Singles round-up: september 2

Als ik naar buiten kijk, kan ik het me nauwelijks voorstellen. Een week geleden is het peentjes zweten tijdens 'De trap na' en nu is het met dertien graden ronduit koud voor de tijd van het jaar. Gelukkig gaan de temperaturen in het weekend ietsje omhoog en ligt 22 graden in het verschiet voor volgende week. Nee, het hoeft van mij geen 27 graden meer te zijn, maar dit is ook een hele grove overgang. Zoals het nu lijkt, ziet volgende week donderdag er fraai uit en dan ben ik van plan om '20092009' én de vakantie nog eens dunnetjes over te doen. Met dien verschil dat ik niet achter in een ziekenauto naar Meppel wil worden vervoerd. Wellicht die zaterdag nog een concertje met een extra fietstocht. Verder heb ik toegezegd, na enige aarzeling, om op 5 oktober een paar korte dj-sets te doen in De Buze en zo wordt 'DJ Soul-X' ook weer even afgestoft. Op deze koude middag in september waarbij ik vermoed dat ik alleen buiten zal zijn om een pakketje op te halen, begin ik maar met een eerste deel van de singles uit Assen. Driemaal dertien met de 'dubbele' singles (zesentwintig in totaal) na het weekend.

* Abba- Voulez-Vous (Duitsland, Polydor, 1979)
Ik heb vorige week vrijdag al de show van morgen voorbereid. Ik ga de hits en tipnoteringen van september 1979 draaien. Natuurlijk heb ik ook 'Voulez-Vous' in de lijst staan want... Ik heb toch alle Abba-singles? Dat denk ik ook als ik deze voor vijftig cent uit een bak tover in Assen. Het aantrekkelijke fotohoesje en de prijs doen me besluiten de plaat mee te nemen en dan...? Thuis ontdek ik dat 'Voulez-Vous' nog ontbreekt in de verzameling. In de winkel ontwaar ik een tweede handeltje met singles en op een enkeling van 1,50 euro na zijn die allemaal 50 cent. Daar word ik vrolijk van! Deze klinkt fijn genoeg om morgen een debuut te maken in 'The Dutch Spirit Of The Seventies'.

* Laurie Andrew- Singing The Blues (UK, Arista, 1976)
Terwijl ik in York ben, zit ik geregeld te lezen in de bibliotheek. Er is één boek dat ik dolgraag nog eens zou willen hebben, maar ik kan de titel niet achterhalen. Het is een boek waarin de pop- en rockgeschiedenis flink op de hak wordt genomen. Het boek stelt bijvoorbeeld dat een contract bij Arista het einde betekent voor een creatieve loopbaan. Dat is het geval als je kijkt naar The Kinks en andere jaren zestig-coryfeeën die uiteindelijk terecht komen bij Arista. Toch heeft het label genoeg moois voortgebracht en het zijn met name deze Engelse Arista's die altijd mijn aandacht hebben. Laurie Andrew heet eigenlijk Laurie Forsey en zal in 1978 in onze tipparade verblijven met 'Witchfire' van de groep Bardot. 'Singing The Blues' is een matige pop-cover van de Guy Mitchell-hit. Op de b-kant krijgt zijn band Zero ook credit maar ook dat klinkt allemaal middelmatig. Geen hoogvlieger maar geinig genoeg voor een zondagavond.

* Brownsville Station- Smokin' In The Boy's Room (NL, Philips, 1973)
Yesss!!! Ik kan een kreetje niet onderdrukken als ik deze single in de handen hou. Ook nog wel in de Nederlandse fotohoes en in een keurige staat. Brownsville Station is een Amerikaanse band met wortels in de rock & roll. De band valt op door een muur van Marshall-versterkers, net zoals de hardrockbands, en en een double bass-pedaal op de drums. Het maakt dat de band 'steviger' klinkt dan menig andere rock & roll-band uit die tijd. 'Smokin' In The Boy's Room' is de eerste en grootste hit voor de band. Erg leuk om deze eens te kunnen draaien in mijn shows.

* The Buddy Odor Stop- Buddy Odor Is A Gas! (NL, Ariola, 1979)
Zetten we deze onder de B of onder de O? Welnu, Buddy Odor is een fictief karakter en The Buddy Odor Stop is een band en dus mag die onder de B. Buddy Odor is niemand minder dan Hans Vandenburg uit Gruppo Sportivo en Buddy Odor is een zijstapje. Muzikaal is het natuurlijk een en al Gruppo Sportivo wat de klok slaat, maar tot zover ik kan na gaan is dat nimmer een probleem geweest. Erg leuk plaatje!

* Etta Cameron- WIld Widow (Frankrijk, Barclay, 1976)
'Maybe Tomorrow' is in 2023 een 'lucky shot' voor mij. Ik vind het aardig genoeg voor de Blauwe Bak. Sindsdien kom ik geregeld singles tegen van Etta en de vorige valt me iets tegen. Dan deze 'Wild Widow'. Dat is duidelijk geënt op de disco-sound van München enerzijds en Gloria Gaynor anderzijds. Het valt niet tegen hoewel het op van alles en nog wat lijkt, maar de Blauwe Bak is té hoog gegrepen voor dit. 'If You Should Go' is een bak violen en Etta lijkt iets te willen doen met Aretha Franklin. Nee, gewoon in de Gele Bak.

* China Crisis- Black Man Ray (Duitsland, Virgin, 1985)
Ik ben in april voor het laatst in Assen geweest bij deze winkel en de 'grote' platendealer daar heeft blijkbaar niet veel nieuws toegevoegd in de tussentijd. Ik hoop wederom op een fraai partijtje Amerikaans spul uit vervlogen tijden maar helaas. Dat neemt niet weg dat ik nog altijd moeiteloos veertig singles uit de bakken kan toveren waarvoor ik belangstelling heb. Als de keuze iets opraakt dan wil ik ook wel eens voor zo'n China Crisis-single gaan en besef nu opnieuw hoe ik mezelf tekort doe. Het is namelijk één van de betere China Crisis-singles in mijn beleving.

* Billy Davis Jr. & Marilyn McCoo- You Don't Have To Be A Star (Duitsland, ABC, 1976)
Ben ik nou gek of...? Nee, het is alleen op het fotohoesje waar haar naam als Marylin wordt gespeld. Ik heb zaterdag de show afgetrapt met deze single want Billy en Marilyn zou in principe in de Blauwe Bak moeten komen. 'You Don't Have To Be A Star' is de grootste hit voor het duo dat in de voorgaande tien jaar heeft samengewerkt in The 5th Dimension. Ik heb nog hoop bij de b-kant want deze is geschreven door The Addrisi Brothers. Het is eigenwijze slow-disco en op zichzelf niet slecht maar ook geen hoogvlieger. Het mag desondanks in de Blauwe Bak.

* Tommy Edwards- Love Is All We Need (US, Collectables, 1958, re: 1986)
De eerste uit GoudGoed. Van een keurig ingerichte inbrengwinkel is dit opeens weer 'old school'. Een loods vol spulletjes en niet meer dan dat. De platen lijkt eerst een bekeken zaak maar dan ontdek ik toch nog een paar waar ik wel belangstelling voor heb. Tommy Edwards is een schreeuw uit het verleden. Ondanks het ontbreken van een hoes klinkt het plaatje nog best redelijk. De andere kant is 'Please Mr. Sun' en dat is in 1958 uitgegeven als b-kant van zijn 'Morning Side Of The Mountain'. Wel erg grappig om zo'n plaatje moederziel alleen in een kringloopwinkel te vinden. Muzikaal is het me té gedateerd maar best leuk voor een zondagavond.

* Georgie Fame- Everlovin' Woman (Duitsland, Island, 1974)
De 'grote' dealer lijkt zo nu en dan een kleurenkopie te maken van de originele fotohoes. Hij heeft me daar in april mee te pakken met 'Freedom Come Freedom Go' van The Fortunes dat een Scandinavische persing 'lijkt'. Ik ben achteraf gezien wel weer gelukkig dat het de Engelse blijkt te zijn. Ook hier heeft hij de voorkant van het hoesje gekopieerd maar dat ziet er niet erg geloofwaardig uit. Georgie Fame gaat op de J.J. Cale-toer en doet dat helemaal niet onaardig. Op de b-kant keert Fame terug naar zijn verleden als boogiepianist en dat is mijns inziens niet de beste kant van de twee. 'Everlovin' Woman' mag zeker blijven!

* Foxy- Hot Number (NL, TK, 1979)
Vervolgens een tweetal dat ik afgelopen zondag in de show heb gehad. 'Hot Number' is de opvolger van 'Get Off' en het zal niemand verbazen dat het als twee druppels water is.

* The Gallery- I Believe In Music (Thailand, TK, 1971)
Dan een single waar ik meteen nieuwsgierig naar ben. Ik scheld het het eerst uit voor een 'Top 6'-plaatje zoals die in Engeland rond 1970 zijn uitgebracht. Toch verbaas ik me erover dat er een band op het hoesje staat. En die blonde muzikant, die ken ik! Thuis ga ik snel het internet op en leer dan van het Thaise TK-label. Of het helemaal legaal is geweest, zullen we nooit weten. Het brengt in de vroege jaren zeventig EP's uit met originele grote hits uit die periode. Op de voorkant staat één van de hitmakers en dat is in dit geval Chicago. Volgens mij heb ik 'Saturday In The Park' al op een single en dat is zeker het geval met 'Black & White' van Three Dog Night en 'Wig-Wam-Bam' van The Sweet en dus kies ik voor The Gallery als de band om deze single onder weg te stoppen. Een erg nieuwsgierig ding en ik ben best te porren voor meerdere van deze singles.

* Roy Gaines- I Doubt It (US, Uni, 1968)
En dan vinden we zowaar toch nog een bluesplaatje? Roy heeft weliswaar zijn roots in de blues maar ten tijde van het sfeervolle 'I Doubt It' is hij meer een crooner geworden. Wél een erg goede plaat! 'Ella Speed' heeft het orkest buiten de deur gezet en hier horen we Roy wel de gitaar behandelen. Het is echter snelle country. Niet onaardig maar geen blues. Nee, dan hoor ik liever 'I Doubt It' maar de plaat komt gewoon in de Gele Bak.

* The Honeydrippers- Sea Of Love (Duitsland, Esparanza, 1984)
Tot slot in deze aflevering een heuse supergroep. Robert Plant heeft een paar jaar na het uiteenvallen van Led Zeppelin plots het verlangen om weer eens ouderwetse rhythm & blues te spelen. Hij voegt zich bij een bestaande coverband maar heeft in 1984 alle originele leden vervangen door vrienden uit de muziekbusiness. Jeff Beck, Jimmy Page en Nile Rodgers zijn een paar van de grote namen. Deze Duitse single bevat de beide Engelse hits van The Honeydrippers. Het is een erg curieus project maar meer ook niet.