Heen en weer

Nadat ik de laatste maanden van 2017 en de eerste weken van 2018 regelmatig een terugblik heb gedaan op de persoonlijke ontwikkelingen in 1997-98 is het sinds een paar weken opvallend stil. Dat ligt enerzijds aan het feit dat ik het 'druk' heb gehad met 'Het zilveren goud' en 'Singles round-up' en dat met Week Spot, 'Eretitel' en Gele Bak Top 100 weinig variatie toelaat op deze praatpaal. Ik ben in juli drie maanden in Mossley. Ik heb aanvankelijk het plan om hier 'aan te sterken' en dan vlug terug naar York om daar aan de bak te komen. In juli 1998 is het duidelijk dat ik voorlopig nog niet uit Mossley ben en dat ik ben bevangen door het Emmaus-idealisme. In de zomer van 1998 begint ook de grootscheepse verbouwing van Longlands Mill. De bovenverdieping is op dat moment niets anders dan een immens grote ruimte met een piepklein winkeltje en vooral veel opslag voor vodden en andere rommel. En de geest, niet te vergeten! Er komt een bouwbedrijf dat zich heeft gespecialiseerd in het helpen van stichtingen en goede doelen en het werk wordt nagenoeg tegen kostprijs verricht. Toch is het een hele operatie! De bovenverdieping gaat maar liefst twintig eenpersoonskamers met eigen badkamer krijgen en een lift. De vakantie staat reeds gepland voor dit jaar: Het Dicky Woodstock-festival nabij Steenwijkerwold.

Ik ben in het begin vooral bijrijder op de vrachtauto. We halen meubels en andere overbodige tweedehands goederen uit een regio van dertig kilometer rondom Mossley met uitzondering van de stad Manchester. Ik mag ook al eens wat tijd doden in de 'top shop': De winkel op de hoek van Manchester Road en Queen Street welke vooral fungeert als uithangbord voor de meubelzaak. De laatste is lastig te vinden in het begin en mensen vragen in de 'top shop' waar ze de nering kunnen vinden. Ik stuur ze dan Queen Street in. Verder heeft de 'top shop' vooral een 'novelty'-waarde in Mossley. Er staat een porseleinen servies in de etalage dat zijn prijs beslist waard was geweest als twee kannetjes niet hun oor hadden gemist en de boel geen scheurtjes had. De vraagprijs is koninklijk en voorbijgangers kijken geregeld of het nog staat in de etalage. Het is vooral Jacky's winkeltje en als hij in de zomer met de kas verdwijnt, ben ik vaker te vinden in de 'top shop'. Tot het moment in 1999 dat ik het servies en andere meuk de zaak uit 'gooi' en er een boeken- en platen-discount van ga maken. Dat kan later nog wel eens...

Eigenlijk heb ik recht op een week vakantie maar heb inmiddels zoveel vertrouwen gewonnen bij de Emmaus dat ik bijna drie weken naar Nederland ga. Ik wil eerst de verjaardag van mijn moeder mee pikken en dan naar Woodstock. Ook dan ben ik nog ruim een week in Nederland. Er worden harde afspraken gemaakt: Als ik niet voor de uiterste datum terug ben, gaat mijn kamer leeg. Onnodig om te zeggen dat ik weer op tijd terug ben. De heenreis gaat allemaal maar nét goed. Ik heb niet de juiste ticket voor de 'National Express' van Oldham naar Hull en de bus kan niet wachten totdat ik het kaartje heb. Mijn ticket voor de boot is echter op datum en dus moet ik razendsnel improviseren. Dan maar met de trein! Eerst met de bus naar Manchester-Piccadilly en vanuit daar op de trein naar Hull. Ik red het allemaal nét, maar heb wel onnodig geld uitgegeven voordat ik op de boot naar Rotterdam zit. Dat gaat me parten spelen! Op maandag vieren we de zestigste verjaardag van moeder en op dinsdag en woensdag begin ik ongedurig te worden. Woodstock begint dit jaar op woensdagavond. Ik heb praktisch geen geld meer voor het weekend, laat staan de reis. Mijn ouders begrijpen het en helpen me een beetje op gang. 'Heit' brengt me 's avonds in Steenwijkerwold en Woodstock kan beginnen. Ik kom erachter dat ik de sleutel van de caravan ben vergeten en dus moet ik het slot forceren. Daardoor kan die nooit meer op slot, maar dat moest dan maar. Woodstock is in 1998 uitgebreider dan ooit tevoren. Vier dagen dit jaar en twee hoofdpodia. Op woensdag een reconstructie van de eerste editie met New Adventures en Armand. Normaal en Q65 op donderdag, Chuck Berry op vrijdag en Anouk en een bogus-Madness op zaterdagavond. Op de laatste avond mis ik het kortstondige optreden van Madness omdat de band in de feesttent leuker is. Het is de kennismaking met Dilana Smith die hardop verzucht dat ze 'helemaal klaar is met de covers'.

Hoewel het programma om te smullen is, wordt dit niet het succes waarop men had gehoopt. Met name het concert van Chuck Berry is qua bezoekersaantallen een aanfluiting en dat zorgt ervoor dat 1999 een zéér bescheiden festival wordt. De herinnering aan Woodstock 1998 is vooral de ontmoeting met een stel nieuwe vrienden. Als een soort van toneelspel komen ze een-voor-een het podium op. Ze maken het Woodstock-gevoel compleet en we zullen een aantal jaren met elkaar op trekken. Een week na Woodstock vieren we met zijn allen een vollemaansfeest. In 1999 is de club nog compleet en gaan we met een stel de zonsverduistering opzoeken in Duitsland. In 2000 valt de groep verder uit elkaar en word ik, door mijn eigen schuld, uit het clubje gezet. Woodstock gaat desondanks altijd door voor mij. Van 1994 tot en met 2003 heb ik ieder jaar een passe-partout, in 2004 neem ik een jaar vrijaf en van 2005 tot en met 2007 heb ik vrijkaartjes voor één avond naar keuze. De muziek is een paar uur geleden tot zwijgen gebracht en kan de organisatie vast weer terug kijken op een succesvolle editie. Qua namen zit het weer op het niveau van 1998. Ik herinner me Triggerfinger, Chef Special en Sepultura van de poster.

Tijdens Woodstock heb ik met verschillende mensen gesproken over mijn Solex. Hij is te koop! Met eentje kom ik een goede prijs overeen en hij brengt me die avond naar Jutrijp om de Solex mee terug te nemen. Dat is dan ook weer een hoofdstuk afgesloten! Mijn 'Lex' blijft echter nog een paar jaar in beeld. Hij wordt regelmatig doorverkocht en doet in 2000 nog Parijs-Steenwijk. Omstreeks 2003 wordt die verkocht aan een hobbyist in de Achterhoek die hem van plan is helemaal te restaureren. Het Solex-geld maakt dat ik de thuisreis een beetje comfortabeler kan aanvaarden. Ik ga die dag nog aan in York en zoek Tony op van het Leger Des Heils. 's Avonds ben ik terug in Mossley en maak ik kennis met John met wie ik binnenkort een 'bergje' ga beklimmen. Dat verhaal heb ik vorig jaar zomer aan Soul-xotica toevertrouwd.