Normaal gesproken duurt mijn show op donderdagavond al snel tot half vier en soms later. Gisteravond had ik het even voor drieën helemaal gehad en heb ik een punt er achter gezet. Vanavond zou ik in eerste instantie een 'Laid(back) Night Show' doen, hetgeen betekent dat ik nu net een kwartier 'in de lucht' zou zijn, maar ook daar heb ik een paar uren geleden van afgezien. De dagen zijn op dit moment redelijk gevuld met fietstochten en post bezorgen. Gisteren ben ik in Meppel aan de slag geweest en vandaag heb ik de post bezorgd in Zuidveen. Dat heeft een huis-aan-huis mailing hetgeen betekent dat ik bij de meeste adressen aan de deur ben geweest. Gelukkig heb ik er vanmiddag mooi weer bij en zo lijkt het bijna even op vakantie! Van publiceren is dus niets gekomen en ook nu ben ik druk aan het nadenken. Ik zou eigenlijk nog een tweede bericht moeten publiceren, maar... waarover? Ik wil de 'Eretitel' voor morgenavond bewaren. Nu dan eerst maar het Week Spot Kwartet van deze week behandelen, drie daarvan heb ik morgen immers weer nodig voor 'Do The 45'.
2016: There's Something On Your Mind-Little Johnny Taylor (1972)
In 2016 ben ik goed beschouwd nog helemaal niet zover met het Mojo- en Contempo-label. Of... eigenlijk al wel met Contempo, maar niet met Mojo. Ik zie de single voor een fraai prijsje bij Rarenorthernsoul en met als bonus het originele Mojo-hoesje erbij. Die is inmiddels vervangen door een neutraal hoesje want helaas moet ik concluderen dat het oude hoesje al ietsje gescheurd is als het arriveert en dat daarna het verval is ingezet. Inmiddels kom ik wel mijn stoel uit voor Engelse Mojo's. Het is eigenlijk de voorloper van Contempo: Een groepje muziek-detectives krijgt alle ruimte bij Polydor om onafhankelijke Amerikaanse labels uit te brengen. Dat verandert als Polydor zich realiseert dat het ook de exclusieve rechten heeft voor James Brown en zijn familie aan muzikanten. Als het besluit deze platen eveneens op Mojo uit te brengen, zijn de originele initiatiefnemers vertrokken om Contempo op poten te zetten. Little Johnny Taylor is uiteraard niet Johnnie Taylor van de Stax-platen uit de jaren zestig. Little Johnny Taylor is een eigenzinnige bluesmuzikant die in Amerika zijn platen via Paula deed verschijnen. Eigenlijk een b-kant maar 'There's Something On Your Mind' is de kant waarmee Rarenorthernsoul de plaat adverteert en ik heb nimmer de moeite genomen om 'It's My Fault Darling' op te zetten.
2017: Slow Down-Shirley Caesar (1977)
Mark heeft een favoriet van Shirley Caesar die hij zo nu en dan probeert te slijten. Ofwel: Hij verkoopt het iedere keer weer aan een liefhebber, maar zelf vind ik het niet zo heel bijzonder. Ik sta een beetje gereserveerd tegenover het werk van Shirley. Het is in Amerika al sinds de midden jaren zestig een attractie vanjewelste, maar het is mij gewoon té opwekkend en daardoor niet genoeg interessant voor de gospel-koffer. Dan kom ik 'Slow Down' tegen op Discogs en, vooruit, laten we eens een stukje gaan luisteren. Dit is dan eindelijk de plaat van Shirley Caesar welke mijn collectie binnen mag komen. Helaas heb ik in de zomer van 2017 geen geld voor een goede naald en gebruik ik zelfs tijdelijk de Stanton, welke niet bepaald lief is voor styreen. Mijn exemplaar klinkt in het begin nog wel redelijk, maar nu zelfs redelijk beroerd. Toch nog maar eens een goedkope 'upgrade' zien te regelen en dan opnieuw weer héél voorzichtig te werk gaan. Midden jaren zeventig-styreen is berucht.
2018: Ace Of Hearts-Average White Band (1979)
De Week Spots van 2017 en 2018 ademen beide de voorbije vakantie. Average White Band ga ik waarderen op de eerste zondag van de vakantie in 2018. Ik maak die avond een wandeling over Havelte en op de terugweg, vlak voor Uffelte, hoor ik dit nummer in de 'Vakantiemix'. Als ik het nog niet goed vond, dan is dit op dat moment wel veilig gesteld. De b-kant van 'When Will You Be Mine' dat in 1979 in ons land de Tipparade bereikt. Ik ken Average White Band jaren lang alleen maar van 'Pick Up The Pieces' maar sinds 2018 heb ik een liefde ontwikkeld voor het overige werk van de groep. Het maakt dat ik nu alleen al vier singles in de Blauwe Bak-koffers heb staan.
2019: I Got A Reason To Smile-Eddie Floyd (1974)
Het tegenovergestelde van een vakantieplaat. Dit neemt me meteen terug naar eerste kerstdag in 2017 en om een beetje in beweging te blijven, maak ik 's ochtends een ommetje in Uffelte. Vanaf Rheebruggen hoor ik opeens dit nummer van Eddie Floyd. Ik weet nog steeds niet waarom maar de plaat staat dan in de reserve-Blauwe Bak. Het is pas sinds de aanschaf van de derde koffer dat het in de koffers mag staan. Geheel terecht natuurlijk! Het is veruit de meest optimistische plaat in dit kwartet. Eddie bezingt het leven van een fabrieksarbeider met net te weinig geld voor van alles en nog wat. Toch hoor je hem niet klagen want als hij thuiskomt, zit zijn lieftallige op de bank. En als het dreigt dat het een saaie avond voor de televisie wordt, stapt ze binnen in een sexy kamerjas. De glimlach is niet van Eddie's gezicht af te meppen, ook al moet hij zijn oude auto verkopen en verwacht hij elk moment bezoek van de nutsbedrijven om zijn stroom af te sluiten. Gelukkig niet de 'story of my life'!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten