Van het concert des levens: 1995

In de weken voor mijn 46e verjaardag herinner ik me opeens dat ik nog altijd niet een 'serie' heb gedaan over de vijfenveertig levensjaren. Inmiddels hebben er alweer 47 kaarsjes op de taart gestaan en ik ben nog altijd niet halverwege met 'Van het concert des levens'. Omdat ik een berichtje had gesmokkeld voor een eventuele 'Singles round-up' met platen uit Sneek kan ik nog evengoed voldoen aan de twee afleveringen per maand. Op dit moment kruisen we 'Het zilveren goud' en zijn onderweg naar een periode die minder goed gedocumenteerd is dan de voorbije jaren. Ofwel: Het is een periode waarover ik nooit de behoefte heb gehad om erover te schrijven. Net zoals 'Het zilveren goud' twee jaar geleden bij tijd en wijle erg moeizaam was. Vanavond een kleine herhaling van zetten want na het 'zonnige' 1994 ga ik vanavond terug naar het 'donkere' 1995. Qua zomer is die van 1995 even fraai als die van 1994, maar buiten het weer om is het voor mij vooral een somber jaar. De eerste drie maanden scheelt het niet alles. Dan wordt me gevraagd of ik schulden heb en daarop kan ik ontkennend reageren. Een half jaar later heb ik ze wel! Veiligheidsgordels vast en we gaan van start met de achtbaan naar de duisternis.

Als 'manager' van een groep moet je zorgen voor optredens en aan deze taak voldoe ik als ik in oktober 'vast leg' dat Horrible Dying haar debuut gaat maken op vrijdag 13 januari 1995. De muzikanten zijn daar uiteraard niet blij mee. Ze kunnen op dat moment alleen twee covers spelen en zijn druk aan het sleutelen aan nummers rondom teksten van Martin (de zanger) en ondergetekende. Toch denk ik dat het in deze bezetting nimmer tot optredens was gekomen als ik niet een stok achter de deur had gezet. Er wordt druk geoefend en geschreven en begin januari 1995 is er iets dat op een avondvullend programma gaat lijken. De week ervoor ga ik met drummer Willem naar Amsterdam om een double bass-pedaal te kopen. Dat zal een week later niet bijdragen aan de kwaliteit van het concert. Ik ben dan al gewaarschuwd door een ervaren drummer: Een double bass-pedaal heb je niet zomaar onder de knie. Dat vergt maanden van oefening. Naast dat ik de 'manager' ben en tekstschrijver, wordt intussen mijn takenpakket uitgebreid tot podiumbouwer. De gemeente levert de slooppallets en Schwarzkopf de flessen shampoo voor de verloting. Het is een legendarische avond. Er moeten mensen worden weggestuurd omdat de kroeg propvol is. Lokale gasten vinden het al knap dat we muziek uit de instrumenten kunnen krijgen, de meer kritische metalliefhebber heeft zich vast kapot gelachen. Het is slechts een paar weken na het optreden in Hommerts als onze gitarist, 'Filthy', aangeeft dat hij ermee gaat stoppen. Willem heeft dan een vriendin in Gorredijk en hierdoor staat een optreden gepland voor Koninginnenacht. Dat zal het laatste optreden worden met Michel. Hij is afgelopen maart erg plotseling overleden. In 'Uit het oog' van 7 maart 2022 kunnen jullie meer herinneringen aan deze markante persoon lezen. Het optreden in Gorredijk levert ons gitarist Theo op en zijn rol wordt al snel een hoofdrol binnen de band. Voor mij is steeds minder ruimte en een paar weken later stap ik uit de band.

Laten we het dan eens hebben over het werk. In februari werk ik een jaar onafgebroken bij de gemeentewerkplaats en dat is het maximum binnen het Jeugdwerkgarantieplan. Even dreig ik aan een opleiding te beginnen. Het is een opleidingsinstituut waar ik al voor een intake ben geweest tijdens de beroepsoriëntatie-cursus van 1993. Er wordt me verteld vanuit de gemeente dat ze een nieuwe opleiding zijn gestart, maar nee... feitelijk kom ik hetzelfde intakegesprek doen. Ik ben in alle staten en 'vlucht' naar Steenwijkerwold nadat ik de consulente van de gemeente telefonisch voor oud vuil heb uitgemaakt. Heel erg typisch Gerrit anno 1995. 'Kort voor de kop' (een Frisisme) net zoals vader, maar dan in het kwadraat. Ik manoeuvreer mezelf moedwillig in de problemen, daar waar ik later altijd zal proberen om problemen te voorkomen. Mijn volgende JWG-baantje is als 'conciërge' op een basisschool in een dorp. Mijn takenpakket is erg onduidelijk. De hoofdonderwijzer is aangesteld om me een heropvoeding te geven, maar zo werkt dat natuurlijk niet. Ook hier vertrek ik met een grote mond. Omdat thuis zitten ook niet alles is, ga ik in eerste instantie akkoord met het reinigen en bijhouden van openbare toiletten en douches in Heeg en Woudsend. Als ik dit een maand doe en vraag of er ander werk is, krijg ik te horen dat ik het nu opeens moet doen tot het einde van het seizoen. Dat is het moment waarop ik stop... Ik rij ter decoratie naar Woudsend, maar raak geen toiletborstel of schoonmaakmiddel aan. Een kwartier later zit ik in het café aan de Jägermeister plus koffie of pils en laat guldens en rijksdaalders in de gokkast verdwijnen. Met name in Heeg wordt het al heel snel een zootje.

In augustus 1995 wordt het dudelijk dat dit niet gaat werken en 'voor straf' moet ik hele dagen binnen in een kantoor zitten zonder een vaste taak. Ik mag alleen naar buiten om te solliciteren, want... ik heb een plan! Ik wil in Zwolle de opleiding doen tot huisschilder maar moet daarvoor wel over een praktijkplek beschikken. Ik ga alle schilders langs in de wijde regio en er is eentje die me in principe wel wil aannemen. In oktober ga ik weer aan de slag bij Intertec, de praktijkopleiding waarmee ik in de zomer van 1994 een houtschuur heb gedemonteerd en verplaatst. Theo geeft mijn zelfvertrouwen een enorme boost en dat is wel nodig. Daar is namelijk niet meer zoveel van over...

Ik zit voor een goed deel van 1995 in een negatieve spiraal. Ik ben méér bezig met de dood dan dat gezond is voor een mensenleven. Het occultisme dat ik heb aangewend om teksten voor de band te schrijven, heeft me eveneens op een dwaalspoor gezet. Vervelend werk en de angst voor een kwaadaardige baas maken dat ik het op een zuipen zet. Natuurlijk kan ik dat niet betalen en dus gaat het op de lat. Tot het moment dat enkele kroegen de tap voor mij op slot doen. Eerst betalen! Met name de rekening in de Sneker bar De Draai neemt enkele maanden in beslag. Thuis wordt de situatie ook steeds lastiger. Mijn broer vertrekt in de zomer naar Denemarken en vader gaat met de vut. Twee 'korte koppen' bij elkaar betekent dat we elkaar naar het leven kunnen staan. Gelukkig voor ons allen gaat ook 1995 voorbij en komt 1996 in zicht. Ik verander weer positiever in dat jaar, ook al is het thuiswonen steeds meer een kwestie van 'logies en ontbijt'.

Intertec zorgt voor een positieve ontwikkeling. De kwaadaardige baas van de gemeente heeft laten weten dat als ik hier niet 'slaag' dat ik geen dag meer een uitkering ga krijgen in de gemeente. Met deze spanning ga ik naar het bedrijf maar Theo stelt me gerust. Als hij problemen heeft met mij, zal hij die meteen met mij oplossen. Deze problemen gaan helemaal niet voorkomen want ik kan lezen en schrijven met Theo. Hoe lang is 1995 geleden? Voor menigeen zal het aanvoelen als gisteren? Welnu, in 1995 mocht je nog gewoon roken in de werkplaats. Theo heeft me echter verboden om te schilderen met een peuk in de mond. 'Daarvoor moet je even gaan zitten om te relaxen'. Er zijn dagen dat er niet heel veel werk door mijn handen komt. Het is dan koffie drinken, roken en teksten schrijven op kleine stukjes schuurpapier. In november 1995 maak ik het concert mee van The Gathering en dat zet een volgend hoofdstuk in werking. Ook een mede-cursist heeft een zekere positieve invloed op mij.

Ons fotomodel komt eigenlijk uit 1994. Ik mis het in eerste instantie en zie de videoclip in april 1995 voorbij komen op TMF. Ik ben helemaal verkocht. Ik bemachtig exact deze cd-maxi en draai het ding in de zomer van 1995 helemaal stuk. Sterker nog: Als ik het in 2022 hoor kan ik nog iets voelen van een lichte kater veroorzaakt door Jägermeister en pils. De 'Black Hole Sun' schijnt uitbundig op mij in 1995 maar in 1996 gaat mijn zon echt weer schijnen.