Laat me allereerst beginnen met de huishoudelijke mededeling. Ik had komende vrijdag willen beginnen met de 'Weekplate', maar ik zie het niet zitten op dit moment. Nee, er is geen gebrek aan inspiratie voor de platen in de 'Weekplate' maar het wordt allemaal erg krap om het te combineren met andere rubrieken op Soul-xotica plus mijn andere dagelijkse beslommeringen. De zaterdagen worden ook steeds lastiger nu ik soms bijna vier uren achtereen radio maak. Een digitale show van vier uren is tot daar aan toe, maar vier uren vinylsingles draaien is echt vermoeiend. Ik heb gisteren voor de variatie eens helemaal niks gedaan en zo lig ik inmiddels stevig achter op schema. Dat komt deze week weer helemaal goed! Ik heb zaterdagmiddag de negentien singles van Mark opgehaald bij het postkantoor in Havelte en deze zaterdagavond, na de radioshow, even snel beluisterd. Ik ga ze straks, tijdens het schrijven, weer even opnieuw draaien om tot een definitief oordeel te kunnen over gaan. Negentien singles van Mark en eentje van Discogs, dat maakt samen twintig singles. Die ga ik in vier afleveringen behandelen. Ik begin vandaag met de eerste vijf singles van deze maand.
* Margie Alexander- Keep On Searching (US, Future Stars, 1974)
Ik hoor vanavond in de Northern Soul-radioshow van mijn Wolfman Radio-collega een plaatje van Luther Ingram dat me doet herinneren dat ik deze altijd nog eens moest kopen. Maar ja, daar blijft het dan voorlopig ook bij. De heruitgave van 'If It's All The Same To You Babe' is op iedere straathoek te krijgen, als je uit gaat van Ebay, Discogs en gespecialiseerde soul-dealers op het internet. De toon is al een paar jaar geleden ingezet, het zijn voornamelijk plaatjes uit de jaren zeventig die mijn soul-hart sneller doen kloppen en de overgang naar de jaren tachtig is reeds gevonden. Neemt niet weg dat ik nog steeds van pure Northern Soul kan genieten en evenzeer van soul-plaatjes uit de jaren zestig. De komende afleveringen van de 'Singles round-up' staan weer vrijwel in het teken van de jaren zeventig. De eerste in de alfabetische volgorde komt van Margie Alexander. De distributie van Future Stars is in handen van Truth Records, ook bekend als The Gospel Truth en onderdeel van Stax. Toch heeft deze single méér soul-geschiedenis in zich. Beide nummers zijn geschreven en geproduceerd door niemand minder dan Clarence Carter. 'Keep On Searching' is de officiële a-kant en is een fraaie 'deep soul'-oefening van Margie. 'Love Slave', de b-kant, is meer uptempo en toch gaat mijn voorkeur uit naar 'Keep On Searching'. Tijd om me eens iets meer te verdiepen in het werk van Clarence Carter, want deze single smaakt naar meer!
* Jean Battle- When A Woman Loves A Man (US, Red Lite, 1972)
Is het een cover van Percy Sledge waarbij de rollen zijn omgedraaid? Nee, het is een compleet ander nummer. Beide kanten zijn geschreven door de grote Sam Dees, zelf ook niet een onverdienstelijke artiest. Deze single van Jean Battle krijgt zelfs een Engelse release via Mojo, maar dat levert nog geen lovende recensie op in het 'Blues & Soul'-tijdschrift. Eigenlijk is 'Love Making' de a-kant, maar die sla ik zelf ook het liefste zo snel mogelijk over. Volgens de informatie van 'Blues & Soul' is deze single afkomstig van een nieuwe studio in het Amerikaanse Birmingham en probeert men op de a-kant een aanval te doen op Jean Knight's 'Mr. Big Stuff'. Dat hoor ik er niet in terug. Het is funky en 'sexy' bedoeld, maar ik vind Battle's stemgeluid beter uitkomen in de ballades. 'When A Woman' is niet de observatie van een vrouw die heimelijk verliefd is op een man, maar vooral het verhaal van hartzeer. Haar geliefde heeft de benen genomen maar ze is bereid hem voor alles te vergeven, zolang hij maar terugkomt bij haar. ,,Ze klinkt bij vlagen als Mavis Staples", schrijft 'Blues & Soul' en, ja, dat kan ik met hen eens zijn. Ik geef het echter nog wel een paar draaibeurten om te 'groeien'.
* Black Ivory- You Mean Everything To Me (US, Buddah, 1977)
Ik heb van deze groep sinds enkele jaren de single 'You & I' op het Today-label en dat is uitgegroeid tot een grote favoriet. Toch valt omstreeks 1974 het doek voor het label en Black Ivory heeft het guluk om in de 'business' te blijven. Er is in vijf jaar weinig veranderd in het geluid van Black Ivory. Deze single op Buddah klinkt hooguit iets mooier geproduceerd, maar verder blijft het zijdezacht en suikerzoet. Een echte 'floater' zoals ik ze momenteel graag mag horen.
* Pep Brown- Is It All Over (US, Polydor, 1973)
Als verzamelaar van Amerikaanse soul uit de jaren zestig en zeventig krijg je er onherroepelijk mee te maken: Styreen. Het is niet alleen goedkoper te produceren dan vinyl, maar eveneens goed te 'recyclen'. Mocht een single genadeloos floppen, dan kun je de platen weer vermalen en het plastic opnieuw gebruiken voor een andere plaat. Styreen zijn korrels die onder hoge temperaturen tot een plaat worden geperst. De groef ligt diep in de plaat en dat heeft voor- en nadelen. Het voordeel is dat de groef vrijwel altijd bespaard blijft van krassen, het nadeel is dat ze vatbaar zijn voor 'groove wear'. Er zijn enkele platenlabels 'berucht' en eentje daarvan is Polydor. Polydor-styreen uit de midden jaren zeventig kun je eenvoudig 'stuk' draaien, dat bewijst mijn exemplaar van The Jackson Sisters. Als ik deze bij Mark zie staan, slaat de twijfel toe en toch heb ik niet lang te beslissen. Okay, de plaat zit qua prijs aan het plafond van de Facebook-pagina van Mark, maar is zéér billijk te noemen. Maar toch... wat als het styreen is? De angst is ongegrond want de demo (met hetzelfde nummer in mono op de keerzijde) is op vinyl en dat kan tegen een stootje. Arthur Lee 'Pep' Brown is de naam van de boosdoener en 'Is It All Over' is een gewild plaatje in het 'deep soul'-genre. Wegens een cijfertje ('2') op de witte mono-kant gaat het plaatje voor een gereduceerd tarief en als deze zes uren later nóg niet is verkocht, haalt hij hem uit de handel. Ik heb dus niet lang te beslissen en hak de knoop binnen twee minuten door. Er zijn immers meerdere kapers op de kust! Het komt Brown heerlijk uit de tenen. Een potentiële Week Spot!
* The Drifters- Up In The Streets Of Harlem (US, Atlantic, 1966)
Ik had de intentie om de 'Singles round-up' in drie delen te doen, maar mijn ogen vallen bijna dicht en dus doe ik het in vier delen. Ik moet bekennen dat ik The Drifters véél te lang niet serieus heb genomen. Ik begin nu langzamerhand de parels te ontdekken die de groep in de loop der jaren heeft afgeleverd. Afgelopen jaar kwam 'The Outside World' in mijn verzameling wonen en nu is het tijd voor een andere single van The Drifters uit 1966. Niet zomaar een 'big city sound' op deze single, het handelt tekstueel zelfs over de grote stad en het verlangen dit oord te verlaten. Over invloedrijke schrijvers gesproken: Na Claren Carter en Sam Dees hebben we hier een nummer van Bert Berns waarbij Artie Butler tekent voor het arrangement. Ik vind hem eigenlijk beter dan 'The Outside World'! Ik ga nu echter de straat verlaten en een oord zoeken onder het dekbed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten