Het idee van een geweldsspiraal is al vroeg geboren. Ik heb ergens het plan om een dag een stukje van de Vechtdalroute te doen mits Lingen méér in de buurt van Nordhorn zou liggen. En Meppen is het centrale thema van deze vakantie. Op woensdag worstel ik al met het thema want ik kom alleen maar vredelievende plaatsnamen tegen. Ik ben bijna terug in Lingen als ik een bedrijf passeer dat Schoppe heet. Het is nogal troosteloos op dat moment en ik heb niet de moeite genomen om af te stappen en een foto te maken. Bovendien vind ik een bedrijf ook niet echt geschikt als foto van een vakantie, maar de kop is klaar voor deze dag! Nadat ik gisteren het noorden ben in gefietst, wil ik ditmaal het zuiden en het zuidoosten eens onder een vergrootglas leggen. Niet wetende of het een fraaie tocht gaat opleveren. Op een bepaald moment realiseer ik waar ik mee bezig ben. Ik raak ontspannen door alleen maar te fietsen. Op een kaartje een dorp of stad uit te zoeken en daar naartoe te fietsen en meteen weer dóór. Het is qua kilometers naar schatting de 'rustigste' dag van de week en dat heeft zijn reden. Het is woensdag opeens een stuk koeler en er wordt regen verwacht. Ik heb een hekel aan natte blote benen en dus trek ik vandaag mijn trainingsbroek aan, maar met een korte broek had ik het zeker niet koud gehad.
Verder heb ik mijn 'regenjasje' aan. Nu zal menigeen verbazen waarom 'regenjasje' tussen aanhalingstekens staat. Welnu... het is een iets ouder model zomerjas van het modemerk Nickelson. De buitenkant is dus plastic en ideaal tijdens regenbuien. Van binnen is het meer een trainingsjasje. Tijdens drogere periodes fiets je opeens weer in een zomerjasje in plaats van een regenjack en het droogt over het algemeen vrij snel. Ik heb deze morgen cappuccino dankzij de instantkoffie die ik gisteren heb gekocht. Het is geen échte koffie dus die behoefte blijft voorlopig nog even. Ik fiets naar het station en plan daar het eerste stuk. Er is overigens weinig planning in de route, het gaat van kaartje naar kaartje. Ik fiets dwars door Lingen en ga onderweg naar Schepsdorf, het voorstadje waar ik maandag Lingen ben binnengefietst. Dan ga ik naar beneden langs de Eems. Op de Nederlandse Google Maps staat de rivier zo beschreven, in Duitsland hebben ze het over Ems. Het eerste stuk heeft wel iets idyllisch maar dan moet ik opeens rond een smerige fabriek kronkelen. Vanaf Hanekenfähr wil ik al iets opschuiven het oosten in en kom uit in Bramschen. Daar tref ik een bakkerij waar ik wederom twee grote koppen koffie verorber en dezelfde twee broodjes (in de aanbieding) als die ik in Haselünne heb genuttigd. Het is grijs maar vooralsnog droog. Volgens mij ben ik daarna gekronkeld naar Messingen. Daarvoor zou ik op mijn bankafschriften moeten kijken want ik word een beetje kriegel van de Duitsers met hun trage pinapparaten en wil liever contant betalen. Het heeft intussen al licht geregend, maar niets om rechtsom te maken en een droge plek in Lingen op te zoeken.
Verder het zuidoosten in zie ik nog wel twee leuke plaatsnamen: Beesten en Schapen. Omdat het op de route ligt passeer ik deze plaatsen maar er is evenveel te beleven als in ieder ander stadje. Ik heb ook geen behoefte om overal aan te steken. Schapen: Das Tor nach Emsland. Ik verbaas me even waar Tor ook alweer voor staat maar onderweg naar Hopsten wordt het duidelijk. Ik verlaat namelijk Emsland en fiets Munsterland binnen. Het betekent dat de blauwe bordjes ineens rood worden, een vreemde gele gloed over de kaartjes ligt en dat hier duidelijk is bezuinigd op de bordjes. Ik fiets in Hopsten twee keer mis en zie dan de noodzaak om maar weer iets het noorden in te gaan. Dat gaat over Halverde en Schale. Deels door een natuurgebied maar het weer maakt het niets aantrekkelijker. Voor mijn gevoel blijven het royale ruilverkavelingswegen langs lelijke windmolens. Achter Schale koop ik een pak melk en iets te eten en nuttig het ter plekke op een bankje. Het is dan net weer droog maar nogmaals... het komt allemaal niet zo hard aan. Ik heb eerder op de ochtend al Freren zien staan op de bordjes en dat gaat het volgende punt worden. Ik fiets gedeeltelijk door een bos dat Fledder heet maar helaas heb ik daar geen bordjes van gezien. Freren is ook niet de 'place to be' en omdat de lucht steeds meer dicht trekt, zou het verstandig kunnen zijn om weer richting Lingen te gaan. Ik moet door Thuine zijn gekomen maar dat heeft geen indruk achtergelaten. Vlak daarna gaat het stevig regenen. Zó stevig dat het even niet meer leuk is. Ik leeg de zakken van mijn jasje en breng de muziek, portemonnee en rookwaren in veiligheid in de tas. Even daarna passeer ik Münnigbüren en dat klinkt als Munnekeburen. Hoewel ik al door een centrifuge kan worden gehaald, besluit ik even te schuilen. De lucht begint alweer iets op te klaren en voor mijn gevoel kan het niet lang meer duren. Ik kijk op de klok... Het is nog maar drie uur. Té vroeg om al terug te gaan naar het pension. Een half uur later is het nagenoeg droog en fiets ik toch maar rechtstreeks naar het pension. Alhoewel? Ik wil Lingen nu aan de oostkant passeren en zo bij het pension uitkomen. Dat gaat niet geheel van een leien dakje. Via Laxten (waar achteraf gezien een jeugdherberg blijkt te zitten...) kom ik uit in Brögbern en aan het einde van de Grenzweg.
Ik spring meteen onder de douche en ben opgefrist als de arbeiders thuis komen. Slaat de verveling toe? Ja, inmiddels wel. Ik kijk als een bezetene op de klok en zie het langzamerhand half zes worden. Ik wil wederom in de stad eten maar liever niet té vroeg. Uiteindelijk moet ik toch maar in beweging komen en zit zodoende om half zeven al aan een maaltijd. Ik heb wederom geen zin in pizza en heb mijn zinnen gezet op een grillroom. Een plate met kebab of zoiets. Het is een royale plate met kip in een niet te definiëren 'hete' saus met frietjes en een bijzonder frisse salade. De saus komt echter in dezelfde substantie weer naar buiten bij een toiletbezoek. Nee, de horeca van Lingen krijgt van mij geen vijf sterren. Bij de kiosk tegenover Burger King haal ik een paar flesjes ijskoud drinken en een luchtig hapje voor bij de koffie. Het is dan echter nog steeds acht uur en té vroeg om al te gaan liggen. Ik trek de schoenen weer aan en maak een bochtje over Brögbern en via het fietspad terug. Weer een half uur verder. Dan sluit ik mezelf op in de kamer. De televisie is geheel afgesteld op Oekraïense gasten en dus ga ik maar muziek luisteren. 'House On The Hill' van Audience krijgt me een paar maal bijna in slaap en om half elf zet ik de muziek uit en ga slapen. Dat hebben we ook weer overleefd?
Op de foto een kasteeltje dat me welkom heet in Emsland nadat ik net de grens ben overgestoken vanuit Munsterland.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten