De komende 'baby'-Do The 45 mag dan spontaan uit de lucht zijn gevallen, over de opzet is duidelijk nagedacht. De Week Spot voor die week was al bekend, dat moest deze worden. Maar ook de Week Spot van de week ervoor, zou een 'baby-achtige' titel als b-kant moeten hebben. In dat laatste geval zijn we maar deels geslaagd. Aanvankelijk vond ik 'Honey My Dear' nog wel in het baby-stramien passen, maar heb nu besloten dit kantje van Jackye Gerard over te slaan en te bewaren voor een latere 'normale' uitzending. Maar dan... de Week Spot van deze week. Die heeft een baby in de titel, dus daarmee zitten we al goed. Omdat het komende zaterdag al een 'andere' uitzending gaat worden, lijkt de keuze voor deze Week Spot goed te passen. Het liedje heet 'Goodbye Baby', maar de artiest of groep zullen we wellicht nooit weten. Het komt uit een doosje acetaat-singles van de Boddie Recording Studios in Cleveland, Ohio, en ze zijn destijds vergeten om de naam van de artiest op het label te schrijven. Oh, wat willen de dames en heren soul-liefhebbers graag weten wie we hier horen, want het plaatje slaat werkelijk alles! En dus presenteer ik jullie deze week 'Goodbye Baby' als Week Spot.
In 1959 begint Berry Gordy met Tamla en pakt met zijn Motown-sound binnen de kortste keren de blanke muziekmarkt in. In zijn kielzog volgen nog vele zwarte ondernemers, allemaal met hetzelfde doel: Groter worden dan Motown. Het is de jongens van Atlantic aardig gelukt, maar voor de rest... Thomas Boddie begint eveneens in 1959, maar maakt geen illusies. Hij weet hoe hard de muziekwereld is en heeft besloten zich toe te leggen op de lokale markt. Hij heeft geen distributiekanalen, dus de platen zullen nauwelijks de grens van Ohio overschrijden. Boddie is een doe-het-zelf-techneut die een studio heeft gebouwd in een schuurtje en bovendien een platenpers heeft gekocht. Door het niet nastreven van een nationaal succes heeft Boddie een lange adem en zijn studio blijft tot en met 1993 continu door draaien. Er is niemand die beslist of iets commercieel is of niet, iedere knakker met vijftig dollar in zijn hand kan er een plaatje opnemen. De Boddie-discografie is dan ook een ratjetoe.
In die 34 jaar verschijnen ruim 300 platen die in de Boddie-studio zijn opgenomen. Thomas heeft geen personeel in dienst, zijn vrouw Louise haalt de meeste klanten binnen. Zij maakt haar rondje langs de kerken en haalt zodoende gospelgroepen in huis. Het zijn dan ook vooral gospel-, blues- en soul-plaatjes die er hun oorsprong vinden. De meeste producties klinken 'onaf' en rauw, maar soms zit er een toevalstreffer tussen. Er komen geen hits uit de studio, dit vanwege het ontbreken van distributiekanalen, maar veel plaatjes krijgen jaren later alsnog erkenning onder verzamelaars en deejays. Een paar jaar na het overlijden van Thomas (in 2006) krijgt deejay Dante Carfagna de eer om in het archief te mogen snuffelen. Het resultaat verschijnt in 2009 via Numero Music Group: Een cd/lp-box met drie schijven en een goedgevuld boek met exclusieve foto's en flyers. Ook wordt de hele mikmak uitgegeven als een singles-box. King Kong in Leeuwarden heeft er eentje staan. Tweehonderdvijftig euro voor vijftig gelimiteerde vinylsingles, een speciaal koffertje en alle boekwerken. Het water loopt me in de mond. De uitbater weet zelf ook wel dat hij ze waarschijnlijk nooit kwijtraakt.
Carfagna komt buiten vinylplaatjes ook tienduizenden uren aan band tegen en een doosje met acetaat-singles. Een aantal daarvan weet hij wel te herleiden, maar er zijn drie waarvan hij maar niet kan ontdekken wie de artiesten zijn. Deze drie singles worden een jaar later in een gelimiteerde box uitgebracht en eentje daarvan is 'Goodbye Baby'. Ik had al veel gelezen over deze single en zag mijn kans schoon toen deze bij Rarenorthernsoul werd aangeboden. De échte kenners zitten op Soulful Detroit en zij hebben al menig mysterie opgelost, maar met deze single zitten ook zij in de maag. Wie is het niet? Nou, het is niet Gigi van Gigi & The Charmaines! Het klinkt ergens ook als de zangeres van The Santells, maar ook dat blijkt niet het antwoord. Lou Ragland is de man die het móet weten en anders wordt het hopeloos. Helaas, ook hij weet niet te herinneren wie dit plaatje heeft opgenomen.
'Goodbye Baby' is eigenlijk het b-kantje van 'Selfish One'. Inderdaad, het liedje dat vooral bekend is geworden door Jackie Ross. We horen een zangeres en twee achtergrondzangeressen, wat al de eerste vraag oproept: Is dit een meidengroep of een zangeres met achtergrond? Muzikaal is het niet een beetje rauw. De drummer klinkt alsof hij nog nooit achter de ketels heeft gezeten en ook de gitarist en bassist komen onzeker over op de plaat. Maar het is 'Goodbye Baby' die het voor menig soul-liefhebber doet. Wat een stem, wat een strot en wat een liedje. Iedereen loopt te gissen, maar nogmaals: Als Lou Ragland het niet weet, kunnen we het wel schudden.
Boddie heeft altijd geprobeerd om alles in eigen hand te houden. Het enige dat hij niet zelf kon maken, waren de plakken vinyl. Tijdens de oliecrisis van 1973 weigerde zijn leverancier in Kentucky om aan zwarte klanten te leveren. Het maakte Boddie alleen maar meer zelfverzekerd dat hij zijn zaakjes zélf moest zien te regelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten