Schijf van 5: dokters

Een klein onbenullig dorp met een grappige naam. Het dorp heeft geen voorzieningen meer. De zuivelfabriek is al jaren dicht en verder is het dorp aangewezen op de 'hoofdplaats', het grote dorp waar het praktisch aan vast is geplakt. Toch heeft dat kleine dorp twee dokterspraktijken. Ze zitten tegenover elkaar en hebben één centrale apotheek. De cliënten zijn afkomstig uit twee provincies, daar het in een grensgebied zit. Met deze ingrediënten zou je een televisieserie kunnen beginnen? Dat dachten ze bij de Evangelische Omroep een paar jaar geleden wel, toen de dorpsdokters van Kolderveen op de voet werd gevolgd voor het programma 'De Dorpsdokters'. Het schijnt erg goed bekeken te zijn, dus ik kan stellen dat ik wellicht de beroemdste huisarts van Nederland heb. Ik ben nog maar eenmaal bij hem geweest, in september voor mijn spit, en wil dat ook graag zo houden. Toch gaan we vandaag vijfmaal naar de dokter in de Schijf van 5.

Ik heb niet het vermoeden dat er heel veel Mods zijn die mijn weblog volgen, maar het is hun dag best wel een beetje. De Mods vonden het in de jaren zestig helemaal niet erg om naar de dokter te gaan. Het was voor hun de voorziening van een fijne zaterdagavond. Een paar stevige tabletten neemt de dorst weg en laat je je eigen 'trip' beleven. Vandaar dat de dokter heel vaak voorkomt in liedjes in 'hun' beweging. Eén van de oudsten op dat gebied vinden we vandaag op vijf. Een nummer dat in de jaren zeventig is overgenomen door de Northern Soul-generatie en dat tot op de dag van vandaag een garantie is voor een overvolle dansvloer. Op vijf staat 'I Don't Need No Doctor' van wijlen Ray Charles.

Ik had aanvankelijk The Moody Blues op vier staan met 'Dr. Livingstone I Presume', maar bedacht halverwege de nummer vijf een betere dokter. Eentje die beter thuis past in het verhaaltje van de 'prescribed drugs'. Voor wie het nog niet wist, 'drugs' zijn medicijnen in Engeland. Toen ik voor het eerst 'The Drugs Don't Work' van The Verve hoorde, dacht ik ook aan een 'bad trip', maar dat nummer gaat eveneens over medicijnen. In Engeland wordt onderscheid gemaakt in 'prescribed drugs', de medicijnen die je krijgt voorgeschreven door een arts, en 'non-prescribed drugs'. Die laatste categorie behelst dan alles, van pijnstillers die je in de supermarkt koopt tot een grammetje cocaïne bij de straatdealer. In de midden jaren zestig was Doctor Robert in Londen een bekende naam onder popmuzikanten en andere kunstenaars. Doctor Robert schreef 'grappige pilletjes' voor. Als er een Amerikaanse muzikant op bezoek kwam, kon die ook altijd even op consult terecht bij Dr. Robert. The Beatles hebben hem in 1965 geëerd met een liedje en dat vinden we op vier.

Iedere dokterspraktijk heeft wel eentje in het klantenbestand, zo'n persoon die al in de wachtkamer zit als hem of haar een scheet dwars zit. Deze Schijf is nog niet geopend of op drie zit zo'n heerschap: Jackson Browne. Hij klaagt over zijn ogen, maar heeft getuige zijn verhaal geen bril nodig. Hij ziet alles scherp. Sterker nog: Hij klaagt erover dat zijn ogen teveel zien! Wat wil je nou, kerel? Voor straf zet ik je op drie: 'Doctor My Eyes' van Jackson Browne.

Afgelopen week vierde Pete Townshend zijn verjaardag. De man die 48 jaar geleden hoopte dat hij zou sterven voordat hij oud werd, moet inmiddels in de zeventig zijn? Op twee vinden we een fictieve dokter, maar met opvallend veel overeenkomsten met Dr. Robert van The Beatles. Ook deze dokter ziet zijn cliënt week na week terug komen met dezelfde klachten en stuurt ze steeds weg met hetzelfde herhaalrecept. En dit goedje kennen we in de tegenwoordige tijd beter als zijnde 'speed'. Omdat de Mods hun volledige salaris uitgeven aan 'looks' en hun scooter, blijft er geen geld over voor een biertje op zaterdagavond. In plaats daarvan gaan ze dus massaal aan de speed en beleven toch nog een enerverende avond. Deze fictieve dokter zit in '!Quadrophenia' van The Who en heet 'Doctor Jimmy'. En die mag vandaag op twee.

Op één staat een dokter die we, als ik me niet vergis, ooit nog in de Dweilpauze hebben gehad. Ook al zo'n rubriek die héérlijk is overleden. Het stamt uit de tijd dat ik in het kader van de Northern Soul alleen maar op zoek was naar 120 mijl-per-uur stampers. Dat is veranderd en nu koop ik regelmatig midtempo en kan ook 'deepies' waarderen. The Intruders valt in die eerste categorie. Philadelphia soul voordat Philadelphia International Records werd opgericht. Een plaat die ik tijdens een lanparty in De Buze pas echt heb leren waarderen. En deze dokter mag vandaag op 1: 'Doctor Doctor' van The Intruders (1970).

De Schijf van 5 ontstond toen 'Kleur Bekennen' een beetje opraakte. Toch wil ik volgende week beginnen met de kleur waarmee 'Kleur Bekennen' in september 2010 heel spontaan begon: Blauw. Titels met 'blauw', die zijn er héél veel, maar ik wil de vijf allermooiste hebben! Er mag meegedacht worden...