In de jaren 2002 tot en met 2007 is het een vaste prik voor mij. Het laatste weekend van juli is dan gereserveerd voor het Stonehenge-festival in Steenwijk. Niet om als bezoeker uit mijn plaat te gaan, maar als vrijwilliger. Ik ben nooit heel erg specifiek een liefhebber van metal geweest, hetgeen raar mag klinken als je deel hebt uitgemaakt van een deathmetalband. De sfeer is altijd top tijdens Stonehenge. De bezoekers kun je classificeren als 'ruwe bolster, blanke pit'. Hoe warm het ook is, niemand die in een luchtig t-shirt en een hippe korte broek rond loopt op het terrein. Zwarte kleren, woeste haren en veel leer. Ze komen voor een bak metal en een potje bier en zolang je niet aan hun bier komt of aan de vriendinnen, heeft het meer weg van een bijeenkomst van hippies. Gisteren heb ik andermaal bezorgd in Steenwijk, dit gaat nu ook mijn vaste locatie worden. Stonehenge heeft een paar jaar niet door kunnen gaan en vindt sinds enkele jaren ook niet meer plaats in en om De Buze. Het festivalterrein is nu op het parkeerterrein bij de schouwburg, recht tegenover het station. Gistermiddag heb ik zo nog wat van de sfeer kunnen meegenieten en ergens diep van binnen heb ik even het verlangen om naar binnen te gaan. Hetgeen sowieso onmogelijk is want het festival is al weken uitverkocht. Nu ga ik jullie vijfmaal vuurwerk presenteren uit de Blauwe Bak. Een 'nieuwe' aanwinst en vier 'dubbele' singles uit de partij van Mark. Komende week ga ik weer wat geld overmaken voor een volgende partij.
* Sanders Sisters- Stone Man (Italië, Cannonball, 1971, re: 2015)
In de zomer van 2015 zit ik even 'diep' in de gospel en volg ieder bericht dat 'ome Greg' plaatst. Dan kondigt hij de release van deze single aan en de start van een nieuw platenlabel. Ik luister naar de clipjes en ben in principe geïnteresseerd, alleen...? Met verzendkosten komt de plaat op een slordige dertig pond. Voor dat geld kun je ook leuke onontdekte crossover- en gospelplaatjes kopen en dus laat ik het aan me voorbij gaan. Een paar maanden later presenteert Cannonball haar samenwerking met Greg en verschijnt 'Thank You' van Jackson Bros. Die koop ik wel meteen en vanaf 2018 betaal ik regelmatig een goede prijs voor een Cannonball. In mijn herinnering is deze van Sanders Sisters een eenzijdig bespeelbaar plaatje. Dat blijkt te komen doordat de b-kant een 'arranged version' heeft en die vind ik in 2015 al niet interessant. Het vuurwerk komt vanaf de a-kant. 'Stone Man' is een onversneden stuk 'sister funk' welke in 1971 op de band is gezet, maar nooit tot vinyl is gekomen. Alberto verzamelt naast platen ook 'reel-to-reel'-tapes en zo bemachtigt hij twee onuitgebrachte opnames van Sanders Sisters. De tweede single op Cannonball ben ik helemaal vergeten, maar 'Stone Man' blijft een prettige associatie houden. Dankzij de Week Spot van Grace Love van vorige week zoek ik de plaat op Discogs en blijkt deze redelijk betaalbaar te zijn. Met als resultaat dat ik dit erg geinige nummer voor minder dan de nieuwprijs heb en het is praktisch nieuw.
* Laura Lee- Rip Off (UK, Hot Wax, 1972)
Mijn oude exemplaar komt van Rarenorthernsoul of, beter gezegd, Buydiscorecords. De laatste is de budget-afdeling van Rarenorthernsoul en dat zijn vrij algemeen verkrijgbare platen of collector's items met een klein defect. Ik koop zo nu en dan een zwik van Buydiscorecords. Ik ben te lui om het archief in te duiken, maar ik moet Laura in 2012 of 2013 hebben gekocht. De plaat klinkt erg gehavend, maar vooruit... hij is niet heel erg duur geweest. Bovendien geloof ik het na drie uitzendingen ook wel weer. Ook deze van Mark komt niet zonder steenslag maar op zijn minst is het geluid 'schoon' waar de oude een hoop distortion heeft. Leuk om het jaren later weer eens te horen maar ik ga de plaat zeker niet grijs draaien. Op de keerzijde staat 'Two Lovely Pillows' en dat is meer het 'deep'-werk van Laura zoals ik haar eigenlijk het liefste hoor. Oef, dat is zelfs zo goed dat ik spontaan 'Rip Off' ga vergeten.
* Freddie Scott- Just Like A Flower (UK, Jay Boy, 1968, re: 1971)
Hier heb ik nog vrij recent de originele Amerikaanse Shout! van gekocht, maar zo'n Engelse persing kan ik niet laten liggen. Qua audiokwaliteit is het lood om oud ijzer. Engelse persingen op President en Jay Boy uit deze periode klinken over het algemeen niet veel beter, vooral omdat vaak is gebruik gemaakt van de mono-opname. Tijd voor nóg een collectie in de collectie? Ja, ik ben van plan om een parallelle Blauwe Bak aan te leggen met Engelse persingen. De Amerikaanse mag in de koffers blijven staan, deze Engelse komt apart in een bak.
* The Sylvers- Lovin' Me Back (US, Capitol, 1977)
Mark heeft een paar vaste adressen waar hij zijn platen inkoopt. Verkoopsuccessen uit een recent verleden gaan nog wel eens op herhaling bij Mark en deze single van The Sylvers is daar een voorbeeld van. Omdat de platen 'nieuw' horen te zijn, checkt hij ze niet stuk voor stuk. Zo kan het gebeuren dat ik in 2016 deze van The Sylvers koop met een defect. Of die blijft steken of overslaat, dat weet ik niet meer. Het is echter een bloedmooi nummer dat een upgrade verdient. Het zijn platen uit de 'dusties' en dat betekent dat het een goede schoonmaakbeurt kan gebruiken, maar verder geen manco's bij deze single.
* Stevie Wonder- We Can Work It Out (UK, Tamla Motown, 1970)
Mark adverteert de single met de b-kant en dat is aanvankelijk ook de reden het te reserveren. Als ik vervolgens ontdek dat het de b-kant is van 'We Can Work It Out' ben ik helemaal dolblij. Ik heb de Nederlandse persing al jaren in de bakken staan maar heb de b-kant nooit gecheckt. Ik ben dan vooral verbaasd over de steengoede coverversie en heb zelfs enkele Engelse Beatles-fans zo ver gekregen dat ze hebben besloten dat dit 'beter dan het origineel' is. Ik ga toch weer eerst voor de b-kant: 'Don't Wonder Why'. Ik kan me niet herinneren wat me heeft gegrepen in dit nummer. Het is niet slecht maar ook weinig opvallend in het repertoire van Stevie. De Nederlandse persing van 'We Can Work It Out' is tot op de draad versleten en deze Engelse knalt uit de speakers.
Dat zijn de singles van juli. Morgen ga ik buigen over een 'Eindstreep'. Nu krijgen jullie een foto-aflevering van de Gele Bak Top 100 en een verhaaltje bij de nummer 1.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten