Zo heeft een ieder zijn herinnering bij 1991. Naar aanleiding van de vorige 20 Years Ago Today meldde Peter dat zijn Saab 900 die dag in 1991 van een kenteken was voorzien. Ik wilde over mevrouw Van Der Schoot beginnen, maar die had ik bij nader inzien alleen de eerste twee jaren van de LEAO. Lerares Nederlands en klassenhoofd in de brugklas. Zij reed destijds, ook nog in 1991, in een donkerblauwe 900. Maar goed, we gaan het weer over singles hebben en hoe zo'n schijfje zwart plastic me in de ban kan houden...
Het was niet deze dag, ik geloof een dag vóór de vorige 20 Years. Een woensdag. Op het menu staat Handelsadministratie. Maakt men anno 2011 nog grootboekrekeningen in een tabularisch kasboek? Zal vast een softwareprogramma voor zijn uitgevonden. Ik fiets die ochtend naar school. Lang genoeg getreuzeld om een beetje haast te hebben. Bij het fietstunneltje van Duinterpen krijg ik een fata morgana. Of toch niet? Ik zie een single op het fietspad liggen. Een Decca uit de jaren zestig, maar compleet vernield. Ik kan niet stoppen om te kijken en dus fiets ik verder.
De gedachte aan de single blijft spelen. Het zal toch niet? The Moody Blues? Ach nee! Hoewel? En zo de hele dag door. Handelsadministratie: Vier opdrachten. Vraag 1: bruto/tarra. Vraag 2: nog zo'n theoretische vraag. Vraag 3: stukje troubleshooting bij een 'fout' in een grootboek. Laatste vraag: Zelf een grootboek maken. Met name die laatste 2 moeten tijd vreten. Ik ben in een kwartier klaar. 1. goed, 2. gok en 3 en 4 niet ingevuld. Dit examen gaan we nog tegenkomen in latere berichten!!!
Ik had niet gedroomd. Op het fietspad ligt een geknakte single. Inderdaad een Decca. Het is 'The Last Time' van The Rolling Stones. Bewerkt met een aansteker, maar anders krijg je het duimendikke vinyl ook niet door midden? Ik kan wel huilen, maar werp het in de struiken en probeer het te vergeten. Dat is een moeilijke opgave... waarvan akte!
Vandaag 20 jaar geleden was een vrije dinsdag. Ik ga op de fiets naar Heerenveen. Ik krijg een lekke band en deze wordt op het station geplakt. Bij Sunshine, de 'moeder' van Sunrise in Sneek, koop ik drie singles: 'Another Lonely Night In New York' (1983) en 'Boys Do Fall In Love' van Robin Gibb (de laatste staat op 'Secret Agent' uit 1984), plus 'Bonanza' van Johnny Cash uit 1962. Waar Sunrise in 1992 de deuren sloot, daar bestaat Sunshine nog steeds! De platen zijn verdwenen en het is nu een smartshop.
Wegens de lekke band blijft het bezoekje beperkt tot Sunshine. Over een paar weken ga ik weer terug!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten