De veertiende dag van de vakantie is een totaal inactieve dag geworden. Tot mijn grote geluk is het rond het middaguur prachtig weer en kan ik mijn ontbijtje buiten genieten. Er zijn ook nog even plannen om op de fiets te stappen. Maar zoals het vaker gaat met plannen? Nee, ik heb voor zondag wel idee om te fietsen maar denk niet dat dit honderd kilometer of meer gaat opleveren. De tienduizend zal dus volgende maand pas worden bereikt. Twee dagen voor werkhervatting en de eerste dag van de nieuwe maand, nota bene een maand met een 'r'. Tijd om de oude vorm van Soul-xotica weer op te pakken? Ik weet niet wat ik morgen ga doen, maar dan is het 7,5 jaar sinds de oprichting van dit blog. Wellicht dat ik het pas rond 11 oktober echt ga vieren want ik ben niet eerder dan 11 april 2010 begonnen met 'dagelijks' publiceren. Vandaag vervolg ik het 'Raddraaien' met een plaatje uit de jaren zeventig-bak: 'C'est La Vie' van Emmylou Harris (1977).
Waar en wanneer? Over het 'waar' hoef ik niet lang na te denken, het 'wanneer' kost me meer moeite. Laten we beginnen met de locatie: IJsstadion Thialf in Heerenveen. Niet echt een plek voor platen hoewel Thialf ook voor andere doeleinden wordt gebruikt. Dit weekend is er een oldtimershow met rommelmarkt. We zijn van de Solexclub uitgenodigd om de boel op te luisteren en dat is hoe ik daar verzeild raak. Ik overnacht bij Kees, een iets ouder lid van de Solexclub die ik dan tot één van mijn dierbaarste vrienden reken. Dat gaat gepaard met veel bier want Kees spuugt er evenmin in. Ik denk dat het 1994 of 1995 is geweest. Oktober of november 1995 zou heel goed kunnen kloppen? Hoe dan ook: Het is één van de vele activiteiten in de jaren negentig waarvan ik alleen nog schimmige herinneringen heb. Ik koop Emmylou Harris met een stapel andere singles voor een gulden per stuk bij een handelaar. De single zit verpakt in een knullig stukje kadopapier en niet met het bovenstaande hoesje. Ik heb me daar nooit druk over gemaakt want ik heb nooit de intentie gehad om de plaat grijs te draaien. Tot zover de vorige eigenaar dat nog niet heeft gedaan.
'Americana' is een opgepoetste term voor country. Americana wordt vooral genoten onder mensen van middelbare leeftijd die wars zijn van line dancing en John Denver en tóch naar country willen luisteren. Tot welke groep behoort Emmylou Harris? Tot beide! Hoewel ze voor menig country-purist heeft gekozen voor het grote geld wordt ze nog steeds op handen gedragen in zowel de country als de Americana. Emmylou wordt op 2 april 1947 geboren in Birmingham in Alabama. Ze komt uit een gezin met een vader, Walter Harris, die zijn hele leven voor defensie werkt. Als hij in 1952 in Korea is gestationeerd, verdwijnt hij even van de radar. Het blijkt dat hij tien maanden in gevangenschap wordt gehouden door de vijand. Emmylou doorloopt het onderwijs zonder problemen. Ze mag drama gaan studeren en doet daar de eerste ervaring op als zangeres. Als ze in de vroege jaren zestig klaar is met school, trekt ze naar New York City. Ze verdient haar brood als serveerster en treedt daarnaast op in de folkclubs van Greenwich Village. Daar ontmoet ze singer-songwriter Tom Slocum en het stel trouwt in 1969, hoewel het slechts van korte duur is. Ze neemt dan wel haar eerste album op: 'Gliding Bird'. Dat album zal enkele jaren later een cult-status krijgen.
Harris gaat na de scheiding optreden met de heren Gerry Mule en Tom Guidera. Ze speelt zichzelf in de kijker bij Chris Hillman. Hillman heeft daarvoor in The Byrds gespeeld en heeft net de rol van Gram Parsons overgenomen in The Flying Burrito Brothers. Hillman wil 'iets' doen met haar talent. Eerst wil hij haar vragen om bij The Brothers te komen, maar besluit haar door te spelen aan Parsons. Die is dan naarstig op zoek naar een zangeres voor duetten op zijn eerste elpee 'GP'. Een gelukkige keuze! Parsons en Harris maken prachtige dingen samen tot het plotselinge overlijden van Parsons in 1973. Er ligt dan nog een compleet album te wachten op een release en dat zal pas drie jaar later uitkomen. In 1975 maakt Harris kennis met de Canadese producent Brian Ahern die haar eerste solo-plaat voor een grote platenmaatschappij, Warner Bros., zal begeleiden. 'Pieces Of The Sky' is een fraaie vergaarbak voor de kunsten van Harris. Opvallend is ook de hoeveelheid covers op het album en dat ze het op de radio vooral goed doet met deze covers. De volgende albums 'Elite Hotel' en 'Luxury Liner' hebben beide fraaie hoogstandjes in de vorm van meer obscuur materiaal, maar op de 45-toeren single zijn het de covers die hoge ogen gooien. 'Luxury Liner' wordt algemeen beschouwd als de beste van de drie en dit bevat ook het nummer dat vandaag centraal staat.
Wijlen Chuck Berry zit in de vroege jaren zestig vast voor een vergrijp met een veertienjarig meisje als hij 'You Never Can Tell' schrijft. Als hij vrij komt, ziet hij tot zijn grote blijdschap dat zijn invloed er niet minder op is geworden. Hoewel The Beatles en The Rolling Stones voor de fans tegenover elkaar staan, spelen ze beide liedjes van Chuck Berry en rekenen ze hem als invloed. Berry's album heet 'From St. Louis To Liverpool' en het levert twee grote hitsingles op. 'No Particular Place To Go' is zijn laatste top tien-hit in de jaren zestig omdat 'You Never Can Tell' op veertien piekt. Berry moet vervolgens tot 1972 wachten met 'My Ding-A-Ling'. Emmylou Harris zingt al vanaf haar vroegste begin liedjes van Chuck Berry en 'You Never Can Tell' is daarbij een favoriet. Ze is in 1976 druk met tournees en vindt het ontspannend om in de bus naar oude rock'n'roll te luisteren. Zo ontstaat het idee om 'You Never Can Tell' op 'Luxury Liner' te zetten met de 'alternatieve' titel '(You Never Can Tell) C'est La Vie'. De single geeft haar met name in Europa een grote hit waarbij Nederland en België uitschieters vormen met noteringen in de top tien.
Harris zal nooit meer afkomen van het cover-syndroom. Sterker nog: Menig Americana-singer-songwriter hoopt stiekem dat Harris iets van hem of haar op de plaat zal zetten. Ze heeft vorig jaar nog een aubade gekregen van diverse artiesten in de vorm van de dvd en live-cd 'The Life & Songs Of Emmylou Harris'. Haar meest recente eigen plaat is een samenwerking met Rodney Crowell in 2015.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten