Vaarwel!

Er is veel veranderd in Nijeveen sinds ik er niet meer woon. Eerder ging ieder half uur een bus van Meppel naar Steenwijk en terug via Nijeveen. Daar ga ik in december eveneens van uit als ik op donderdagmiddag mijn Pioneer voor de revisie naar Nijeveen breng. Er zit niets anders op dan een collega te bellen die me gaat ophalen want er gaat overdag slechts twee maal een bus naar Meppel. De bus over Kolderveen rijdt dan nog wel normaal, tot zover ik weet. Als ik de fiets vrijdagmiddag ga ophalen, kijk ik niet eens. Het is op zichzelf fraai genoeg voor een wandeling vanaf de watertoren in Meppel naar de werkplaats in Nijeveen. Ach vooruit, ik kan ook best even door de Julianastraat lopen. Op dat moment valt op dat de sloopwerkzaamheden worden voorbereid. Er komt net iemand bij mij 'van het erf'. ,,Daar heb je geen zware machines voor nodig", zeg ik tegen hem. ,,Er tegenaan pissen en de boel valt vanzelf om". De man kijkt niet-begrijpend terwijl ik de grootste lol heb. ,,Niks aan veranderen", hoor ik de psycholoog nog zeggen. Ik heb mezelf al bijna twee jaar geleden van de 'mailing' laten halen en dus blijf ik niet op de hoogte van het wel en wee in de Julianastraat. Ik weet dat mijn overburen het in eerste instantie flink hebben 'gerekt'. Zij wonen reeds vanaf het begin, in 1967, in het huis en willen erg specifiek een woning in één bepaalde straat in Nijeveen ervoor terug. Verder zal Actium eveneens te maken hebben met de landelijke regels waardoor de sloop wellicht nog een tijdje is uitgesteld? Dit jaar mag het dan eindelijk gebeuren, ook al staan de huizen op 11 februari nog fier overeind. Ik begrijp niet waarom ze de kozijnen eruit hebben gehaald. Die van mij zijn zó verrot dat je ze nog niet eens naast de kachel wil hebben.

Heimwee naar Nijeveen? Allerminst. Ik heb mijn stekje gevonden in Uffelte. Maar toch... als de woningstichting in het begin had doorgepakt met de geplande renovatie, dan zou ik nu wellicht nét zo tevreden in Nijeveen hebben gewoond. Het is niet alleen maar kommer en kwel in het eerste jaar. Het is de winter van 2013 die veel 'stuk' maakt aan het huis. Het is vooral tijdens deze winter dat ik merk dat de kieren duidelijker 'voelbaar' worden in de koude nachten. Een jaar later gaat het pas binnen regenen en dan is me de lol van het huis al lang vergaan. Na tijden van ellende gaan ze dan toch nog verbouwen? Moet de vloer er opeens ook nog uit en is een gedeelde opslagcontainer het maximale dat we mogen verwachten. Ik ben blij dat het allemaal niet is door gegaan en dat ik niet meteen op de woning in De Wijk heb gedaan of heb 'gegokt' op Koekange. Uffelte is een lot uit de loterij. Ik voel dan ook weinig als ik zo tegenover mijn oude huisje in Nijeveen sta, maar koester toch nog enkele mooie herinneringen uit het eerste jaar. Niets is te vergelijken met de boerderij in Uffelte, maar Nijeveen zou, mits in een betere staat, geen straf zijn geweest om de rest van mijn leven door te brengen. Ik ben nu wel reuze benieuwd of ze er nog staan. Wellicht morgen een fietstochtje die kant uit plannen? Vooralsnog zeg ik met deze foto: 'Vaarwel Nijeveen'.