Een unieke gebeurtenis? Ach welnee, het kan eind oktober zomaar weer zo warm zijn. Het weer op een bepaalde dag in het verleden lijkt iets dat de meeste mensen meteen vergeten daar waar ik de klimaathysterie nog wel eens wil temperen met parate kennis. In 2016 is het bijvoorbeeld eind oktober nog een weekend omstreeks de 25 graden. Toch voelt het wel bijzonder aan. Zondag 22 september, de herfst is pas begonnen en ik fiets in korte broek en t-shirt buiten zonder dat ik het koud heb. Iets waar we volgende week met weemoed aan terug zullen denken als we de rits van de warme jas iets hoger dicht doen. Ik zie ergens een maximumtemperatuur van twaalf graden staan voor volgend weekend. De tocht van gisteren zit nog vers in de benen en dan met name de 'spannende' terugweg door donker en mist. Toch moet ik vanmiddag nog wel even fietsen en ga erg slecht voorbereid van huis. Geen idee welke kant ik uit wil en geen jas mee (dat had wellicht later in de rit wel gekund). Het is toch nog wel een redelijk stukje geworden!
'De fietstocht begint op het erf'. Dat is iets waar ik acht jaar later nog helemaal achter sta. Een kilometer van huis en je kunt de waan krijgen dat je met vakantie bent in een andere omgeving. Ik hoef dus niet uit te leggen dat ik erg content ben met Uffelte en omgeving? Toch krijg ik nét even meer een vakantiegevoel als ik over Ansen naar Ruinen fiets. Hoewel? Ik zal vandaag niet in Ruinen komen maar sla meteen na Ansen af naar Witteveen. Daar verblijven we in maart 1992 een weekend met de familie om het dertigjarig huwelijksjubileum van mijn ouders te vieren. Ik denk dat ik nu ook het park heb gevonden waar we een huisje hebben gehuurd. Dan een stukje herhaling dat ik een paar maanden geleden op een doordeweekse avond heb gedaan: Het fietspad door de Anserdennen. Uiteindelijk kom ik uit het Anserpad en betekent het dat ik een flink stukje heb om gefietst, maar hee... het is een prachtig pad! Ik ga het bos door naar het planetron en heb dan het idee om even langs te gaan bij de Albert Heijn in Dwingeloo. De voornaamste reden van winkelbezoek vergeet ik mee te nemen, maar broodjes en een pak karnemelk gaat zorgen voor het picknick-gevoel. Ik ga Dwingeloo uit en fiets naar Eemster. Dan heb ik het plan ineens klaar: Naar Hoogersmilde en dan via het Drents-Friese Wold terug naar Diever. Ik zou het vennetje bij 'het verdronken pad' kunnen opzoeken om daar de broodjes en de karnemelk te nuttigen. Dat is iets van later want eerst koers ik naar het Blauwe Meer.
Ik heb getracht een foto te nemen maar dat wil niet goed lukken. Dan maar een luchtfoto van het geheel. Het Blauwe Meer is een zandafgraving bij Hoogersmilde. Wikipedia leert mij dat het heeft te maken met de kalkzandsteenfabriek Albino in Hoogersmilde. De afgraving is jaren gebruikt om wit zand naar boven te zuigen. Het chemische mineraal glauconiet zorgt samen met de diepte van de afgraving voor de bijzondere blauwe kleur. Het Blauwe Meer is inmiddels in trek bij zwemmers en strandtoeristen terwijl Natuurmonumenten het heeft uitgeroepen tot beschermd gebied. Ik moet een stukje over heide waar vee los rond loopt en moet vol in de remmen. Ze staan op een kluitje in de bosjes en ik was bijna vlak achter een koe gefietst. Dat wil je niet hebben en na overleg met het dier mag ik er met een flinke boog omheen. In Hoogersmilde nog een klein stukje het noorden in en dan de brug en de rijksweg oversteken. In het bos kom ik uit in de buurt van 'het verdronken pad'. Het pad loopt vlak langs een ven en is in 2021 al een rommeltje. Na de hevige regenval van vorig jaar oktober en november loopt het pad helemaal onder. Ik ben in maart hier ook geweest op een maandag en dan is het onbegaanbaar. Nu hangt er een papiertje van de boswachters. Door de slechte staat van het oude pad gaan ze er niets meer aan doen. Er wordt een nieuw pad aangelegd en de ATB-route is alvast klaar. Met het laatste in het achterhoofd ga ik het pad op. Tot mijn grote verbazing is het pad weer boven komen drijven want het staat droog. Bij het vennetje nuttig ik de levensmiddelen en mag dan verder het bos door naar Diever. Daar trakteer ik mezelf op een softijsje en ga daarna via Oldendiever en Wittelte weer binnendoor terug naar Uffelte. Het is klokslag acht uur als ik thuis kom. Ik ben 3,5 uur onderweg geweest en het tochtje is een volwaardige tocht geworden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten