Raddraaien: The Dave Clark Five

Zelf weet ik niet zo goed wat ik aan moet met 'kijkcijfers'. Bij Wolfman Radio weten wij, als radiomakers, geen exacte aantallen van luisteraars naar onze shows en dat maakt ons ook weinig uit. Of er nu vijf of vijfduizend luisteren, we doen de show met evenveel inzet. In de tijd dat ik al mijn internet-activiteiten middels de telefoon doe, heb ik evenmin een 'dashboard' met daarop de bezoekersaantallen. Nu kan ik jullie dan mededelen dat we pas over de zeventigduizend paginaweergaven zijn gegaan. Hoe het dan precies zit met de 'gelezen berichten' snap ik dan niet. Toch mag ik daarover ook niet klagen, want het gemiddelde is omhoog gegaan. Maar nogmaals... het zijn maar cijfertjes. Soul-xotica is voor mij een onderdeel van mijn bestaan geworden. Net zo goed als dat ik wel eens naar een klein kamertje moet om een behoefte te doen, hoort ook het schrijven op Soul-xotica tot een dagelijkse bezigheid. Okay, soms schiet het er een beetje bij in, maar ruim vijf jaar na de start (in een tijd dat ik zeeën van tijd heb) is Soul-xotica nog altijd aan de rol en is voorlopig niet van plan om aan de handrem te trekken. Vandaag presenteer ik jullie een single die tot een paar maanden geleden nog in de Blauwe Bak zat, maar dan vanwege de b-kant: 'Everybody Knows' van The Dave Clark Five (1967).

Het is bijna op twee handen te houden, de keren in vijftig jaar rock'n'roll dat een drummer er werkelijk uit springt bij een band. Dave Clark valt niet op door zijn virtuositeit, om het zachtjes uit te drukken, maar wel door zijn leiderschap en eigenzinnige manier van zaken doen. Hij is dan ook één van de weinige jaren zestig-coryfeeën die nog altijd eigenaar is van zijn opgenomen werk en die niet is leeg gezogen door een corrupte manager of platenmaatschappij.

Dave is de geboren leider. In 1957 verzamelt hij in Tottenham een groep muzikanten om zich heen en de groep krijgt de naam The Dave Clark Quintet. De bezetting wisselt regelmatig in die eerste jaren en in 1962 heeft Clark een compleet nieuwe groep om zich heen: Bassist Rick Huxley, organist en leadzanger Mike Smith, saxofonist Denny Payton en Lenny Davidson op gitaar. Deze groep krijgt de naam The Dave Clark Five. De groep is een serieuze concurrent van de Merseybeat-beweging, hoewel Clark vanaf het eerste moment het heft in eigen handen neemt en zich niet laat leiden door sluikse managers. Hij plaatst zijn drumstel menigmaal vooraan op het podium en laat de overige muzikanten achter hem staan. Wat Clark anno 1964 erg goed doet en waar menig generatie-genoot jaloers op zal zijn: Hij produceert zelf de opnames van The Dave Clark Five en heeft de mastertapes in zijn bezit. 'Even lekker goedkoop scoren met een Dave Clark-compilatie', is nog geen enkele platenmaatschappij gelukt in de afgelopen decennia en Clark wil dat graag zo houden!

In de jaren zestig is The Dave Clark Five echter een geoliede hitmachine. Het is de tweede Engelse groep na The Beatles dat groots zal doorbreken aan de overkant van de oceaan. Het zal van alle 'British Invasion'-groepen het vaakst optreden in de 'Ed Sullivan Show'. In Amerika heeft de groep maar liefst 17 hitsingles tegenover 12 in Engeland. Dan hebben we het over de periode van 'Glad All Over' (1964) tot en met 'You've Got What It Takes' (1967), want daarna is het verhaal voorbij in Amerika. In 1964 heeft de groep echter al wel een Amerikaanse hit gehad met 'Everybody Knows', maar is dat een compleet ander nummer dan degene die we vandaag tegenkomen. Onze 'Everybody Knows' markeert de Europese 'comeback' van de groep. In Amerika is het voorbij met de hits, maar hier slaagt de groep nog in een paar hits, hoewel de band niet in de voetsporen van generatie-genoten volgt. Een enkel nummer daargelaten, doet The Dave Clark Five niet aan psychedelica. Eind 1970 is de koek helemaal op en daarna gaat Clark tot 1974 verder als Dave Clark & Friends. De groep maakt, als antwoord op 'A Hard Day's Night', in 1965 de film 'Catch Us If You Can', alsook de korte film 'Hits In Action'.

Als de groep uiteenvalt, zet Dave Clark meteen een bedrijfje op om de rechten op zijn opnames te beschermen. Daartoe behoort ook de rechten voor de televisie-show 'Ready Steady Go', waar de groep kind-aan-huis is in de midden jaren zestig. Clark's stevige hand zorgt ervoor dat tussen 1978 en 1993 het repertoire van The Dave Clark Five niet verkrijgbaar is op nieuwe elpees en cd's. In 1989 krijgt hij het verzoek van Disney Channel om 'Ready Steady Go' opnieuw uit te zenden en daar volgt een ambitieus plan op om de groep helemaal terug te brengen. De liedjes van The Dave Clark Five zullen een voorkeursbehandeling krijgen op soundtracks van Disney-films en er zal een cafetaria in Disney World komen dat naar de groep is genoemd. De dubbel-cd 'History Of The Dave Clark Five' moet dit starten, maar de verkoop valt tegen en het hele feest gaat niet door. De volgende vijftien jaar verschijnt er weer geen compilatie van de groep totdat Clark in 2008 Universal toestemming geeft om 'Hits' uit te brengen. Het volgende jaar komen selecties beschikbaar via iTunes.

Ik koop mijn eerste exemplaar van 'Everybody Knows' de dag voor mijn dienstkeuring in 1993. Die middag ga ik met de bus naar Lemmer en zoek een winkeltje op waar ik een paar keer ben geweest. Ik doe hier een mooie vangst! Veelal midden tot eind jaren zestig en niet het meest voor de hand liggende spul. 'Everybody Knows' en 'Judy In Disguise' van John Fred & His Playboy Band zijn de grootste hits. 'Sticky Sticky' van Bobby Harris en 'No Good To Cry' van The Wildweeds zitten nog steeds in de Blauwe Bak. Toch heeft deze 'Everybody Knows' in 1993 al zijn beste tijd gehad. In 1999 werk ik voor een kringloopwinkel in het midden van het land en daar halen we eens een huis leeg. Tot de inboedel hoort ook een klein bakje singles, veelal 'crooners' uit de late jaren zestig in een prachtige staat met fotohoesjes. Daar haal ik mijn betere 'Everybody Knows' uit. In 1993 ben ik al geïnteresseerd geraakt in b-kanten en dan ontdek ik 'Concentration Baby', waar duidelijk de invloed van James Brown & The Famous Flames uit weerklinkt. Dit is de reden dat de single tot een recente opruiming in de Blauwe Bak heeft gezeten.