Singles round-up: juni 1

Heeft iemand bezwaar als ik het 'gezellige drukte' noem? Dat 'The Vinyl Countdown' vaak de normale twee uren overschrijdt, is geen nieuws. Door ziekte van een collega heeft een andere collega nogal een taak op zich genomen: Vier uren! Hij zendt dus uit tussen zeven en elf (onze tijd). Ik heb een jaren tachtig-show gepland en heb speciaal hiervoor lopen zeulen met platenbakken. Als het eerste uur voorbij is, weet ik het eigenlijk al zeker: Ik ga Long John Sliver achterna... Pas tegen het einde van het derde uur stel ik het voor in de chatroom en daar krijg ik applaus. Gaan met die banaan, hoewel ik na die vier uur echt helemaal kapot ben. Singles draaien plus presentatie... drie uren is dan eigenlijk het plafond voor mij. Digitaal is vier uren wel te doen. Dit is de reden waarom ik gisteren niet heb gepubliceerd en een beetje pijnlijk, omdat ik steeds verder achterop kom. Ziehier de oplossing: Het eerste deel van drie delen 'Singles round-up'.

Hoewel ik nog altijd een bovengemiddeld gebruik heb van de 'vape' en dus nog gewoon mijn dagelijkse hoeveelheid nicotine binnen krijg, merk ik toch wel enkele verschillen ten opzichte van toen ik nog shag rookte. Eentje daarvan is dat ik veel beter slaap en dus ook meer aan de dagen heb. Gisterochtend werd ik al vroeg wakker en na een blik op de buienradar kan ik tevreden vaststellen dat ik niet bang ben voor een buitje na zo'n tropische dag als vrijdag. Het begint juist te regenen als ik de koffie op heb en op de fiets stap. De regen doet me goed! Het eerste geplande bezoek is de kringloop in Ruinerwold. Deze heeft het inventaris van een drive-in show binnengekregen, het tilt op van de cd's en met name cd-singles. Ik schenk er geen aandacht aan. Vijftig cent is een prima prijs en ik dwing mezelf nog even kritisch te zijn. Ik laat Bojoura aanvankelijk liggen en wil de Philicorda-ritme-plaat meenemen. Op het laatste moment verander ik van gedachten. 'Suzanne' van Herman Van Veen blijft eveneens liggen. Ik fiets langs recreatiegebied Engelgaarde naar Meppel. Daar zijn het de Havendagen en dus mijd ik het centrum als de pest. Ik fiets buitenom naar 'De Tafel' waar ik een slag doe. Dan naar de 'oude' kringloopwinkel, maar die heeft niks van interesse. 'De Kring' heeft nog wel vijf singles. Zie daar: Vijfentwintig singles welke ik over drie berichten ga uitsmeren. Hier zijn de eerste acht:

* Blow Monkeys- Digging Your Scene (Duitsland, RCA, 1986)
Alle singles zijn dus gekocht op 13 juni 2015 en ik weet niet waarom het interessant zou zijn om te weten bij welke winkel? Deze komt van 'De Tafel' en dat is niet moeilijk te herinneren. Meppel schijnt de enige 'Tafel' te zijn waarbij je de plastic beschermhoesjes met prijsstickers mag houden. Omdat ik vorige week een jaren zestig-editie heb gedaan van 'The Vinyl Countdown' wil ik aanvankelijk een jaren zeventig-show doen. Het is echter één single in Ruinerwold (zit in deel 3) die spontaan het idee ombuigt naar een jaren tachtig-show. Ik heb de plaat gisteravond aangekondigd als dusdanig, maar voor de meeste luisteraars zal het een 'grijze mus' zijn geweest, wanneer ik die plaat in handen hou, heb ik opeens zin om hem die avond te draaien. Dit besluit zorgt ervoor dat ik zaterdagmorgen vrij bewust jaren tachtig ga inkopen. Deze van Blow Monkeys ligt al een tijdje in Meppel maar met het oog op deze radioshow valt het als een puzzel in elkaar. En, vooruit, het is ook best een aardig nummer voor de overige 51 uitzendingen in het jaar!

* Bojoura- The Letter (NL, CBS, 1974)
Ja, natuurlijk is het zwak! Als je weet dat je deze plaat in bijna-nieuwe staat hebt en je komt deze tegen met ettelijke krassen en mindere fotohoes dan je eigen exemplaar? Maar ja... het is wel Bojoura natuurlijk en het kost maar vijftig cent. We doen hem dus wel! Boontje komt om zijn loontje? Na de 'psychedelische' brug blijft het genadeloos hangen. Tja, wat moet je er dan mee? In 2006 is dit nummer een openbaring voor mij: De Hollandse Bojoura die een héle andere brief schrijft dan The Box Tops en Joe Cocker. Achteraf gezien blijkt het te zijn overgeschreven van The Arbors die ten opzichte van The Box Tops het nummer vertragen en psychedelische tintjes toevoegen. Daar doet Bojoura dus een fraaie cover van, maar ten opzichte van The Arbors is er niks nieuws onder de zon.

* Boozy- Dance To The Music (NL, Poker, 1977)
Volgens mij werd ik een paar weken geleden nog gevraagd naar dit nummer? Sinds Dwight Thompson heb ik al wel wat meer aandacht voor producties op Poker, maar lieve help toch... Wat is dit slecht! Hup, het archief in...

* Dalbello- Tango (Duitsland, Capitol, 1987)
Totdat ik de plaat opzet in 'The Vinyl Countdown' is dit een 'zwart gat' voor mij. Heel in de verte herinner ik de plaat weer. Niet wereldschokkend, maar een tastbare vervanger van 'het flesje tijd' van Jim Croce, want het is een héle echte 1987-productie!

* Eruption- Party Party (NL, Hansa, 1977)
Ik heb deze heel vluchtig beluisterd, maar het is meer om de 'verzameling' compleet te krijgen. Als het dan toch echt moet, hou ik het gewoon bij 'I Can't Stand The Rain'.

* Fatal Flowers- Younger Days (Duitsland, WEA, 1986)
Ik koop mijn eerste exemplaar in de zomer van 1994. Deze is een paar jaar geleden per ongeluk buiten het hoesje gevallen en de plaat is erg vuil als ik hem later weer tegenkom. Nu ben ik niet bang voor een kraakje her en der maar de bijgeluiden op 'Younger Days' verknallen het. Het is al een paar weken geleden dat ik deze bij 'De Tafel' in mijn handen hou. Twee euro vind ik nogal wat voor een jaren tachtig-single, maar zaterdagmorgen ben ik vlug bereid. Het nummer verdient het zonder meer!

* Flash & The Pan- Midnight Man (NL, Epic, 1985)
Hoe lang dat is geleden? Nou, het zal in 2007 of 2008 zijn geweest, maar misschien ook wel eerder. Ik luister dan dagelijks naar 'Het Theater Van Het Sentiment'. De 'zomerstop' van het programma is aan de gang en nu staan de zomerhits van een bepaald jaar centraal en worden een paar oude spelletjes afgestoft. Het is vanavond de zomer van 1985 en Ruud Hermans doet de presentatie. Ik geef mezelf op voor 'Toontje Hoger', het Avro-spel uit die tijd. Ik val met de neus in de boter. Het nummer dat ik op het juiste toerental moet brengen, ken ik niet. Toch val ik in de prijzen! De plaat is deze 'Midnight Man' van Flash & The Pan met het potje tafeltennis als ritme.

* Four Tops- Indestructible (Duitsland, Arista, 1988)
Nog steeds jammer dat ik de titel ben vergeten en verder ook niks heb opgeschreven. In de bibliotheek van York lees ik regelmatig stukjes uit een ge-wel-dig boek dat de popgeschiedenis op de hak neemt. Een top tien van de slechtste Bob Dylan-elpees. Tien mythes rond nummers die zelfs de artiesten zélf niet snappen (waaronder 'American Pie' van Don McLean en 'All By Myself' van Eric Carmen, de laatste is de nummer 1). Ergens in het dolkomische boekwerk wordt ook gesteld dat 'nummer 1-tip voor artistieke zelfmoord' het tekenen van een contract bij Arista is. En, hoe je het ook bekijkt, de schrijvers hebben gelijk. Voor de oudgedienden die bij Arista zijn geëindigd, zijn de Arista-platen weinig memorabel in vergelijking met eerder werk. Neem The Kinks, maar ook The Four Tops. Als jaren tachtig-relikwie is 'Indestructible' een prima plaat, maar voor The Four Tops (of gastzanger Smokey Robinson) vult het helemaal niks aan op hun loopbaan.