Singles round-up: juni 4

De junimaand staat nu al in schril contrast met die van een jaar geleden. Toen heb ik slechts twee Detroit-EP's gekocht van Soul 4 Real en verder helemaal niks. De GLS krijgt een onvoldoende qua bezorging want er wordt aangebeld en naast de deur neergezet. Alsof het nog steeds corona is. Ook een uur eerder dan de planning, dus nee... met GLS ga ik geen afspraken maken. Het is natuurlijk uitzonderlijk omdat ik meestal singles heb en deze wel in de brievenbus passen. Dat probeert deze gelukkig niet want er zit een elpee in het pakket. Ik heb wel eerder van Aker besteld en ben over het algemeen erg tevreden over zijn diensten. Ik krijg prompt een euro teruggestort als blijkt dat een plaatje niet meer op voorraad is. Dat zou een 'thuisbrenger' zijn geweest want een 'Good Plus' laat ik vaak liggen. Buiten de elpee zijn er twaalf singles en die kan ik wel samenvatten in één bericht. Even koffie zetten, apparatuur aan en gaan met die banaan!

* Bang On A Drum (UK, BBC, 1973)
Ik begin eerst met het grote ding dat eigenlijk niet meedoet in de collectie. In de coronajaren heb ik geen centje pijn gehad, maar in december 2023 heb ik een flinke griep te pakken. Het houdt me een maand van de straat. Ik vul de dagen met het luisteren naar muziek en dat is de tijd dat 'Bang Ya Head' van Boca45 pas is uitgebracht. Ik draai beide kanten van de single meerdere malen achtereen en kan er écht niet genoeg van krijgen. Het laatste stuk van 'Bang Ya Head' is een liedje waarvan ik méér wil weten. Ik kom bij iedere zoektocht uit op een BBC-plaat voor kinderen. Nee, dat moet een vergissing zijn. Weer verder zoeken... Totdat ik in februari eens kijk op Youtube en, ja, daar staat 'Bang On A Drum' van Rick Jones van de desbetreffende elpee. En wat blijkt? Het is hem! Rond de eeuwwisseling is er een enorme rel in Engeland als uitkomt dat de makers van het kinderprogramma 'The Magic Roundabout' flink aan de drugs gingen voordat ze begonnen met schrijven. Ik vermoed dat het niet anders is geweest bij dit kinderprogramma. Als je dan een ervaren drummer uitnodigt en wat drugs erin gooit, kom je vanzelf uit op een 'breakbeat'. Rick staat onder contract bij Argo. Deze Canadese muzikant en zanger speelt bij de groep Meal Ticket en maakt in de vroege jaren zeventig platen voor Argo en werkt mee aan verschillende BBC-platen. Ik heb vanmiddag nog een paar nummers geluisterd, maar nee... het wordt nergens zo groovy als in 'Bang On A Drum' van Rick Jones. Andere bekende namen? Peter Gosling ruikt in 1970 en 1991 aan de Nederlandse Top 40 met 'Peace' en van Lionel Morton heb ik 'Waterloo Road' dat door Joe Dassin wordt vertaald als 'Les Champs Elysees'. Ik beschouw het als al een 12"-single welke op 33 toeren speelt.

* The Alan Bown- Toyland (Duitsland, MGM, 1968)
Alan Bown Set, The Alan Bown of Alan Bown. Het is net als Manfred Mann in alle gevallen een band mét Alan Bown. Verder is het een springplank voor succes. John Helliwell van Supertramp, Jess Roden en Robert Palmer beginnen allemaal hun loopbaan bij Alan Bown. De band komt feitelijk voort vanuit The John Barry Seven. Ik heb al 'We Can Help You' van de groep en nu dus 'Toyland'. Hoewel de band binnen het Mod-idioom valt, koop ik dit echt voor de Gele Bak. Net als 'We Can Help You' is het fraaie barokke popmuziek uit de jaren zestig. Eentje voor de Gele Bak Top 100!

* Carmelita- Mitchie Mitchie Mo-Jo (Duitsland, Carmen, 1974, re: 2016)
1973 of 1974 als ik uit ga van de catalogusnummers van het Carmen-label. Het Duitse Tramp-label brengt deze repro uit in 2016. Het is een lekkere drukke latin-plaat met een nogal 'gritty' klinkende Carmelita. 'Under The Trees' is iets meer ingetogen maar eveneens fraai. De opnames zouden ook zo uit de jaren zestig kunnen zijn maar dit is 'C-1000' op het Carmen-label. 'C-1001' is uit 1974 en 'C-1002' uit 1975 en dus...? De a-kant is echter wel de winnaar van de twee voor mij.

* The Martinels- Baby Think It Over (NL, Success, 1963, re: 198?)
Doorgaans zorgt het voor flinke waardevermindering, maar onder liefhebbers van de Suri-soul is het een bekend gegeven: Hoe meer zwarte viltstift de vorige (Surinaamse) eigenaar heeft toegevoegd aan het label, hoe beter het moet zijn.'Baby Think It Over' is een klapper op het genre, dat hoor je meteen. Opvallend is dat op deze kant de leadzang wordt verzorgt door een heer en dat de dames het overnemen op de andere kant. 'I Don't Care' rockt iets meer met de dame in de lead, maar ik moet zeggen dat ik de a-kant beter vind. Wanneer dit plaatje opnieuw is uitgebracht? Dat kan ook in de jaren zeventig zijn geweest maar de eerste eigenaar heeft de datum van 3 januari 1983 op het label geschreven.

* Van McCoy- The Shuffle (UK, H&L, 1976)
Het is de Engelse persing en hij is een euro. En het is Van McCoy natuurlijk. Dan twijfel ik toch even bij de titel en... jawel... dit is door Veronica gebruikt! Volgens mij zo'n 'Veronica komt naar je toe'-filmpje in de jaren tachtig. Naast dat het Van McCoy-magie is, brengt het ook nog eens fijne tv-herinneringen uit de jaren tachtig naar boven!

* The Newbeats- The Way You Do The Things You Do (UK, Jam, 1973)
Ten opzichte van The Jesters de vorige release op het Jam-label. Dit is 'JAM 34'. The Newbeats timmert dan al bijna een decennium aan de weg en heeft omstreeks 1964 hits met 'Bread And Butter' en 'Everything's Alright'. Hun 'Run Baby Run' is inmiddels ingeburgerd als Northern Soul-klassieker en dan maken de mannen deze cover van de Smokey Robinson-hit voor het Jam-label. Ze zetten hiermee eveneens in op de Northern Soul, maar deze dansen liever op een Motown-versie.  Toch heb ik echt wel mindere versies gehoord! 'Does Your Body Need Lovin' zit op het randje van de bubblegum en de soul en dus hou ik het bij de Smokey-cover.

* The Presidents- Fiddle De De (NL, A&M, 1971)
Méér Van McCoy-magie. Ditmaal een uptempo ding van de heren van The Presidents die het beste bekend zijn van de ballades. 'Fiddle De De' heeft echter de 'magie' te pakken en het levert een zeer aardig deuntje op. 'Sweet Magic' op de keerzijde begint als 'Girls Are Out To Get You' en heeft ook de 'whoo-hoo'-zang. Eigenlijk ook best een aardige kant dus met recht een 'double-sider'.

* J.P. Robinson- The Price (Jamaica, Atlantic, 1973)
Ondanks het fraaie Wirl-hoesje van Barbados (altijd welkom!) is het een Jamaicaanse persing. Met fluittoon in de inloopgroef. 'The Price' begint met een 'spoken intro' en dat zijn doorgaans de klappers. J.P. Robinson maakt na het beëindigen van de relatie de balans op en slikt een paar keer als hij ziet hoeveel geld hij had kunnen besparen. Uiteindelijk is het vooral emotioneel. 'How Much Can She Stand (And Still Stand By Me)' is de a-kant en klinkt als het experiment dat vooraf is gegaan aan 'The Price'. Dat is echter wel een ballade met een meer zoetgevooisde Robinson en een bak violen. Ik reken het tot de 'double-siders' want ik wil wel wennen aan 'How Much'.

* Sally Sagoe- A Little Bit Of Love (UK, Dart, 1975)
Ik twijfel maar Van McCoy en de Engelse persing geven de doorslag. En ja, inderdaad, ik heb de Nederlandse persing maar dat vind ik anno 2009 niet waardig voor de Blauwe Bak. Eens zien of ik daar nu anders in sta? Nou vooruit, voor de novelty en omdat het een Engelse persing is. Het is niet het beste dat McCoy heeft geschreven en hij kan er niks aan doen dat Sagoe het moet vertolken. De flip heet 'Stop' en dat is meer geschikt voor de Northern Soul-dansvloer maar Sally zal geen awards winnen voor haar zangkunsten. Ze speelt in de jaren tachtig in de Engelse soap 'Eastenders'.

* Salt And Pepper- Make The Sun Shine (NL, CBS, 1972)
Het heeft geen Youtube-video en de vraagprijs is redelijk hoog. Toch zegt iets diep van binnen dat ik deze plaat móet hebben. 'The Singing Sisters Of St. Lucy' heeft het tussen haakjes op het label staan. Het hoesje heeft een hoog Soeur Sourire-gehalte maar stiekem ook Thee Headcoatees. Ondanks dat op het hoesje enkel een drumstel, piano en akoestische gitaar staat, hebben de dames een rockbandje weten te strikken. Het maakt het eigenlijk best tot een curieus plaatje. Een stevige beat met handjeklap en prachtige harmoniezang. Ik vind hem leuk genoeg voor de gospelhoek hoewel het een 'oddball' is. 'Flower Of Youth' op de keerzijde is meer ingetogen met een akoestische gitaar. Een beetje een gek ding maar geen spijt van!

* Side Effect- Goin' Bananas (UK, Fantasy, 1977)
Een lekker funky discofeestje op het vinyl. Bij Blues & Soul Magazine denken ze zelfs dat ze dé band voor de toekomst hebben gevonden, maar dat zal iets anders lopen. Tot die tijd is 'Goin' Bananas' een erg grappig nummer.

* Carolyn Veal- Your Love Is Like A Chain Around My Heart (US, Phil-L.A. Of Soul, 1971)
Hopelijk is de a-kant een winnaar! De plaat is normaliter aan de dure kant maar deze heeft een beschadiging aan de rand. Dat maakt dat de b-kant vast niet helemaal gaat draaien, maar de a-kant moest hier geen last van hebben. Er blijft genoeg inloop achter en, nee, ik hoef de b-kant niet te kennen. 'Your Love' is een heerlijke dramatische ballade met een 'deep' zingende Carolyn. Beter dan dit wordt het vast niet!

* Walkers- Woman (NL, Killroy, 1979)
Het Limburgse dansorkest doet een verrassende cover van het Barrabas-hitje van vijf jaar eerder en dat klinkt best lekker. Het past ergens wel weer in het straatje van Massada als ik het zo beluister. Ik zet hem vooralsnog in de Blauwe Bak maar misschien dat ik in december anders ga beslissen.