Het is een paar maanden geleden dat ik Patrick de opdracht heb meegegeven om zijn singles te omschrijven als 'decorative vinyl'. In het begin wordt hier niet ingetrapt, maar deze week zijn twee pakketjes van hem gearriveerd welke de douane hebben omzeild. De Discogs-platen baren me zorgen. Platen vanuit Engeland zijn altijd nog aangekomen en een enkele keer heeft het drie maanden geduurd. Ik zal dus toch nog even geduld moeten hebben. Er zit eentje tussen waar lastig aan te komen is in Europa en ik hoop dat die toch nog eens opduikt in Uffelte. De overige twee singles zijn nog wel goed aan te komen. Op dit moment heb ik negen 'nieuwe' singles. Van Mark heb ik nog negen singles plus de vier 'upgrades'. Deze ga ik maandag behandelen, want... jullie krijgen dit weekend weer drie afleveringen van de Gele Bak Top 100. Omdat ik morgenavond de nieuwe aanwinsten ga draaien in 'The Vinyl Summer Spirit Of 2017' wil ik de 'nieuwe' singles graag als eerste behandelen. Ik doe de platen op alfabetische volgorde van de platenlabels.
* Gloria Scott- Promised Land (UK, Acid Jazz, 2022)
Van Gloria heb ik al 'Too Much Love Making' in de Blauwe Bak staan welke jaren geleden ook de Week Spot is geweest. Het is één van de zeer weinige Barry White-producties uit de jaren zeventig welke niet is doorgedrongen tot de top van de hitlijsten. De plaat is echter zeer in trek in de Modern Soul en dat levert Scott nog altijd de nodige optredens op. In 2019 treedt ze op in de 100 Club in Londen en dan wordt haar gevraagd naar nieuw materiaal. Gloria geeft aan dat ze werkt aan een album. Drie jaar later is het album bijna een feit en verrast ze ons met deze single. De house-cultuur van de late jaren tachtig heeft in meerdere opzichten hippieachtige trekjes en dat verleidt een paar dj's en producenten tot het verwerken van een christelijke boodschap in hun muziek. 'You Got The Love' van The Source (met Candi Staton) is een bekend voorbeeld. In 1989 meldt ook Joe Smooth zich met 'Promised Land' en dat is evenzeer een klassieker in het genre. Gloria haalt het nummer enigszins uit de house en brengt het terug tot de soul met een retro-disco beat. De plaat is in een zeer gelimiteerde oplage en is inmiddels ongetwijfeld uitverkocht. Dit is een 'future classic'. Daar durf ik mijn geld op in te zetten.
* Mantis- When I Feel How You Love Me (UK, Epsilon, 2022)
Als je Fikkie roept, komen er heel veel hondjes op je af. Als je in Amerika een festival wilt organiseren met bands die Mantis heten, kun je een weekend reserveren. De Mantis van deze single op het Epsilon-label komt uit Oakland en maakt in 1976 één single voor het lokale Smoke-label. Dat plaatje is inmiddels een veel gezocht collector's item en laten we hopen dat het ooit nog eens opnieuw wordt geperst. De leden van Mantis zijn echter sinds een paar jaar weer aan de slag en manifesteren zich vooral middels het internet. Het schijnt dat tijdens de eerste lockdown een paar dj's besluiten om achtergrondinformatie op te zoeken over een aantal platen in hun collecties. Zo komt Yann terecht bij de mannen van Mantis welke laten weten dat ze bezig zijn met de voorbereidingen van nieuw materiaal. Dat contact levert deze eerste single op van Mantis nadat Epsilon al de eer heeft gehad van een 'download-only' op Bandcamp. De download is een cover en ik weet niet meer precies welk nummer. Toch ben ik daar niet kapot van. De single is dan een stuk interessanter. Het is opgenomen in 2021. Catchy genoeg voor mainstream rock. Het klinkt een beetje als de meer soulvolle evenknie van Huey Lewis & The News. Een beetje aan de 'lo-fi'-kant maar ook dat is weer ontzettend hip in 2022. Nu maar hopen dat de eerste single nog eens een re-release krijgt via Epsilon of Stream.
* Jerone Roy- Hey, You Got Me In A Daze (UK, Epsilon, 1976, re: 2022)
Epsilon is vooral het label van de onuitgebrachte dingen of de bijna onvindbare originele singles. Volgens Discogs is er iemand geweest die in 2020 nog een originele van Jerone heeft gekocht voor een tientje. Dat kun je nu wel vergeten. De prijs staat nu op 588 euro. Ik heb het dan over de single uit 1976 op het Money Mountain-label. Epsilon heeft nu de heruitgave in een gelimiteerde oplage en hierbij is de naam van Jerone uitgebreid met zijn achternaam. Een heerlijke zompige opname zoals we dat van het label zijn gewend. Het nummer is een stukje magie op zichzelf. Ik heb het nummer niet verder gehoord dan het eerste couplet en hoor nu pas het refreintje. De opname klinkt nogal mono waardoor de moderne synthesizers even gek klinken als in 'Precious Memories' van The Other Brothers. Het is een onweerstaanbare plaat!
* Ripple- Maybe It's You (UK, Izipho Soul, 197?, re: 2022)
Van Ripple heb ik al jaren 'You Were Right On Time' uit 1974 in de koffers staan. Ripple is een legendarische naam in de Amerikaanse funk en twee van de oorspronkelijke leden zijn tegenwoordig actief als Ripple 2.0. Dat heeft al geresulteerd in een single voor Izipho met een nieuwe opname maar daar ben ik niet geheel enthousiast over. De samenwerking leidt naar een paar niet eerder uitgebrachte opnames uit de jaren zeventig. 'Maybe It's You' is ietwat jazzy met een fantastische falsetto. Het maakt een heerlijk ontspannend nummer maar gek genoeg wordt het nooit gebruikt voor een plaat. En ook even aanstekelijk als de voorgenoemde single in mijn koffers. 'Sweet Lady' is meer upbeat en zit een beetje tussen disco, funk en latin in. Beide kanten zijn zeer de moeite waard.
* The Ray Alexander Technique- Taking The Long Way Home (UK, Izipho Soul, 1974, re: 2022)
The Ray Alexander Technique is een band uit Harlem welke een album en twee zeer gezochte singles uitbrengt. Ray Alexander heet eigenlijk Raymond Alexander Jenkins en 'Taking The Long Way Home' is een track van de elpee van de groep uit 1974. Het is een lekker ontspannen nummer waar ik nog wel even aan moet wennen. Volgens de persinfo van Izipho zijn de nummers op de b-kant ballades en die sla ik dus even over. Hierop wordt de zang verzorgd door vriend Chris Bartley en samen vormen ze de tweede onvindbare single van The Ray Alexander Technique. Ik moet toch de tijd een beetje in de gaten houden en ik heb nog een paar kantjes te gaan...
* Split Decision Band- Crystal Powder (UK, Izipho Soul, 197?, re: 2022)
Er valt meteen iets op aan deze eerste drie Izipho-singles. Het label heeft nu eigen 'company sleeves' en dat ziet erg deftig uit. Labels als Cannonball, Epsilon en Izipho Soul geven ook een mooi inkijkje van hoe onafhankelijke muzikanten anno 2022 zaken doen. Dat verloopt vooral via het internet. Neem nou de mannen van Split Decision Band. Een paar maanden geleden is al een single van Split Decision Band uitgekomen via Soul Direction en nu kan Izipho twee niet eerder uitgebrachte opnames aanbieden. Ik ben niet zo zeker van de Soul Direction-single en die ik heb ik voorlopig nog overgeslagen. 'Crystal Powder' heeft daarentegen een onweerstaanbaar crossover-geluid. 'Say Woman' op de keerzijde klinkt wat meer catchy hoewel beide kanten niet geheel vlekkeloos zijn en ongetwijfeld een remix nodig zouden hebben voor een officiële release.
* Kejam- Creating Majek 2 (UK, Izipho Soul, 2019)
Het is nog maar nét goed gekomen! Ik had bijna twee exemplaren van Ripple besteld! Een week geleden heb ik een 'bundle' afgerekend van Ripple en Split Decision Band., Bij de voorbereiding van de 'Vinyl Summer Spirit' zie ik dan opeens dat ik Ripple al in begin juni heb besteld samen met Ray Alexander. Patrick doet niet moeilijk en vervangt de single door Kejam. Ik heb een paar weken geleden 'Creating Majek 1' gekocht, een dubbel-single waarvan 'This Love Is Magic' met Chanel onlangs de Week Spot is geweest. Op het vervolg is de a-kant meteen de winnaar voor mij. 'Let It Go' laat ons kennis maken met zangeres Juanita Wynn en dat zit in hetzelfde straatje als Chanel. Een vette knipoog naar de r&b van de jaren negentig zonder dat het glazuur van de tanden pijn gaat doen.
* Dionne Warwick- Meant To Be (Spanje, Soul4Real, 1974, re: 2022)
Hoe Alex het voor elkaar krijgt? Geen idee! Toch weet hij onuitgebrachte opnames te bemachtigen van 'grote' namen uit de muziek. Dionne Warwick verlaat omstreeks 1972 het Scepter-label na een lange loopbaan en tekent een contract bij Warner Bros.. Dat levert een paar zeer interessante elpees op waarop ze werkt met Holland-Dozier-Holland, Jerry Ragovoy en Thom Bell. Buiten 'Then Came You' met Detroit Spinners om is het niet haar meest succesvolle periode. Ze neemt in deze tijd een stortvloed aan nummers op en méér dan dat er plaats is op de elpees. Hier zijn twee voorbeelden die de plaat nooit hebben gehaald. Het zijn echter compleet afgemaakte nummers en dus klaar om heel erg groot te worden in de scene. 'I Found Someone Else' had zomaar op een elpee kunnen staan, maar had ook zonder moeite in de hitlijsten kunnen komen. De laatste geniet mijn voorkeur omdat ik Dionne met Thom Bell altijd een magische combinatie heb gevonden.
* Irma Thomas- All I Wanna Do Is Save You (Spanje, Soul4Real, 1972, re: 2022)
Ook Irma heeft al een lange carrière achter de boeg en heeft recentelijk nog gewerkt met Swamp Dogg, als ze in 1972 de studio in gaat met Wardell Quezergue voor dit 'All I Wanna Do I Save You'. Hier doet ze precies waar ze zo goed in is: 'deep' gaan. 'Turn Around And Love You' is meer upbeat en crossover en je kan horen dat dit in Detroit is opgenomen. Dit soulmuziek op zijn allerbest en een fraai slaapmutsje voor ondergetekende.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten