Vandaag heb ik andermaal tevergeefs gewacht op de postbode. Eerder vanavond heb ik contact gehad met Mark. Hij heeft vorige week maandag het pakket op de post gedaan. Een week lijkt alleszins redelijk maar ik ben juist gewend dat ik het binnen drie dagen heb. Ik ben vanaf vorige week dinsdag continu thuis geweest en dus is het bijna onmogelijk dat de postbode me heeft gemist. Er moet namelijk voor het pakket worden getekend. Nu weet ik dat post van en naar Amerika al wel drie weken kan duren, met Engeland lijkt het vooralsnog mee te vallen. Vandaag zijn de drie Record Store Day-singles ook op de post gegaan in het Engelse Wakefield (hemelsbreed niet ver vanaf Mossley maar door de tussenliggende Yorkshire Moors een hele fietstocht!). We zullen zien hoe lang ze onderweg zijn. Mark en ik wachten deze week nog even af en hij gaat intussen kijken of hij de track and trace nog ergens heeft liggen. Nu mag ik dan bekend maken dat de nummer twee uit de Blauwe Bak Top 40 de Week Spot mag worden. Ik zie dat het een Nederlandse uitgave heeft gehad en gebruik deze foto, hoewel de mijne de Engelse persing is.
In de nacht voordat ik op de fiets naar Warnsveld ga, neem ik nog het laatste deel op van de 'Vakantiemixen'. Het bevat de singles van Mark uit de vorige maand plus Rozetta Johnson en de andere singles die ik op Discogs heb gekocht. Ik zet de singles in alfabetische volgorde in de mix waardoor het aftrapt met Act One. In de buurt van Nieuwleusen zet ik de mix voor het eerst aan en dat zal vrijwel iedere dag van de vakantie het geval zijn. Het is daarmee een van de platen welke onlosmakelijk is verbonden met de onbetaalbare vakantie in Gelderland! Ik hoor een paar weken eerder voor het eerst het nummer op de pagina van Mark. Als ik de bovenstaande single in Nederland had gevonden, zou het ongetwijfeld zonder al teveel aandacht meteen in de jaren zeventig-bak zijn gekwakt. Nu leer ik het echter kennen middels de b-kant. De plaat is niet bepaald zeldzaam of uniek, maar 'Goodbye Love' zit flink in de lift bij de dj's. Een beetje zo'n geval als met 'Want You So Much', de b-kant van 'Now' van Jimmy James & The Vagabonds. En wellicht ooit 'You're The Best In The World', de keerzijde van Johnnie Taylor's 'Disco Lady'.
Het gerenommeerde label Kent, een divisie van het Engelse Ace Records, heeft een aantal jaren geleden een cd uitgebracht met de meest gewilde nummers van Act 1 en enkele die nog niet eerder in plaatvorm zijn uitgebracht. Ja, dat klopt, Act One is eigenlijk Act 1. Ten tijde van 'Tom The Peeper' in 1974 wordt de groepsnaam gespeld als Act One, maar voor de rest zal de formatie met een cijfer door het leven gaan. Ace en Kent zijn niet van de snelle handel in gouwe ouwen en hun cd's moeten dus worden voorzien van informatieve hoesteksten. Toch moet Northern Soul-legende Ady Croasdell in zijn tekst concluderen dat hij niet veel verder komt. Raeford Gerald is de grote man van Act 1 en hij is ten tijde van de cd-release al overleden. De contracten laten vele bezettingswisselingen zien en dit helpt ook niet mee aan een compleet verhaal van de groep en eveneens ontbreken foto's van de band. Gerald is in de vroege jaren zeventig één van de topproducenten in de soul en staat daarmee op dezelfde hoogte als Thom Bell en Gamble en Huff.
Er zijn kosten noch moeite gespaard om 'Goodbye Love' op de band te zetten en dan heeft Act One nog studiotijd over voor de b-kant. Er ontstaat een aanstekelijk funkloopje dat bewust wordt herhaald totdat een zeer fijne groove ontstaat. De tekst is binnen een paar minuten een feit. De platenmaatschappij ziet veel meer brood in dit 'Tom The Peeper' en zo komt 'Goodbye Love' op de keerzijde van de single. Het enthousiasme van de platenmaatschappij en het succes in de discotheken ten spijt, het wordt niet de 'Kung Fu Fighting' van dat jaar.
Raeford Gerald zal het meeste worden geroemd voor het werk dat hij doet voor Joe Simon en Millie Jackson, beide artiesten op het Spring-label. Bij Act One krijgt hij hulp van de legendarische Bob Babbit, lid van de Motown-huisband The Funk Brothers. Act One heeft veel meer voortgebracht dan alleen 'Tom The Peeper' en dat is de reden voor een album op het Kent-label. Wereldberoemd in de soul-verzamelscene hoewel daar weinig artiesten ooit rijk van zijn geworden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten