Door een kleine omstandigheid heb ik me vanmorgen ziek moeten melden. Ook morgen ga ik het nog even rustig aan doen om dan hopelijk vrijdag weer aan de slag te kunnen. Bijkomend voordeel is dat ik wellicht morgen de singles uit Engeland in ontvangst kan nemen, want Mark lijkt een abonnement te hebben op een snelle verzending. Vaak zit er maar twee dagen tussen! In dat geval zou ik morgen wellicht kunnen beginnen aan de volgende reeks 'Singles round-up' of anders vrijdag of zaterdag. Hoe dan ook: Ik ga nu eerst het 'Week Spot Kwartet' doen dat ik anders meestal op donderdag of vrijdag doe. Ik ga waarschijnlijk vier afleveringen nodig hebben voor de 'Singles round-up' en dan komt het allemaal precies uit met de Week Spot van volgende week dinsdag en de 'Eindstreep' van volgende week.
2016: You Better Keep What You Got-Rozetta Johnson (2007)
Ik noem tussen haakjes het verschijningsjaar van de Engelse Shotgun-persing. Het nummer dateert ergens uit de midden jaren zeventig en blijft dertig jaar op de plank liggen. Het is een Engelse soul-archeoloog welke eventueel voor een release zorgt van het uitstekende 'You Better Keep What You Got', een compositie van zwaargewichten Sam Dees en Frederick Knight. Ik moet hoognodig de andere kant eens checken want dat heb ik, geloof ik, nog altijd niet gedaan. Wellicht dat dit een fraai staaltje Deep Soul prijs geeft? De a-kant is echter onversneden Modern Soul. Als het een decennium eerder was opgenomen, dan zou het probleemloos als Northern voor door kunnen gaan.
2017: You're The Best In The World-Johnnie Taylor (1976)
'Heb je nog wel eens zin aan een biertje?'. Deze vraag heb ik onlangs nog gekregen van mijn moeder. Het is op dat moment erg warm en mijn moeder verwacht dat daarmee het verlangen naar een biertje zal toenemen. Het antwoord is kort: Nee. Pils mis ik absoluut niet. De alcoholvrije varianten (zoals Radler) heb ik nooit gehad en ik verlang er ook niet naar. 's Winters kan ik nog wel eens zin hebben in een beerenburg of Jägermeister. Dan is het opeens een zaterdagmiddag in juli 2017. Ik fiets voor de aardigheid even naar Meppel voor een bezoekje aan de kringloopwinkel waar Johnnie Taylor een onderdeel is van de oogst. Op de terugweg fiets ik door de bossen tussen Darp en Havelte en opeens krijg ik ontzettend veel zin in alcohol. Zal ik straks een buidelflesje whiskey kopen? Gewoon één glaasje op zaterdagavond en de rest bewaren tot volgende week? Als ik bij de winkel ben is de lust naar whiskey alweer verdwenen en heb ik het gevierd met een speciaal smaakje dubbeldrank wat ik anders nooit heb. Inmiddels ben ik elf jaar van de drank en ga daar nog zeker elf jaar aan vast plakken!
2018: Good Times-Edie Brickell (1994)
Mark plaatst op een zeker ogenblik een foto van platen die hij heeft gescoord op de platenbeurs in Utrecht. Daarbij zie ik ook een single van Edie Brickell. Huh? Ik vraag het hem en krijg meteen antwoord. De plaat is 'Good Times' en is een redelijke favoriet in de Carib-soul. Hij verkoopt de plaat een paar weken later moeiteloos voor vijftien pond, maar ik ben in het begin niet zo zeker van de plaat. Als ik méér in de Carib ga verdiepen, blijkt de plaat opeens wel essentieel te worden. Ik vind mijn exemplaar op Discogs bij een Duitse handelaar en heb deze slechts voor een paar euro. Daarna leer ik pas dat 'Good Times' in 1995 is gebruikt voor Windows 95. Als je in Windows 95 de geïnstalleerde videoclip bekijkt, dan is dat 'Good Times' van Edie Brickell met een gastrol voor Barry White. Inmiddels is de plaat niet meer weg te denken uit de Blauwe Bak.
2019: I Don't Want Nothing Old But Money-Laura Lee (1971)
Ik schaf de plaat in eerste instantie aan voor 'Love And Liberty' op de a-kant, maar 'Money' blijkt opeens voor mij de meer interessante zijde. Ik ben inmiddels weer in het trotse bezit van twee 'banaantjes' van Tonar en beide platenspelers zijn helemaal goed afgesteld. Dat is een jaar geleden anders en ik draai langere tijd met een zwaarder element. Hierdoor moet ik heel erg rekening gaan houden met styreen of vinyl als Week Spot. Dat begint zo'n beetje in deze week in 2019. De single van Laura Lee voelt aan als glas en zoiets kun je gemakkelijk verpesten met een zware naalddruk. Naar mijn weten klinkt deze nog wel redelijk, maar dan opnieuw... hij komt niet heel vaak meer aan bod in mijn shows.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten