Week Spot: Diane Jenkins

De vangst van zondag is maandagochtend betaald en ik heb gistermiddag de bevestiging gekregen dat ze op de post zijn gegaan. Nu zul je mij geen kwaad woord horen zeggen over 'onze maat' in Chicago, maar hij wil anders nog wel eens onnodig wachten met de verzending. In de meeste gevallen gaat daar drie tot vier dagen overheen, maar nu dus binnen een dag. Ik hoop deze singles dus rond het weekend binnen te hebben en dat betekent ook weer wat frisse inbreng qua Week Spot-kandidaten. Hoewel? Bij een Week Spot hoort natuurlijk een bericht en ik zit na drie jaar Week Spot wel een beetje in een obscure hoek. Ik ga mijn best doen! Net zoals ik mijn uiterste best heb gedaan om informatie te winnen over Diane Jenkins. De opbrengst is minimaal, maar ik doe het ervoor. De Week Spot van deze week is de b-kant van de eerste solo-single van Diane Jenkins: 'Tow-A-Way Zone' uit 1973.

Mijn kennismaking met Diane Jenkins is middels een korte geluidsclip van 'Sweet Wine, Music And My Imagination' uit 1974. De single wordt aangeboden door Rarenorthernsoul voor een niet onaardige prijs, maar ik heb die dag teveel keus. Toch maakt Diane me nieuwsgierig en al snel leer ik de andere nummers van haar kennen. 'Tow-A-Way Zone' is voor een habbekrats op Discogs te bemachtigen en dit nummer spreekt me meteen aan. De eigenlijke a-kant, 'Anniversary', staat niet op Youtube en daarmee ga ik 'gokken'. Welnu, het heeft een reden waarom dit niet gedeeld is op het wereldwijde rag: Er is namelijk geen bout aan dat 'Anniversary'. Alle aandacht gaat uit naar 'Tow-A-Way Zone'. Toch is het niet helemaal een 'nieuwe' ontdekking. De plaat heeft zijn hoogtijdagen in de Northern Soul gehad omstreeks 1975. In een tijd dat de originele Creative Funk-persing met geen mogelijkheid is te bemachtigen in Europa en dat de single zelfs een Engelse release krijgt op het Crystal-label. Toch rust in Engeland een soort van vloek op 'late' Northern Soul-platen als deze en dat is de reden waarom de plaat in de vergetelheid is geraakt. De plaat heeft bovendien 'iets' te maken met Ian Levine en ook dat levert de single, onterecht, een deuk op.

Creative Funk is niet zomaar een platenlabel, het is een vriendenclub. Bassist Gary DeBerry, zangeres Veedett Williams, gitarist Walter Etheridge, organist en trombonist Denzil Miller, drummer Richard Currence, trompettist Andre Johnson en saxofonist Michael Johnson komen allemaal uit de wijk Jamaica in het Queens-district van New York. De enige die ontbreekt in dit rijtje is Diane Jenkins, want zij komt oorspronkelijk van Brooklyn. In 1972 variëren ze in leeftijd tussen de 17 en 21. Daarmee staakt voor mij de zoektocht naar Diane Jenkins, want ik ben wel verschillende dames tegengekomen met die naam, maar niemand die in de vroege jaren vijftig in Brooklyn is geboren. Dan moet ik het toch verder maar doen aan de hand van haar discografie en een beschrijving van het Creative Funk-vriendenclubje. Dat zet héél eigenwijs een eigen platenlabel op en brengt een plaatje uit: 'Ready Made Family' met 'Funk Power' op de b-kant. De single trekt de aandacht van een paar grote maatschappijen die het willen uitbrengen en Bell wint het gevecht. Op het eigen Creative Funk-label verschijnen in de daaropvolgende paar jaar een aantal singles van Creative Funk en Diane Jenkins.

Jenkins wordt met naam en toenaam genoemd als zangeres op de 'Ready Made Family'-kant en gezien de single voor de overname door Bell maar liefst 25000 exemplaren verkoopt in New York, is haar naam dus enigszins gevestigd. De opvolger heet 'Moving World' en wordt alleen toegeschreven aan Creative Funk. Het is de laatste single van Creative Funk, hoewel de groep gewoon is te horen op de volgende vier singles van Jenkins. 'Anniversary' is alles behalve een feestje, zowel op de plaat als in de beleving, maar 'Tow-A-Way Zone' groeit in 1975 uit tot een publiekslieveling in de gerenommeerde Northern Soul-club 'The Mecca' in Blackpool. De opvolger is een 'zwart gat', er is geen video te vinden van een van beide kanten. 'Gee Baby, What About You' is de a-kant. Bij 'Recycle' valt op dat het een foutief catalogus-nummer heeft. Dat is hetzelfde als van 'Anniversary'. Zou het nummer opnieuw zijn gebruikt? Lijkt er niet op, want 'Recycle' wordt aan leden van Creative Funk toegeschreven waar de eerste van de hand is van James Sheppard. IN 1974 verschijnt Jenkins' derde single 'I'm A Woman', maar het is vooral 'Sweet Wine, Music And My Imagination' dat hoge ogen gooit. Grappig dat deze single sinds een week op Marktplaats staat voor niet een onaardige prijs in vergelijking tot Engelse aanbiedingen met de verzendkosten erbij gerekend. Toch moet ik even de hand op de knip houden met de singles. Tot slot verschijnt in 1975 'I Need You' en dit is waarschijnlijk de jackpot van Diane Jenkins. Het staat hoog op mijn verlanglijst, maar ik ben niet de enige. In 1975 verschijnt ook een single van The Limelites op Creative Funk, maar het is niet zeker of de vriendenclub daar iets mee te maken heeft.

Crystal is een Engels label dat rond de veertig releases op haar naam heeft staan. De eerste plaat is van 1969 en vooral in de eerste jaren brengt het geregeld reggae uit. Rond 1975 springt het in op de Northern Soul-rage en het brengt naast Diane Jenkins ook Blauwe Bak-favoriet 'There Must Be A Love Somewhere' van Ede Robin uit. Voor beide platen geldt dat de 'exclusiviteit' er zo snel af is en de plaat in bepaalde kringen niet serieus wordt genomen. Iedereen die rond dezelfde tijd geregeld op de dansvloer staat in The Mecca en andere Northern Soul-dancings zal de plaat vooral associëren met mooie tijden. Het intro van 'Tow-A-Way Zone' komen we in 2013 opnieuw tegen als intro van 'You Pulled A Fast One', de nieuwe Ian Levine-productie van The Flirtations.