Singles round-up: juli 6

Zo. Laten we het weer eens over singles hebben. Het is me in ruim tien jaar bestellen via internet nog niet overkomen dat een pakket niet is gearriveerd. Er zijn een paar voorbeelden van platen die buitensporig lang onderweg zijn geweest. Vrij recent nog met een pakketje van Cannonball. Deze had me toegezegd een vervangend pakket te sturen maar dat is nooit gearriveerd. In 2014 heb ik maanden moeten wachten op Carolyn Leacock en de dealer had inmiddels mijn geld terug gestort. Twee dagen later lag het pakketje alsnog op mijn mat en heb ik de betaling opnieuw verricht. Nu is het volgende aan de hand. Ik moet bekennen dat ik de bestelling al even was vergeten, want ja... het regent nieuwe releases hier. Het gaat met name om een Amerikaanse single die omstreeks februari is verschenen en nu al erg in trek blijkt te zijn. Er zijn maar een paar Engelse handelaren met de single voor een normale prijs en dat lijkt de goedkoopste optie te zijn. Op Discogs betaal je al een bedrag voor de inklaring maar dit is steevast té laag ingeschat. Het is inmiddels ruim een maand na de bestelling en het pakket is er nog steeds niet. Ik heb een redelijk voordelig alternatief maar deze moet uit Amerika komen. Ik wacht nog maar een week en ga dan waarschijnlijk de Amerikaan bestellen. Mocht ik wel twee exemplaren krijgen, kan ik de ander over een jaar waarschijnlijk voor een leuke prijs doorverkopen. Ik wil morgen nog even afwachten om te zien of er nog meer singles komen en dat zou dan een laatste 'Singles round-up' opleveren met een recente Discogs en de vier 'dubbele' singles van Mark. Nu eerst de laatste negen uit de bestelling van Mark (de dubbele niet mee gerekend).

* The Detroit Spinners- Wake Up Susan (UK, Atlantic, 1976)
De plaat zit zo laat in de 'Singles round-up' omdat ik de groep onder de 'S' plaats van The Spinners. In Engeland is sinds de midden jaren zestig een erg oubollig folkgroepje uit Liverpool dat zich The Spinners noemt. Als de groep op Motown doorbreekt, worden deze verplicht om de naam aan te passen voor de Engelse markt. Misschien met een slag om de arm voor andere Amerikaanse bands met de naam kiest Motown ervoor de groep aan te prijzen als The Detroit Spinners. In de rest van Europa verschijnen de platen het ene moment als Detroit Spinners en dan weer gewoon als The Spinners. In 1972 verlaat de groep het Motown-label en gaat werken met Thom Bell. Dat levert enkele prachtige opnames op zoals 'Could It Be I'm Falling In Love'  en 'I'll Be Around'. 'Wake Up Susan' is het herkenbare geluid van de voorgenoemde twee hits. De b-kant heet 'If You Can't Be In Love' en klinkt als 'Just As Long As We Have Love' (ook gecoverd door Carolyn Leacock uit de inleiding) maar dan zonder de zang van Dionne Warwicke (zoals ze wordt genoemd op de plaat). Mijn voorkeur gaat dan toch uit naar 'Susan'.

* The Supremes- Who Could Ever Doubt My Love (US, Motown, 1965)
De b-kant van een hit die ik nog altijd niet heb en dus is het voor mij op voorhand een 'double-sider'. Toch is het nog maar een paar weken geleden sinds ik kennis heb gemaakt met dit nummer. Het is zeer fraaie midtempo met een stevige Detroit-beat maar tegelijk met een klasse zoals je dat weinig tegenkomt bij vroege Supremes-opnames. Laten we eerlijk zijn: Motown is niets meer dan de Stock, Aitken & Waterman van de jaren zestig en het werk van The Supremes is al gauw ordinair stampwerk voor de hitparade. 'Who Could Ever Doubt My Love' heeft een zeer overtuigend zingende Diana Ross en een speels arrangement. Zo gezegd is de a-kant ook niet mis. Dat is 'I Hear A Symphony'. Toch is deze een beetje uit het lood en heeft het geleden onder een té zwaar afgestelde toonarm. Dus alleen de b-kant en nog eens rond kijken voor een betere Nederlandse persing voor de a-kant.

* Synethia- You Were Doing Bad When I Met Cha (US, Gold Key, 1990)
Waarom o waarom? Dat is het eerste dat me door het hoofd schiet als ik dit plaatje ga beluisteren. Als ik naar het label kijk, kan ik me de aanbeveling herinneren van Harvey Scales als mede-schrijver en producent. Het is een moddervette productie uit 1990 met een rappende Synethia in het intro. Als het nummer los gaat, wordt het wel iets beter en ik moet zeggen dat ik er al aan ga wennen. Ik denk dat deze wel kan gaan groeien bij mij. Op de keerzijde staat de instrumentale versie en die laat ik maar zitten.

* The Temprees- There Ain't A Dream Been Dreamed (UK, Epic, 1976)
Ik heb jaren geleden al eens een plaat gekocht van The Temprees en dat is ook Week Spot geweest. Toch is het enthousiasme jegens deze plaat van korte duur. Nu heb ik hier deze Engelse persing uit 1976. Ik heb het gereserveerd voor de fraaie ballad op de b-kant. Een zeer fraaie productie ook al kan ik op dit tijdstip niet zo goed tegen het hoge stemmetje. De a-kant heb ik nog niet geproefd maar de titel windt er geen doekjes om. 'I Found Love On A Disco Floor' is precies dat wat je verwacht en eigenlijk vind ik dit op dit tijdstip de meer interessante kant. Misschien moet ik 'Dream' nog even verder laten inwerken want vlotte disco is al snel goed in mijn beleving.

* Truth- Come Back Home (US, S.O.C., 1976)
Deze b-kant duurt maar liefst zeven minuten en dat kom je niet vaak tegen in de hoek waarin ik me bevind. Het is een pure ballade maar de vraag is... Gaat dit nog verder groeien? De eerste minuut vermoedt namelijk al dat het een 'builder' gaat worden. Het tweede refrein lijkt al een variatie op de eerste te zijn geweest en per couplet bouwt de sfeer zich verder uit. Ik heb de a-kant heel vaak als 'recommendation' gezien op Discogs en dus moet ik die nu gaan proeven. 'Excedrin Headache #24' is op zichzelf ook al bijna vijf minuten lang. Dat heeft een lekkere funky groove waarbij monotone strijkers de hoofdpijn moeten nabootsen. Het is een beetje exotische disco gemaakt handen en voeten en zonder teveel gebruikte gimmicks. Lekkere 'double-sider'.

* Uniqué- Just My Imagination (US, RSP, 1982)
Het is nog best lastig om met een unieke bandnaam te komen. Een ding is zeker: Er zijn heel veel bands die zich Unique noemen. 'Onze' Unique is uniek door dat de naam eigenlijk Uniqué is, wat dat ook mag betekenen voor de uitspraak. Het komt echter niet verder dan deze single uit 1982 waarop 'Just My Imagination' van Smokey & The Miracles nog eens wordt overgedaan. Nu met jaren tachtig-instrumentarium en -productie, maar dit is het soort van nummer dat in ieder tijdsvak en iedere setting past. Het is een goede cover maar eigenlijk ook niet meer dan dat. De b-kant is instrumentaal en zo ben ik alweer klaar met een single. Op naar de volgende!

* William DeVaughn- Hold-On-To-Love (US, TEC, 1980)
Dit kantje duikt steeds vaker op in mixen, zo merk ik de afgelopen weken. Hij is dus aardig in trek en wie weet? Misschien gaat die binnenkort omhoog in prijs. Tot nu toe kun je de plaat nog redelijk voordelig bemachtigen. William heeft in 1974 een grote hit met 'Hold On To What You've Got'  en 'Hold On To Love' lijkt dezelfde boodschap te hebben. Het is heerlijke crossover-disco als dat een genre mag zijn. Ik kan wel begrijpen waarom dj's dit in een mix stoppen. Het is echter een b-kant en ik heb de a-kant nog niet geprobeerd. 'Figures Can't Calculate' heet de a-kant en dat is een pure ballade. Nee, ik blijf het dan bij de b-kant houden. En inderdaad... die verbindingsstreepjes tussen de woorden is de manier waarop het is gespeld op het label.

* Dionne Warwick- They Don't Give Medals To Yesterday's Heroes (US, Scepter, 1970)
Ik kan concluderen dat ik de afgelopen jaren een grote fan ben geworden van Dionne Warwick. 'Medals' wordt regelmatig aangeboden door Mark en is ook razendsnel gereserveerd. Ditmaal ben ik op tijd en heb deze fraaie Amerikaanse persing in de pocket. Ik lust hier wel soep van! 'The Green Grass Starts To Grow' is meer van het soort pop dat ze rond deze tijd maakt, maar 'Medals' is een klassieker in het genre!

* Spencer Wiggins- Old Friend (Duitsland?, Goldwax, 1966, re: ????)
Het label is eentje van Polydor uit de late jaren zestig. Er is een bootleg met het originele Goldwax-label en deze 'Duitse' vind ik meerdere malen op Discogs, maar... alle keren bij Nederlandse dealers. Vandaar de vraagtekens hierboven. Ik vermoed dat de single is geperst in Nederland voor de Surinaamse scene en dat de bootlegger een aantal oude Polydor-labels heeft bemachtigd. 'Old Friend' past helemaal in de Carib met tinkelende elektrische gitaar 'Walking Out On You' is meer een bluesy stamper maar mag er ook zeker zijn. De reden is en blijft 'Old Friend'. In tegenstelling tot veel bootlegs heeft deze een lekker stevig geluid en dus ben ik dik tevreden!