Dit zal wel het laatste deel worden van de 'Singles round-up' voor deze maand. Hoewel ik straks naar Steenwijk ga en ze daar de laatste keer Midweekfeesten hebben, weet ik de rommelmarkt altijd keurig te omzeilen. Net zo goed als dat ik zaterdag niet naar de grote rommelmarkt ben geweest bij de Grote Kerk van Steenwijk. Ik heb hoe dan ook voor zowel de Gele als de Blauwe Bak een aardige keuze voor de 'Eindstreep'. Ik heb gisteravond een beetje snel zitten tellen zonder dat ik erop heb gelet of de lijst actueel is, maar het lijkt dat ik al een Week Spot op het oog heb. Er is vast niet veel over te vertellen maar dat zien we vanavond wel. Eerst ga ik de 'Singles round-up' besluiten met de laatste acht singles van vrijdag.
* Roots Syndicate- Mockin' Bird Hill (NL, Polydor, 1993)
Ik ben vrijdag in een schijtlollige bui als ik deze meeneem. Hij staat al maanden in Meppel maar doorgaans hoef ik niet lang na te denken. Twee-vijftig teveel. Het is desondanks een leuk plaagstootje naar de reggae- en ska-vrienden op Wolfman Radio en dus neem ik hem mee. Ik heb hem gisteravond al gedraaid in 'Tuesday Night Music Club' en het heeft het beoogde effect. Ik heb dus geen spijt...
* Siouxsie & The Banshees- Dear Prudence (NL, Polydor, 1983)
Tegenover 2,50 voor Roots Syndicate staan dan weer Queen en deze van Siouxsie voor 2 euro per stuk. Als je het zo bekijkt kan het altijd uit. Siouxsie doet niet zomaar een Beatles-cover maar doet een jaren zestig-trip vol phasing en andere verouderde effecten. Het levert een zeer atmosferische cover op en ik zou bijna durven te zeggen dat het beter is dan het origineel. Dat hoeft niemand met me eens te zijn...
* Sylvester- I Who Have Nothing (Frankrijk, Fantasy, 1979)
* Sylvester- Stars (Frankrijk, Fantasy, 1979)
Twee uit 'het discohoekje'. De uitbater van het winkeltje wisselt voortdurend tussen Spotify (mét advertenties) en de draaitafel en in dit kader heeft hij een paar disco-singles liggen. Alles is te koop en dus ook de disco. De b-kant van 'I Who Have Nothing' is redelijk soulvol maar nee... het mag niet in de Blauwe Bak. Ik heb 'Was It Something I Said' ook al niet meer gedraaid in de afgelopen twee jaar. De genoemde b-kant is ook nog eens instrumentaal en dus hoef ik helemaal niet na te denken. Bij 'Stars' gaat mijn meeste interesse uit naar 'Body Strong' dat volgens mij een Engelse hit is geweest. Het is evenwel 'You Make Me Feel' en New York disco in het kwadraat.
* Joe Tex- Loose Caboose (NL, TK, 1978)
Bij het verlaten van de zaak kijk ik naar de overkant. De Meppeler discotheek Lord Nelson is na het opheffen van de lockdown niet meer open gegaan als ik me niet vergis. De gemeente heeft al jaren de plannen om appartementen te bouwen en nu lijkt het einde van de Lord in zicht. Geen idee of ze gaan slopen of dat ze de appartementen in het bestaande pand willen realiseren. Joe Tex treedt, ten tijde van de single 'Loose Caboose', op in de Lord. Joe is in deze tijd helemaal op de James Brown-toer gegaan en derhalve niet interessant voor de Blauwe Bak.
* The Troggs- Good Vibrations (Duitsland, Penny Farthing, 1975)
Een Duitstalige Cliff Richard is altijd geinig maar toch ben ik gelukkiger met het schijfje in het hoesje. The Troggs hoeft zichzelf in de vroege jaren zeventig niet opnieuw uit te vinden. Het is de muziek zélf welke zich aanpast aan The Troggs. Als je kijkt naar 'Wild Thing' en 'I Can't Control Myself' dan heb je in feite toch vroege glamrock voordat het glamrock zou heten? Van 'Good Vibrations' moet je eigenlijk afblijven maar het resultaat valt niet tegen. De glamrock-groove misstaat het nummer niet en Reg Presleykan de tekst bijna rappen en tegelijk al zijn sensualiteit erin leggen. Ik had heiligschennis verwacht maar ben blij verrast!
* Johnny Wakelin- In Zaïre (Frankrijk, Pye, 1976)
Ik heb de single in de jaren negentig gehad maar heb deze al lang niet meer gezien. Dat is trouwens ook brandhout. Deze klinkt dan een stuk beter. Verder wil ik niet al teveel woorden vuil maken aan de plaat.
* XTC- All You Pretty Girls (Duitsland, Virgin, 1984)
Hier ben ik gisteravond 'Tuesday Night Music Club' mee begonnen. Ik heb geen 'preview' nodig want met XTC kun je niet mis grijpen. Mijn collega Lee beoordeelt het als een 'tune' en dus is het goed. In vergelijking met 'Senses Working Overtime' vind ik hem ietsje minder maar dan opnieuw... met XTC kun je niet mis grijpen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten