als het aankomt op de geschiedenis van de popmuziek. De wieg van John Barry heeft in York gestaan en dat wordt nog immer gevierd in de stad. In de jaren negentig timmert Shed Seven aan de weg met hun Britpop. Ik heb in die tijd nog een stukje meegemaakt van een concert van Mostly Autumn, een bandje dat eveneens in York is begonnen en inmiddels is uitgegroeid tot een topattractie (in de symfonische metal en gothic-hoek wel te verstaan). The Smoke heeft ook haar roots in York en dat is iets dat ik vanmiddag heb geleerd. Er zijn in 1965 twee lokale bands: Tony Adams & The Viceroys en The Moonshots. Op een gegeven ogenblik spannen enkele van The Viceroys samen met The Moonshots en ontstaat The Shots. The Shots maakt twee singles en 'Keep A Hold Of What You've Got' komt in 1968 op de 'Morgan Blue Town'-sampler terecht. De groep bevindt zich al in Londen als The Smoke een feit is. Mick Rowley, Mat Luker, John 'Zeke' Lund en Geoff Gill oogsten vooral succes in Duisland. Daar brengt de groep zelfs een elpee uit: 'It's Smoke Time' (1967). De groep blijft vooral in Duitsland actief tot en met 1976 en het teert vooral op de roem van 'My Friend Jack'. In 1976 maakt met een nieuwe versie terwijl in Nederland in 1973 'Sugarman' in de Tipparade staat. In de begin jaren zeventig maakt Gill ook deel uit van Fickle Pickle met Cliff Wade en Wil Malone. Voor de laatste moet ik binnenkort eens een standbeeld oprichten, zo heb ik besloten.
Bijna vijfentwintig jaar geleden nadat ik voor het eerst 'My Friend Jack' heb gehoord, brengt het gitaareffect me nog altijd kippenvel op de armen. Hopelijk zal dat nog heel lang zo blijven!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten