Volgens mijn herinnering is het al eens eerder op deze manier gebeurd en is het toen op een zeker moment weer teruggedraaid. Als je zoekt op 'Google afbeeldingen' kon je eerder de afbeelding 'bekijken' en rechtstreeks downloaden zonder eerst op de pagina te moeten zoeken. In sommige gevallen stond de pagina downloaden niet toe en was Google de enige manier om het te bemachtigen. Natuurlijk! Ik snap het helemaal. Er is jaren geleden al eens een uitzending over geweest bij 'De Rijdende Rechter'. Je vind een afbeelding via een zoekmachine, gaat dat gebruiken voor commerciële doeleinden en wordt pas naderhand op het matje geroepen door de oorspronkelijke fotograaf. Soul-xotica is niet-commercieel, maar kan het besluit van Google respecteren, ook al maakt dit het soms lastig. Gelukkig heb ik nog de catalogus van Singlehoesjes.nl achter de hand en weet ik, met een omweg, nog afbeeldingen van 45cat te halen. De laatste levert me ook de foto voor deze 'Singles round-up'. De Engelse persing heeft geen fotohoesje, maar Nederland en Duitsland wel. Duitsland vermeldt zelfs de b-kant, zij het met een taalfout. Vandaag het derde deel van de 'Singles round-up'.
* Freda Payne- I'd Do Anything For You (UK, Capitol, 1978)
Ik heb afgelopen week besloten welke twintig singles de reserve-Blauwe Bak hebben moeten verlaten ten gunste van de nieuwe aanwinsten. Dat zijn: 'I Comma Zimba Zio' van Abdullah, 'Cool Jerk' van The Capitols, 'Love Is Blue' van The Dells, 'Westbound No. 9' van Flaming Ember, 'Help Me Somebody' van Little Bob & Big Clyde, 'Use It Up And Wear It Out' van Odyssey en 'Shoot Your Shot' van Jr. Walker & The All Stars. Verder bijna alles van The Supremes van voor 1970, het merendeel van Stevie Wonder, de laatste titels van R. Dean Taylor en twee van Joe Tex. Een lastig besluit, maar deze singles gaan voortaan verder in de 'algemene' jaren zestig- en zeventig-bakken. 'Band Of Gold' van Freda Payne is zo'n single die al meerdere keren in en uit de Blauwe Bak is gegaan, maar vooral sinds 2015 op een vaste residentie kan rekenen. Dat heeft ze te danken aan de b-kant: 'The Easiest Way To Fall'. Freda Payne is een lastig onderwerp. Ze wordt over het algemeen met de nek aangekeken in de soul-scene. In eerste instantie wordt ze afgedaan als Motown-plagiaat, maar we weten inmiddels dat Invictus het vehikel is van Holland-Dozier-Holland dat haar eigen naam niet mag gebruiken van Motown. Niks plagiaat maar het klassieke Motown-geluid in een jaren zeventig-jasje. Als Mark 'I'd Do Anything For You' aanprijst, ben ik wel geinteresseerd. Ik weet niet of ik anders meteen dolenthousiast zou zijn geworden bij de vondst van een Freda Payne-single uit 1978. Het is een Engelse demo: 'Happy Days Are Here Again/Happy Music' heeft in het catalogusnummer een 'A' staan, hoewel de labels geen onderscheid maken tussen de nummers als zijnde a- of b-kant. 'I'd Do Anything For You' is de reden van aanschaf. Het is iets meer ingetogen dan 'Happy' dat inderdaad gebaseerd is op het aloude 'Happy Days Are Here Again' en daarom niet anders dan als 'novelty' beschouwd kan worden. 'Anything' klinkt echter niets minder 'gelikt' dan de a-kant, maar de bombast blijft achterwege. Het ademt een zekere klasse hoewel je natuurlijk wel tegen de stem van Freda moet kunnen.
* Solaris- I Tried (US, Dana, 1981)
Het is Tweede Kerstdag. Ik ben juist door mijn zwager in Uffelte gebracht en kijk voorzichtig op Facebook waar ik word herinnerd aan een voorgenomen '5-4-3-2-1'-lijst van Mark. Het is eenvoudig: Een lijst met singles. Voor de eerste reservering betaal je vijf pond, voor de tweede vier enzovoorts. Voor vijftien pond kun je dus vijf singles krijgen. Ik heb vier op de lijst die ik sowieso wil hebben. Mark heeft van alle platen Youtube-links op een paar na. Ach vooruit... een pond voor de laatste. We gaan gokken! Solaris heeft namelijk geen Youtube-link. Mark noemt het een '70s floater' en dat durf ik wel aan. Even later ontdek ik dat de single uit 1981 komt en de overige opnames van Solaris laten een disco-groep horen zoals er zoveel zijn. Ik twijfel nog even bij een Andrae Crouch-single. Ik heb al eentje in de 'algemene' bak staan van Crouch en die kan gerust gezelschap krijgen, maar ik hou vast aan Solaris. Nu zie ik dan de '70s'-referentie: De publicatie-'credit' geeft 1971 aan bij 'I Tried' en '1981' bij 'Space Invaders'. Toch vermoed ik dat dit het soort 'credit' is dat Motown jaren lang voert. Solaris is, volgens mij, pas in 1980 opgericht en de opname is heel duidelijk jaren tachtig. Het is een compositie van hun producent: J.A. Bell. Eerder genoemde Sam Dees is eveneens nauw betrokken bij Solaris, alleen niet op deze single. Tja, moeilijk geval met 'I Tried'. Je moet even door het intro met de synthesizer heen prikken en dan wordt het nog wel iets. Eenzelfde geval als 'Together', de b-kant van 'Fire' van Ohio Players. Ik denk dat deze rechtstreeks in de reserve-Blauwe Bak komt te staan, maar is het gokje meer dan waard geweest! Over 'Space Invaders' wil ik het niet hebben.
* Special Delivery- I Destroyed Your Love (US, Mainstream, 1975)
Met dank aan 'Raddraaien' leer ik 'Where There's A Will' van Terry Huff alsnog waarderen. 'Raddraaien' en de 'Vakantiemix' van 2016 om precies te zijn. Even weet ik niet zo goed wat ik met de plaat aan moet. In 'Raddraaien' ben ik dieper in gegaan op de materie en daarbij komt Special Delivery ter sprake: De groep waarmee Huff in 1975 bij het Mainstream-label komt en waaruit hij een solo-loopbaan begint. Terry's stem schittert eveneens in dit 'I Destroyed Your Love' en ik verwacht dat het dezelfde groei-capaciteiten heeft als 'Where There's A Will'. Een zijdezachte melodie, complimenterende harmonieën en Terry's falsetto. Dit is muziek om nog iets dichter tegen je geliefde aan te kruipen op de dansvloer. Het blijft gelukkig wel midtempo.
* Edwin Starr- Eavesdropper (UK, GTO, 1976)
Edwin Starr maakt naar hartelust platen bij het Ric Tic-label als de zaak plotseling wordt overgedaan aan Motown. Motown brengt van een aantal groepen en artiesten nog oudere opnames opnieuw uit, maar Edwin Starr mag vervolgens een paar jaar rechtstreeks platen maken voor Motown. Totdat de hits opgedroogd raken en zijn contract ten einde loopt. Hij is dan de gesjeesde Motown-artiest die het lastig krijgt in het vervolg van zijn loopbaan. In de midden jaren zeventig opereert hij zelfs even vanuit Engeland waar zijn Ric Tic-opnames grote 'hits' zijn geworden in de Northern Soul. Met Mike Vernon neemt hij 'Accident' op voor het GTO-label, een nummer dat een direct vervolg is op 'Stop Her On Sight', maar dan in een ietwat springerig disco-jasje om zowel het Northern- als het disco-publiek te kunnen interesseren. Op de b-kant doet Starr het rustiger aan. De plaat is in Engeland opgenomen met, gok ik zo, Heatwave als band, maar het zou evengoed Stone Creations kunnen zijn. Midtempo, een beetje crossover en vooral een erg beheerst zingende Starr. En dat is een kant die vaak onderbelicht is gebleven. Terecht? Nee, allerminst. In tegenstelling tot de recensent van 'Singles News' uit 1976 geef ik deze kant juist de opgestoken duim, maar is voor commerciële doeleinden minder geschikt en dat is waar deze schrijver vast op heeft gedoeld.
* Street Corner Symphony- Wish That Love Was Magic (US, Bang, 1976)
Zes pond is het minimale dat Mark normaal gesproken vraagt voor zijn singles. Zijn '5-4-3-2-1'-actie tijdens de kerst is bedoeld voor platen met kleine 'defecten' tot platen die moeilijk te adverteren zijn voor zes pond. Street Corner Symphony valt in die laatste categorie. Michael Zager (van 'Let's All Chant') is betrokken bij deze groep en daarmee zou je een disco-stamper van de bovenste plank verwachten. Integendeel. 'Wish That Love Was Magic' laat horen dat de scheidslijn tussen crossover en pure pop erg smal is. Toch kan ik de zoetigheid wel waarderen en krijgt de plaat een waardige plek in de Blauwe Bak-koffer. Toch had de plaat, mijns inziens, baat gehad bij een 'fadeout' in plaats van dat malle 'psychedelische' effect.
Ik zit nog in dubio wat ik morgenavond ga doen in 'Do The 45'. Verder gaan met de labels die met E en F beginnen óf een pauze in lassen en de nieuwe aanwinsten eens allemaal draaien. Ik verwacht een hele lange dag in Steenwijk en heb dus alle tijd om hier over na te denken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten