Singles round-up: januari 6

Schoonheidsslaapje heeft iets langer in beslag genomen, maar nu ben ik wel ineens klaar voor een Mister Uffelte-verkiezing. Gelukkig heb ik de foto voor de laatste 'Singles round-up' van deze maand reeds gemaakt en hoef ik niet meer naar boven met de singles. Ik denk dat de keren dat ik in Meppel ben geweest gedurende 2022 op twee handen zijn te houden. Of kom ik dan vingers tekort? Buiten werk om is het misschien één hand. Ik had afgelopen donderdag een afspraak voor een gesprek op de zaak. Hoewel ik vorige week maandag stevig boodschappen heb gedaan in Assen, heb ik het idee om nog een paar extra singles te kopen zodat ik de singles van Baz nog eens voor een 'Singles round-up' kan vereeuwigen. Vervolgens komt dan ook de single van Sugababes binnen. Ik heb aanvankelijk het idee om naar de megagrote kringloper te gaan aan de Paradijsweg maar deze blijkt halsoverkop te zijn vertrokken. Het pand is leeg terwijl de briefjes met openingstijden nog op de deur zijn geplakt. Dan maar weer eens kijken bij de kringloop aan de Hugo De Grootstraat. Dat is vaak niet veel soeps, hoewel ik hier ooit nog 'Catfood' van King Crimson heb gevonden. Donderdag tref ik daar een dubbele verrassing! 'Save the best for last'?

* Jerry Ackley- EP Play Bass Guitar Today (UK, Kay, 197?)
* Wet Wet Wet- Sweet Surrender (UK, Precious, 1989)
* Sugababes- Overload (UK, London, 2000)
Zie voor de eerste twee het bericht van de 'Gegeven paarden' hoewel ik daar een recensie beloof van Wet Wet Wet in een reguliere aflevering. Ach, het is niet heel erg essentieel maar brengt een positieve herinnering terug van 1989. Omdat het plaatje tijdens transport uit het hoesje is gevallen, is die niet helemaal smetteloos maar ik kan ermee leven. Sugababes heb ik een paar dagen geleden te gast gehad in 'Een plaatje om te zien'. Vanwege 'Lush Life' op de b-kant gun ik het een plekje in de Blauwe Bak. Ik heb voor dezelfde Blauwe Bak eerder vandaag een plak exotica besteld. Toch gaan de stakingen in Engeland vrolijk door en leggen de postbodes aldaar het werk geregeld neer. Met toedoen van de de douane plus het feit dat de single pas over drie weken verschijnt, betekent dat ik hem pas half maart op zijn vroegst binnen heb.

* Bob & Earl- He's A Jerk (Duitsland, Warner Bros., 1969)
Ik zou serieus moeten nakijken wanneer ik voor het laatst bij de kringloop aan de Hugo De Grootstraat ben geweest. In ieder geval niet in 2022. Het jaar ervoor wellicht wel eens een keertje? Het is ook buiten lockdown om langer dicht gebleven of beperkte openingstijden. Ze zijn daar blijkbaar erg bang geweest om een virus op te lopen terwijl ik me al jaren zorgen maak over mijn longen na een bezoek aan de zaak. Het is en blijft een stofbende. Ik hoef er niet lang te zijn want de tijd dat ze bakken vol singles hadden, kan al een paar jaar tot het verleden worden gerekend. Er is nieuwe aanwas en dat zit toevallig in de hoek van de soul. Zo beginnen we dus met deze single van Bob & Earl. Ik kan het fotohoesje 'dromen', maar heb hem niet eerder voor een euro in de handen gehad. Bob heeft inmiddels een tweede Earl gevonden als een stokoude single van Bob & Earl na twee eerdere pogingen plots een hele grote hit wordt. Dan blijken Bob & Earl contracten te hebben gehad bij verschillende labels die allemaal wensen een graantje mee te pikken. 'Everybody Jerk' is gepland om in oktober 1964 een single te worden op het Loma-label. Het is niet zeker of destijds in Amerika platen zijn geperst maar het wordt genoemd in het boekje van een verzamel-cd. Vijf jaar later is 'Harlem Shuffle' een tophit en mag 'Everybody Jerk' het in Europa proberen. Op het hoesje staat inmiddels wel de nieuwe Earl. Het is een danser in de stijl van 'Harlem Shuffle', maar niet zo fijn als bijvoorbeeld 'Dancin' Everywhere'. Over 'He's A Playbrother' is helemaal niets te vinden maar deze is geschikt voor de 'Carib-soul' en dus is dit de kant voor mij.

* Jim Capaldi- I'll Keep Holding On (Duitsland, WEA, 1984)
Bij de titel denk ik meteen aan The Marvelettes, maar nee... Het is geschreven door Capaldi samen met Chris Parren en de recent genoemde Kenny Lynch. Het is niet onaardig maar het gaat bij deze partij vooral om de jaren zestig en soul-vondsten. Jim is aardig genoeg voor een zondagavond.

* Jess & James- Change (NL, Palette, 1968)
Deze single heb ik al. Ik zal de schijfjes vinyl eens naast elkaar leggen om te zien welke het beste is. Qua hoes hou ik het oude exemplaar. De 'nieuwe' is een beetje verkleurd.

* Tom Jones- Stop Breaking My Heart (België, Decca, 1966)
* Tom Jones- EP Detroit City (Frankrijk, Decca, 1967)
* Tom Jones- I'll Never Fall In Love Again (NL, Decca, 1967)
'Stop Breaking My Heart' heb ik een paar jaar geleden van Mark gekocht als de Amerikaanse Parrot, maar deze stevige persing op vinyl mét fotohoes is domweg beter. Deze gaat dus rechtstreeks in de Blauwe Bak. De overige twee zijn een beetje voor de heb. De EP heeft eigenlijk geen titel. Het bevat 'Detroit City' met 'Ten Guitars' (een Engelbert Humperdinck-kant). 'This And That' is een hele vroege compositie van Gerry Dorsey die later Engelbert zal worden en tot slot 'City Girl'. Nee, de single is nauwelijks te draaien en wordt verstierd door 'distortion'. 'Detroit City' heb ik wel in een goede Nederlandse uitdossing. Tot slot 'I'll Never Fall In Love Again'. Deze heeft de tijd zonder hoes redelijk doorstaan maar het is een thuisbrenger. Ik wil hem uiteraard eens met fotohoes hebben.

* Lily Kok- Mensen Geeft Elkaar Een Hand (NL, Relax, 1967)
Ik noem het beestje bij de kant waarmee het in de hitparade heeft gestaan, maar eigenlijk is het de b-kant van 'Land Van Hoop En Glorie'. Het zal u niet verbazen dat dit een vertaling is? Het is een paar jaar vóór de reli-boom van 1970/71 en zelfs nog ruim een half jaar voor 'The Summer Of Love'. Zowel a-kant als de keerzijde rieken naar de kerk en hoewel de teksten vrij blijven van Jezus of God is dit helemaal in de hoek van 'Waarheen Waarvoor'. De smetteloze single (en dat blijft-ie ook!) met fotohoes kan ik echter niet weigeren en zo zit ik opgezadeld met deze single.

* Normaal- Alie (NL, Killroy, 1977)
Het zal hem eraan liggen dat ik programma's maak voor een Engels radiostation, maar ik koop zéér weinig Nederlandstalig. Nu ik heb 'gezondigd' met Lily Kok kan Normaal ook wel mee. Natuurlijk is het ten eerste geen conservatorium-Nederlands zoals Lily Kok en ten tweede mag zo'n oude Normaal-single atlijd mee. En het is ook nog eens een 'double-sider' want op de keerzijde staat 'Want Ik Mos Pissen'.

* Oliver- Jean (US, Crewe, 1969)
Hier heb ik al de Nederlandse persing van (op het Stateside-label) maar kan hem desondanks niet laten liggen. De plaat zélf is overigens geen bal aan!

* Al Wilson- The Snake (NL, Stateside, 1968)
Ik moet me ernstig inhouden maar eigenlijk wil ik een rondedansje maken als ik deze in mijn handen hou. Ik weet dan nog niet dat Al Wilson in werkelijkheid in het hoesje zit. Het hoesje is namelijk van de vierde Apple-single: 'Thuingumybob' van Black Dyke Mills Band. Helaas is deze single in geen velden of wegen te bekennen en dan blijkt 'Getting Ready For Tomorrow' in het hoesje te zitten. Met inderdaad 'The Snake' op de keerzijde. Ik had me al even verheugd op het verhaaltje over Black Dyke Mills Band, maar 'The Snake' is een hele echte Northern Soul-klassieker. De plaat is echter wel krom getrokken maar dat heeft geen invloed op de geluidskwaliteit. Het maakt echter wel dat ik 'Getting Ready For Tomorrow' niet van het vinyl kan checken. Dan even via Youtube maar nee... dat is niet geschikt voor de dansvloer. Ik ga het hoesje van Black Dyke Mills binnenkort nog eens gebruiken als 'Excuusbui'.