SIngles round-up: juni 2

Ik meende een paar maanden geleden wel weer even klaar te zijn met de computers, maar het is opnieuw 'spanning en sensatie'. Nee, ditmaal ligt het hem niet aan de apparatuur, ook al heb ik daar woensdag en donderdag mijn zorgen over gehad. Vrijdagavond blijkt dat de 'fout' lag bij KPN. Voor de goede orde: Om de kat uit de boom te kijken met het glasvezel en omdat ik nog altijd dit abonnement heb, draait mijn 'chatroom-computer' op een dongel van KPN. Sinds maart draai ik daar de studiocam op en daar heb ik nooit problemen mee gehad. Tot vorige week... Ik heb vrijdagavond 1000 mb erbij gekocht, maar sinds gisteravond word ik opnieuw 'afgeknepen' door KPN. Nu is het zover dat ik niet eens de Wolfman Radio-chatroom kan laden op mijn computer. Dat gaat leuk worden bij de komende twee shows! Telfort is een stuk schappelijker: Voor het weekend hoop ik een router van hun te ontvangen (gratis in bruikleen), zij hebben de zaak in januari overgenomen van Lijbrandt dat een fikse prijs vroeg voor een router en dan kan ik een punt zetten achter KPN. Duimen jullie voor mij? Hierbij dan het tweede deel van de 'Singles round-up', de volgende negen singles die ik zaterdag heb gekocht in Ruinerwold en Meppel.

* Fun Boy Three & Bananarama- It Ain't What You Do, It's The Way That You Do It (Duitsland, Chrysalis, 1982)
Ik geloof dat ik de single wel heb gehad in de tijd dat ik in Mossley woonde, maar de plaat is té algemeen om mee te gaan in de koffer naar Nederland. En hier? Tja, ik kom er gewoon niet aan toe om de single te kopen, want bij een nadere inspectie blijk ik hem niet te hebben. Ik neem deze single nog het meeste mee vanwege de fotohoes want ik weet dat ik dat accessoire niet heb, maar ook de single blijkt niet aanwezig in de bakken. Dat werd dus eens de hoogste tijd!

* Boudewijn De Groot- Onder Ons (NL, Decca, 1967)
Ja, die heb ik wel! Omstreeks 1995 gekocht op de vlooienmarkt in de Sneker Veemarkthal, een fraai exemplaar in fotohoes. De 'Onder Ons' van zaterdag ligt voor vijftig cent bij 'De Kring' en heeft eveneens een fraai hoesje, ik kan me nu eenmaal niet druk maken over het scheurtje. De plaat oogt rampzalig, maar klinkt desondanks goed en heeft het 'hartje' intact, iets dat ontbreekt bij mijn andere exemplaar. Toch is het een 'dubbele' single. Hij zal voorlopig even achter de andere komen in de jaren zestig-bak totdat ik eens een liefhebber tegenkom.

* HeeBeeGeeBees- Meaningless Songs (UK, Original, 1980)
Ik heb een paar weken geleden geschreven over de handel van Bart en dat hij een speciale liefde heeft voor 'naamgenoten'. De single van Therapy is me ietsje te duur voor een gokje, maar deze van HeeBeeGeeBees durf ik zaterdag eindelijk aan voor vijftig cent. Resultaat! HeeBeeGeeBees is, volgens Wolfman-collega Lee, een komisch duo (aangevuld tot een trio voor deze plaat) dat in het eind van de jaren zeventig en de vroege jaren tachtig menig pop-act op de hak neemt. Hier wordt The Bee Gees onder handen genomen en... dat doen ze eigenlijk best goed! De falsetto's en het gekreun van Barry zijn erg aangedikt maar wie niet op de tekst let, zou dit kunnen aanvaarden als een plaat van de gebroeders Gibb.

* Human League- The Lebanon (Duitsland, Virgin, 1984)
Gekocht met het oog op de jaren tachtig-uitzending van zaterdagavond, maar niet aan bod gekomen. Jammer! Ik heb zojuist de plaat gedraaid en deze bevalt me erg goed voor een single van Human League. Toch nog maar eens een herkansing geven in één van mijn shows!

* Grace Jones- Slave To The Rhythm (Duitsland, Manhattan, 1985)
In de jaren 2005, 2006 en 2007 bezoek ik de Lokerse Feesten, maar in het laatste jaar blijkt al dat het té 'mainstream' wordt. Met name de consumptieprijzen vliegen omhoog in dat jaar. Vóór 2008 geldt voor bijna alle avonden een entreeprijs van een tientje. Er is één uitschieter van vijfentwintig euro en de eerste vrijdagavond is altijd vijf euro (met acts die je op iedere straathoek kan zien). Met ingang van 2008 variëren de prijzen per avond, maar een tientje is een uitzondering. Ik ben met de start van de Lokerse Feesten op de camping in Waasmunster, maar ga er niet naar toe. Ik ben alweer een week thuis als de slotavond van de Lokerse Feesten plaats heeft: Alanis Morissette en Grace Jones zijn de uitschieters. In de jaren tachtig heb ik een hekel aan Grace Jones, maar in de loop der jaren krijg ik steeds meer respect voor deze opmerkelijke artieste. Je weet wat er gebeurt als Grace geen zin heeft om op te treden? Dan stuurt ze haar broer! Sorry voor het flauwe mopje. Ik heb achteraf nog meer spijt gekregen dat ik niet bij het optreden in Lokeren ben geweest. Het schijnt écht legendarisch te zijn geweest. Ik troost me nu met 'Slave To The Rhythm' op de 45-toeren single voor de vriendelijke prijs van vijftig cent.

* Greg Kihn- Sorry (NL, Beserkley, 1978)
En dit... is de grootste ontdekking uit deze negen singles en wellicht ook de grootste ontdekking van alle singles van afgelopen zaterdag. Ik bedoel... ik ken Greg Kihn van de hit 'Jeopardy' en heb daarmee wel een vermoeden dat Kihn meerdere leuke dingen heeft gemaakt, maar ik betreur het dat ik 'Sorry' pas vanavond heb leren kennen. Dit is lekker!!! Die gaan we over twee weken zeker tegenkomen in de Top 100?

* Chris Montez- Loco Por Ti (NL, Paramount, 1972)
Het is een bekend euvel met Nederlandse EMI-persingen uit de vroege jaren zeventig en met name de Paramount-singles zijn vaak de dupe: Het vinyl is flinterdun en daardoor erg gevoelig voor warmte. Chris Montez heeft eveneens een 'bochel', maar 'does not affect play' zoals de Engelse dealers dat zeggen en vervolgens geen stuiver van de nieuwprijs afhalen. Deze is overigens ook maar vijftig cent en voor die prijs is het een erg gezellig plaatje voor een anderhalve keer 'The Vinyl Countdown'.

* Neville Brothers- With God On Our Side (Duitsland, A&M, 1989)
In 1989 moet ik niks hebben van de Neville Brothers. De stem van Aaron Neville staat me niet aan. Toch word ik wel gedwongen ernaar te luisteren, want het album 'Yellow Moon' wordt op zondag stuk gedraaid door de KRO. Het titelnummer wordt een hit, de opvolger 'With God On Our Side' niet en dat verbaast me niks. De plaat is zelfs even in de 'running' om 'Speciale Aanbieding' te worden bij de KRO en ik ben dolgelukkig als dit niet door gaat. Ruim een kwart eeuw later sta ik anders tegenover de plaat. Je hoeft geen U2-fan te zijn om toe te geven dat Daniel Lanois weet hoe je een plaat moet produceren. De schaarse begeleiding van 'With God On Our Side' is passend en ook daarin valt nog genoeg te ontdekken. En ome Aaron heeft een stem uit duizenden en brengt dit prachtige nummer vol overtuiging. Anno 2015 word ik hier stil van en wellicht is dat ook het grote verschil met 1989: Ik heb genoeg rock'n'roll en herrie gehad om stil te worden van een plaat.

* Roy Orbison- It's Over (NL, London, 1964)
Eenzelfde verhaal als bij Bojoura: Gewoon zwak dat je dit niet kan laten liggen voor vijftig cent. Dan kom ik nog met een slap excuus dat ik deze Nederlandse zwarte London nog niet had, maar ja... zo ken ik er nog wel een paar. Een fotohoes heeft het ding niet, dat zou nog eens een reden van aanschaf kunnen zijn. Ook nu straft God meteen, want de plaat is zo krom als een hoepel.