'Ik vind een camping aan de Lek. Het waait er gemeen hard en ik zoek een plaatsje in de schaduw van een onbemande stacaravan. Tijdens het tent opzetten, zou mijn shag zijn weggewaaid. Op zich geen probleem, ik heb nog wel, alleen mis ik mijn aansteker. Ik heb er een nacht op geslapen, want het blijkt onder mijn grondzeil te liggen. De wind gaat liggen, terwijl ik een jongedame telefonisch feliciteer met haar 72e verjaardag. Een konijntje komt voorbij huppen. Later die avond realiseer ik me dat ik in 1998 hier al een keer ben geweest. Maar die herinnering kan later nog wel eens...'. Dit schrijf ik op 9 augustus 2010 in de 'Summertime Blues', ofwel mijn reisverhaal van de afgelopen fietsvakantie. Ik heb gezocht naar de naam van de camping maar kan het niet meer vinden. In 2010 heb ik de naam niet genoemd. Hoewel het bericht in augustus is geschreven gaat het over 26 juli, de verjaardag van moeder. Dat ik dertien jaar later nog altijd deze praatpaal in gebruik zou hebben, kon ik toen nog niet weten. Ik geloof niet dat ik verder ooit de camping heb genoemd, maar nu gaat het er dan toch eindelijk van komen? Mijn geheugen laat me in de steek wat betreft de vakantie in 1998 maar stukje-bij-beetje weet ik het enigszins te reconstrueren. Ik ga weer een poging doen!
Kees vertrekt op de maandag nadat we samen naar de Weerribben en Kalenberg zijn geweest. Ben ik op voorgaande edities van Woodstock vooral een eenling die soms voor een uurtje gezelschap heeft maar een dagtaak heeft aan mensen groeten, in 1998 ontstaan er een paar vriendschappen en beweeg ik me voornamelijk binnen dit groepje. De week erop zal het volle maan zijn en zo hippie als we zijn is dat een goede reden tot een feestje. Dat moet gaan plaatsvinden in Gaasterland. Kees zal me van huis halen en ook Des komt mee. Tussen de maandag na Woodstock en dit weekend is het vrijwel blanco. Geen idee wat ik op de dinsdag heb gedaan. Ik weet wel dat ik op woensdagmiddag een lift naar huis heb en dat de chauffeur ter plekke mijn Solex koopt. Dat tijdperk is dus afgesloten! We zullen in de Gaasterlandse bossen de volle maan vieren maar op een ene of andere manier worden we gedwongen om uit te wijken naar de achtertuin van één van de Friese broers. Op zondagmiddag stelt Kees voor dat ik wel een paar nachten bij hem kan logeren en ik heb daar wel oren naar. Eerst moeten we Des droppen in Vianen en hij stelt voor dat we naar de camping gaan en een drankje doen bij zijn ouders. Dat beeld komt bij me op als ik de ochtend van 27 juli 2010 mijn tent open rits en uitzicht heb op de Lek.
Kees heeft een fraai appartement in Spijkenisse. Het huis vertelt zijn verhaal. De verzameling speelgoedautootjes vormen zowaar een museum. Ik verblijf op de slaapkamer waar zijn platencollectie staat. Nog niet alle platen maar die zal ik het jaar erop treffen. Ik kan niet herinneren dat we iets hebben gedaan in deze dagen. Ik neem wel een paar cassettebandjes op met muziek uit zijn collectie. Op woensdag ga ik weer terug naar Jutrijp. Wat ik me voor de rest nog kan herinneren van de vakantie is dat ik op de laatste vrijdagavond de stad ben in geweest. Bij het laatste tunneltje in Sneek staan vervelende jongens en zij proberen me van de fiets te trappen. Resultaat is dat het achterwiel is verbogen. Laat het nu ook nog eens de fiets van moeder zijn en dus is het dubbel balen. Jaren later hoor ik van mijn Sneker vrienden dat ik in deze tijd erg 'serieus' ben voor mijn doen. Ja zeg... Na alles wat er in de eerste maanden van 1998 is gebeurd?
Qua weer stelt de zomer van 1998 ook niet heel erg veel voor, althans in de periode dat ik in Nederland ben geweest. Woodstock is koud en regenachtig. Het weekend van de volle maan scheelt niet alles maar later in de week is het weer een stuk frisser. De korte broek komt er niet aan te pas.
Omdat ik niet de exacte naam en locatie van de camping weet te vinden en evenmin een herkenbare foto ga ik dan voor het thema van de volle maan. Ik gebruik dan graag nog eens de foto van de bloedmaan waarmee een onderzoeker in 2015 mee op de proppen komt. Het blijkt in werkelijkheid een schijfje chorizo te zijn...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten