De soulhandel gaat intussen ook gewoon door maar tegelijk nadert de Gele Bak Top 100. Moet ik nog even snel mijn aandacht vestigen op de gele bakken om tot een top 100 te komen? Nee, op zichzelf heb ik wel genoeg om ook dit jaar geen 'bubbling under' te hebben binnen de top 100. Toch lijkt het soms alsof ik toch een paar 'big wants' over het hoofd zie. Het is bij alle Top 100-lijsten hetzelfde: De top twintig moet staan als een huis! Het is een week geleden dat ik heb geschreven over 'Sleep Sleep Sleep' van Ro-d-Ys en ik kan me even niet herinneren waar ik deze ben tegengekomen. Gelukkig heb ik daarvan een goed overzicht sinds 2015 en dan zie ik dat de single van René op Discogs heb gekocht. Verhip, dat is lang geleden! In de jaren ervoor reken ik vaak twee keer per jaar bij hem af voor een flink pakket singles. Ik ben gedurende twee avonden door al zijn singles heen gegaan totdat de singles van Cliff Richard in beeld komen. De 'oudere' heb ik al vijf keer eerder overwogen en als ik zover ben is het winkelmandje goed gevuld. Vanmiddag heeft de PostNL weer een poging gedaan om mijn groene brievenbus op te rekken. Er past dus een harmonicakoffer in de brievenbus! In de koffer zitten vijftien singles waaronder een paar upgrades en dus durf ik deze wel samen te vatten in één bericht.
Er zijn vier dubbele die allemaal gelden als upgrades.
* Chris Andrews- Something On My Mind (NL, Vogue, 1966)
* The Buffoons- It's The End (NL, Imperial, 1968)
* Chicory Tip- Cigarettes, Women & Wine (Spanje, CBS, 1973)
* The Lovin' Spoonful- 6 O'Clock (Duitsland, Kama Sutra, 1967)
Chicory Tip en Chris Andrews zijn zelfs 'extra'. Chris heb ik reeds in de Duitse persing maar de Nederlandse met fotohoes is erg zonnig geprijsd. Spanje heeft er een handje van om Engelse titels te vertalen naar het Spaans terwijl het gewoon het Engelse liedje blijft. De titel van Chicory Tip wordt dan ook 'Cigarros, Mujeres Y Vino'. The Buffoons en The Lovin' Spoonful heb ik niet met fotohoes en mogen dus de oude exemplaren vervangen.
* Kim Carnes- Draw Of The Cards (Duitsland, EMI America, 1981)
Kijkt broeder dan toch stiekem mee over mijn schouder? Kim Carnes is actueel geworden vanwege het verhaal over de concertposter in het restaurant en dan blijkt 'Bette Davis Eyes' opeens tussen de singles te zitten. Ik kan het me zo voorstellen... 'Je kan nooit raden wie ik volgende week ga zien? Kim Carnes! Ja klopt, de single heb ik toen van tante Klaasje gekocht'. Hij leeft op concerten en heeft een zwak voor de muzikanten die in de jaren tachtig actief zijn geweest. Het had zomaar zo kunnen zijn... Ik moet bekennen dat ik dit nummer niet ken, maar ach... voor een euro durf ik best te gokken. Het krijgt van René een 9,5 qua rapportcijfer en dus moet het erg goed zijn? Het is inderdaad een apart nummer. De hese stem van 'Bette Davis Eyes' in een verpakking van synthesizers en een heuse rockband met een bezielde gitaarsolo in de brug. Ik moet er nog wel even aan wennen maar heb nog een paar weken tot de Gele Bak Top 100.
* Dawn- Who's In The Strawberry Patch With Sally (NL, Bell, 1974)
We blijven even bij de kassakoopjes. Het is met name in 2023 als ik in de 'Spirit Of The Seventies' de Engelse hitparade behandel van 1973 en 1974. 'Knock Three Times' en 'Tie A Yellow Ribbon' staan maanden in de Engelse lijsten en dan ontdek ik dat ik de opvolgers mis. Ik heb rond dezelfde tijd 'Say Has Anybody Seen My Sweet Gypsy Rose' op de kop getikt en nu ben ik wel even klaar met Dawn.
* The Fortunes- Is It Really Worth Your While (NL, Decca, 1966)
De singles van The Fortunes op Decca hebben een fraai 'vol' geluid, iets dat ik zal missen op de latere United Artists-platen. Het maakt 'Is It Realy Worth Your While' dan ook tot een zoete traktatie voor mij. Inclusief een 'instinker' tegen het einde. Het nummer wordt helemaal toegeschreven aan The Fortunes en toch klinkt het op ene of andere manier heel Amerikaans in mijn oren. Aangename verrassing!
* The Rob Hoeke Rhythm & Blues Group- Everybody Tries (NL, Philips, 1971)
René maakt altijd werk van zijn zendingen. Hij tikt een briefje uit met leuke details over de artiesten en bij Rob Hoeke heeft hij zelfs een persoonlijk anekdote. Ik heb wel vaker gehoord dat Rob in de jaren tachtig zelfs voor een fles cola en een zak chips komt spelen. Het verrassende aan 'Everybody Tries' is dat ik me tot afgelopen weekend niet heb gerealiseerd dat dít door de Rhythm & Blues Group is uitgevoerd en deze afdeling van het Rob Hoeke Instituut anno 1971 nog bestaat. Nee, geen R&B-soul maar meer een rocker in de stijl van The Bintangs.
* The Edwin Hawkins Singers- Blowin' In The Wind (NL, Buddah, 1970)
Shirley Miller is de soliste op 'Blowin' In The Wind' en dat is jammer want ik heb gehoopt op Dorothy Morrison. Het Bob Dylan-nummer wordt door Hawkins uitgerekt tot een niet misselijke zes minuten en vijftig seconden en ik betwijfel of ik zolang de aandacht erbij kan houden.
* The Jumping Jewels- Outlaw (NL, Philips, 1962)
Een erg leuke instrumentale rocker van The Jumping Jewels. Eigenlijk zou ik niet anders verwachten maar dit is zeker een blijvertje! Het is méér The Shadows dan The Ventures.
* Kenny Rankin- Baby Goodbye (NL, CBS, 1964)
Van deze beste man heb ik zijn uitvoering van 'Penny Lane' waarin hij zich een weg neuriet door het Beatles-nummer. Ik heb geen flauw idee dat de man al sinds de jaren zestig platen maakt. Deze Nederlandse persing uit 1964 met fotohoes is té aantrekkelijk om te laten liggen. We zien wel waar het schip strandt. René laat me weten dat Kenny een opname heeft gemaakt met Laura Nyro en deze moet ik later eens checken. De man blijkt een prachtige stem te hebben, dat heb ik niet in 'Penny Lane' kunnen ontwaren. Ik zit te luisteren en heb laagjes kippenvel op mijn armen.
* The Rolling Stones- Time Is On My Side (NL, Decca, 1965)
Een 'thuisbrenger'. De plaat is helaas vernield door een té zware en versleten naald, maar ach... ik wil hem ook nog eens met fotohoes hebben dus tot die tijd red ik me met deze. Het is gek genoeg nog één van de laatste Stones-singles die ik nog nooit eerder op single heb gehad.
* The Silkie- You've Got To Hide Your Love Away (NL, Fontana, 1965)
Van The Stones is het een kleine stap naar de boyband uit Liverpool. Ik leer 'You've Got To Hide Your Love Away' kennen door de dubbelelpee 'Love Songs' en het zal spoedig uitgroeien tot één van mijn favoriete Beatles-nummers. The Silkie is een bandje dat op vinkentouw zit als 'Help!' wordt uitgebracht. Nee, Parlophone heeft geen idee om dit als single uit te brengen en dus neemt The Silkie het snel op. Het is een folkbandje dat is samengesteld op de universiteit van Hull. Dit is de enige hit van de band.
* The Yardbirds- For Your Love (Frankrijk, Riviera, 1965)
De single is in Frankrijk geperst maar heeft een Nederlandse fotohoes. Het roept over een 'hitversie' op de achterzijde. Na vijfendertig jaar ben ik er eindelijk in geslaagd om deze single te bemachtigen. Ik neem het op van de Arbeidsvitaminen waar de presentatrice (volgens mij was het Aldith Hunkar in deze tijd) het heeft over een 'speeltuin'. Oh... wat krijg ik een gigantische kick bij dit intro. Ik kan mijn ogen niet geloven nu ik het schijfje zie draaien. Het blijft een knalnummer! Deze gaat hoog eindigen in de Top 100 van volgende maand! Overigens vermeldt het label Les Yardbirds en dit is eveneens het geval bij 'Heart Full Of Soul'.
* ZZ & De Maskers- Cadillac (NL, Artone, 1964)
Hoewel Bob Bouber wel op de foto staat, zijn beide kanten van deze single instrumentaal en van de hand van Jan De Hont. Ik word nog even op het verkeerde spoor gezet als ik zie dat 'Spanish Tears' het nummer 'Cadillac' op de flip heeft staan. Het blijkt echter een heel ander deuntje te zijn, hoewel ZZ & De Maskers wel worden genoemd in het Hitdossier als zijnde uitvoerenden van de andere 'Cadillac'. Fout, dat is als De Maskers en dan heet het nummer 'Brand New Cadillac'. Enfin, 'Spanish Tears' is heerlijk melancholiek en 'Cadillac' is een rocker. Overigens verschijnt de single op precies dezelfde dag als het gezongen 'Shake Hands' en 'Ik Heb Genoeg Van Jou'.
Een zeer fraaie partij weer! Vooral The Yardbirds doet me nog steeds ietwat 'shaken' en verder is Kenny Rankin de grote ontdekking van vandaag. Daar moet ik méér van horen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten