Exact een maand geleden heb ik verteld over de doldwaze fietstocht uit de vakantie van 2009. Ik ben in de eerste maanden na mijn breuk met de alcohol even helemaal van de wereld. Dat is een conclusie die ik achteraf gezien wel durf te stellen, maar waarvan ik me dan niet bewust ben. Hoe 'zwaar' alcoholist ben ik nu uiteindelijk geweest? Welnu, ik kan me moeilijk een zaterdagavond voorstellen zonder een sloot bier. Als ik thuis ben taal ik niet naar drank. Ik heb het wel eens geprobeerd maar meestal gooi ik het halve blikje bier na twee uren weg omdat het helemaal is dood geslagen. Nee, thuis heb ik net zo lief een fles sinas of een sapje. De weekeinden worden wel steeds uitbundiger met drankmomenten op donderdag, vrijdag, zaterdag én zondag. Vaak ben ik niet gezellig aangeschoten als ik naar huis ga. Nee, de regel is dat ik ladderzat naar huis ga met een fikse kater als gevolg. Dat verschil merk ik in de eerste weken nadat ik een streep heb gezet onder de alcohol. Mijn lichaam is uren kwijt aan het verwerken van de hoeveelheid drank en bij het ontnuchteren. Ik voel opeens alsof ik de hele wereld aan kan. In de eerste weken plan ik zelfs een wandelvakantie dwars door Spanje, maar het wordt uiteindelijk een fietstocht door Nederland met de bizarre finale van een paar weken geleden. Ik lijk helemaal niet in de gaten te hebben dat het ooit toch eens mis moet gaan.
Ik zit boordevol plannen voor dit bewuste weekend in september 2009. Er is een Popronde in Zwolle waar ik dolgraag naartoe wil als het bedrijf op tijd de salarissen heeft overgemaakt. Helaas! Ik moet opnieuw wachten tot maandagmiddag eer ik geld van mijn rekening kan halen. Van een vriend leen ik een klein geldbedragje zodat ik op zijn minst kan roken en wat eten kan kopen. Die middag heb ik een idee: Als ik nu eens een thermosflesje thee zet en wat boterhammen smeer. Dan kan ik wel een beetje picknicken in het Dwingelderveld. Voordat het zover is, krijg ik eerst een telefoontje uit Denemarken. Mijn oudste broer is zeer onverwacht in het huwelijksbootje gestapt. Daarna stap ik op de fiets naar het bedoelde gebied. Nadat de boterhammen op zijn ga ik op de fiets richting de radiotelescoop. Daar kijk ik op het bordje van de knooppunten en zie dan dat ik niet ver van Grolloo af zit. Dat kunnen we morgen wel gaan doen? Het begint al donker te worden en ik moet dan een flink stukje trappen naar Steenwijk. De volgende morgen ben ik al vroeg wakker en herinner het plan van de voorgaande avond. Opnieuw een thermoskan thee mee (ik drink dan regelmatig thee, ik heb het goedje sinds 2014 niet meer gehad). Zak brood mee en een flesje honing. Ik heb meer brood dan honing en dus moet ik zuinig aan en zit op een enkele boterham bijna geen honing. Verder is het geld schoon op en moet ik wachten tot morgenmiddag.
Als ik terugdenk aan de heenweg... Nu ik in Uffelte woon, weet ik het als geen ander. Als je de knooppunten volgt, kun je 'rondjes' fietsen. Ik kom die ochtend wel drie keer door Uffelte voordat ik het pad vind naar het Dwingelderveld. Ik heb al een paar uur erop zitten als ik bij de radiotelescoop een pauze hou. Ik weet de tocht niet helemaal precies meer maar het is op stukken doodsaai. Ik fiets een paar keer mis. In Westerbork is een markt waar ik met de fiets langs mag. Op de heen- en terugweg kom ik over het vlonderpad. Ik zit me opeens te bedenken dat het waarschijnlijk is dat ik de bocht heb gefietst die ik gisteren moest doen vanwege de opgebroken weg in Elp. Het is rond een uur of vijf als ik na ruim zeven uren fietsen aankom in Grolloo. Het Cuby-museum bestaat dan nog niet, het is alleen het borstbeeld van Harry Muskee tegenover café Hofsteenge. Dan kan ik de fiets omdraaien en weer terug. Dat gaat via Hooghalen over het Hijkerveld naar Oranje. Hoewel ik eigenlijk het geld niet heb, investeer ik het hier in een zéér karig patatje met mayonaise. Het zal het enige voedsel buiten de boterhammen zijn die ik nuttig tijdens deze uitgebreide tocht. Dan is het helemaal donker geworden. Ik zoek de rijksweg op bij Smilde en besluit zo terug te fietsen. Onderweg word ik de eerste keer 'lastig gevallen' door patrouillerende agenten als ik net uit de broek ben geweest. In Diever steek ik hoopvol de pinpas in de muur en krijg dan de mededeling dat het nog steeds niet bereikbaar is. Ik ga zitten op een bankje en maak dan het plan. Ik mag vast wel even op de pof in de Caramba? Ik stop de compilatie van Moloko in de cd-speler en spurt weg op de fiets. Bij Vledder reken ik uit dat ik zesentwintig kilometer per uur heb gefietst. Op een weg waar ik niet heel bekend ben, in het donker en met een laaghangende mist. Het moet dus wel mis gaan? Tussen Vledder en Frederiksoord gaat het mis...
Geheel verdiend! Okay, de hersenschudding is zwaarder dan de medici hebben ingeschat en ik ondervind hiervan nog dagelijks de schade. Toch zorgt de hersenschudding er ook voor dat ik weer met beide benen op de grond kom te staan. Ik zal opnieuw leren dat voedsel wel degelijk een belangrijke rol speelt tijdens fietstochten en andere ondernemingen. De klap brengt rust in mijn hoofd en ik kan weer beter georganiseerd de dingen aanvaarden. Sindsdien beschouw ik 21 september als het nieuwe jaar en vanavond heb ik dat andermaal gevierd op de radio. De feestelijkheden gaan morgen in ieder geval verder met een gepland concertbezoek in Zuidwolde. Wellicht is zondag ook nog een geschikte fietsdag voordat het weer k-k-k-koud wordt volgende week.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten