Zijn er nog meer 82-jarig nog levende muzikale genieën? Zo ja, willen die dan morgen en vrijdag even heel goed oppassen? Eerst het nieuws van Sly Stone en vervolgens Brian Wilson. Niet dat beide vanavond kunnen bijdragen in de Week Spot en voorlopig heb ik nog geen inspiratie tot 'Een leven met Sly', maar wellicht in de nabije toekomst. Sly heeft overigens al wel eens de Week Spot gehad met 'Remember Where You Are' uit 1978. Voor de Week Spot kijk is als eerste naar de singles van Chris. Daar wil ik een week geleden al een Week Spot van kiezen maar dan laat het pakket op zich wachten. 'De artiest heeft al eerder de Week Spot gehad', heeft dan vooral betrekking op bijvoorbeeld Shirley Ellis. Ik weet even niet welke andere Week Spot er dan op de nominatie staat. The Jesters in ieder geval niet maar dit plaatje is een groeibriljantje gebleken in de afgelopen zeven dagen. Er valt echter niet zoveel over de act te vertellen en dus ga ik het over het platenlabel hebben. Plus de merkwaardige geschiedenis van het nummer. 'Can't Live Without You' van The Jesters uit 1973 mag deze week de Week Spot zijn.
Als je met een zak hondenkoekjes op de hoek van de straat gaat staan en roept 'Fikkie' dan kom je koekjes tekort. Als je alle bands met de naam The Jesters wilt trakteren op gratis bier, dan ben je eerder blut dan dat zij dronken zijn. Op Discogs is het al nummer 10 van de acts met deze naam. Er is helemaal niks te vinden buiten de informatie dat het een Britse soulband is uit de vroege jaren zeventig. Het maakt slechts één single op het Jam-label. Het opzwepende 'Fool For A Day' is de a-kant maar ik geef de voorkeur aan het ietwat neerslachtige 'Can't Live Without You'. Het schijnt dat The Jesters het origineel in handen heeft, het is geschreven en geproduceerd door Biddu. Hem hebben we in 2014 voorbij zien komen in de Week Spot in combinatie met Carl Douglas. Biddu wordt geboren in India en heeft de wens om The Beatles in het echt te ontmoeten. Hij begint in 1968 met liften en als hij nét in Londen arriveert (twee jaar later) is The Beatles net uit elkaar gevallen. Hij zal wereldberoemd worden als hij in 1974 Carl Douglas voorstelt om een liedje over kungfu te maken. Douglas verklaart hem voor gek maar vooruit dan maar 'Everybody was kungfu fighting' en de rest is geschiedenis. Biddu werkt twee jaar eerder met Douglas aan de soundtrack van de film 'Embassy' en dat levert 'Somebody Stop This Madness' op dat in 2014 de Week Spot is geweest. Ik heb het afgelopen zaterdag nog gedraaid in 'Do The 45' en dat blijft een steengoede productie.
The Jesters is nummer 35 op het Jam-label. Jam 37 is van de hand van Moon Williams. Deze zal eerst 'Can't Live Without You' in maart 1974 uitbrengen als b-kant van 'Excuse Me' op het DJM-label. Drie maanden later brengt Moon het uit als a-kant maar dan met de titel 'Sticks And Stones'. In 1975 brengt Ron Keith het nummer uit op A&M en dan worden beide titels gebruikt. 'Can't Live Without You' en 'Sticks And Stones' tussen haakjes. Jam en DJM is echter rechtstreekse familie van elkaar. Ik heb doorgaans het idee van een platenmaatschappij dat een artiest of band een contract voorschotelt en in het vervolg de platen uitbrengen en zorg dragen voor de financiële afwikkeling. Toch blijkt het in de praktijk wel eens anders te zijn. Motown heeft in de eerste jaren de artiesten in loondienst. Ze worden betaald voor hun platen en het maakt niet uit ze er drie verkopen of drie miljoen. Producent Denny Cordell sluit eigenhandig contracten af met Deram en Regal Zonophone en neemt zijn bands mee. The Move en Procol Harum hebben tot 1970 nog nooit een platencontract gezien. DJM staat voor Dick James Music, de grote publicatiemaatschappij van muziek in Engeland. De artiesten op DJM hebben in de eerste plaats een publicatiecontract. Jam is een zusterlabel van DJM en alleen actief in 1972-73. Ik vermoed dat 'Standing In The Road' van Blackfoot Sue de grootste hit is geweest op het label.
Een paar weken geleden krijg ik door Youtube opeens 'Psychomania' voorgeschoteld. Een Engelse cultfilm waarover ik veel heb gehoord maar waarvan ik niet zou verwachten hem nog eens te zien. Het is een uiterst bizar verhaal vol occultisme en zwarte magie. Budget is er niet tot nauwelijks en dat geeft de film een eigen charme. Ik verbaas me over de groovy klanken van de soundtrack en zit de hele aftiteling uit om erachter te komen. Dan blijkt dat twee nummers, 'Witch Hunt' en ''Living Dead', in 1973 op een single zijn verschenen. Componist en producent John Cameron gebruikt daarvoor het pseudoniem Frog, geheel in lijn met de film waarin de kikker ook een bijzondere rol speelt. Dat is dan ook meteen de duurste Jam-single die er is, 45cat heeft het over 400 euro, maar Discogs geeft 130 euro als gemiddelde. Ik zit zo nu en dan te kijken naar de latere heruitgave want het zijn twee lekkere groovy deuntjes. Maar ja, ik heb een wenslijst van zeven kilometer lang en heb ook 35 jaar moeten wachten op 'For Your Love' van The Yardbirds...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten