Héél soms kreeg ik het voor elkaar om een dealtje te sluiten bij Sunrise en mocht ik voor een rijksdaalder drie singles van een gulden uitzoeken. Bij de vijf gulden-bak was het 'no offers' tot zover ik weet, maar ik had immers ook net genoeg voor eentje. De eerste mokerslag voor mijn platen verzamelen, was toen ik in 1997 een exemplaar van de Record Collector Rare Record Price Guide kocht. Bij bepaalde singles dacht ik aan waardebepalingen van honderden guldens, maar dat viel vies tegen. Natuurlijk, het is wat de gek ervoor geeft, maar 'Little Girl' van The Troggs uit 1968 zal nimmer boven de dertig euro gaan. En is de inhoud van die vijf gulden-bak op een enkele uitzondering na (bv. Flaming Youth) ook dik betaald. Het trio van vandaag kan voor een gulden in geen geval stuk!
Hoewel? We vallen meteen met de deur in huis middels 350. 'Vous Permettez Monsieur' van Adamo is een bestseller en er zijn vast singles die een beter leven hebben gehad. Hij heeft nog wel de bijbehorende EMI-hoes, maar die bestaat anno 1991 al uit twee delen. Het uitdrukhartje is... inderdaad... uitgedrukt en afwezig. Verder is die stevig genoten. Misschien waren de andere twee een gulden en deze vijftig cent?
Ik heb ergens een zwak voor Adamo en heb in de jaren een stevige collectie singles en EP's opgebouwd. Voor de heb, want alleen 'Another Love Affair' draait eens in de vijf jaar zijn rondjes. In België was Salvatore Adamo een icoon in de jaren zestig. De enige popster waarop zowel moeder als dochter heimelijk verliefd waren. De jongens adopteerden de zogenaamde Adamo-jassen. Maar zoals Adamo geen schijn van kans had in het hippiegeweld, moest zijn kenmerkende jas het afleggen tegen de Afghaan-jassen van 1968.
Totdat ik bovenstaand hoesje ging zoeken, wist ik niets van The Mixtures. Ik stuitte op de website van Lyn Paul, zangeres van The Nocturnes en vanaf 1972 The New Seekers. En ze is nog steeds actief! Het duurde even voordat ik de link had gevonden. Mick Flynn, die in 1973 The New Seekers kwam versterken, was zanger geweest van The Mixtures.
Wie in 1969 een revival van jugbandmuziek had voorspeld, was opgesloten. Totdat Mungo Jerry een popfestival in Engeland op zijn kop zet met 'In The Summertime'. Nadat het een wereldwijde hit was geweest en Mungo Jerry het eenmalige geintje flink had uitgemolken met opvolgers als 'Maggie' en 'Baby Jump', slaagt The Mixtures erin om 'In The Summertime' nog eens zachtjes over te doen. Hoewel het in Engeland goed is voor de top tien, komt het hier niet verder dan nummer 29.
Wat is er geworden van The Vinyl Countdown? Welnu, ik ben van plan om bericht 495 tot en met 499 dagelijks een Schijf van 5 te doen over de cijfers 5, 4, 3, 2 en 1. Later meer daarover. In de laatste, 6-10 op maandag 25 april, noemde ik enkele malen Judge Dread en droeg 6 aan hem op.
Het is geen geintje, de opvolger van 'Big Six' werd 'Big Seven' en werd gevolgd door 'Big Eight' en 'Big Nine'. Judge Dread was in de begin jaren zeventig een held in de skinheadreggae. De aanhangers waren allesbehalve fascisten! Judge Dread 'toostte' vieze rijmpjes met de nodige 'slang' over instrumentale reggae. Zó goed dat hij zeer gewaardeerd werd onder zijn Jamaicaanse vakbroeders. Ik zag Judge Dread onlangs nog op tv, hij presenteerde in 1973 een reggae-showcase op het Edinburgh Music Festival.
Natuurlijk is 'Big Eight' uit dat jaar niks nieuws onder de zon, maar niet minder populair in Engeland. Nederland en de rest van Europa snapte niet de pikante humor van de zwaarlijvige Judge. Hij bleeft met zijn antieke mopjes optreden tot zijn dood in 1998.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten