Eretitel: 'My Love'

De post in Steenwijk kampt andermaal met onderbezetting en gezien mijn vakantie afgelopen is, betekent het dat ik weer volop aan de bak kan. Vandaag ben ik rond het middaguur opgehaald uit Uffelte om vervolgens binnen een paar uren proberen weg te krijgen wat ik kan. Ik moet uiteindelijk één wijk tot morgen laten liggen. Over het weer zullen we het maar niet hebben want ook in Steenwijk komt het met bakken uit de lucht. Vervolgens naar Meppel en vanavond naar de barbecue van de zaak in Zwolle. Ofwel: Een té druk schema om donderdagavond de 'Eretitel' te doen en nu ook even niet de inspiratie om dubbel te publiceren. Ik moet morgen ook weer bezorgen in Steenwijk en zal straks eens kijken op Buienradar wat het voor Steenwijk in petto heeft. Als het gedurende het werk gaat regenen, vind ik niet erg. Zolang ik eerst tussen Uffelte en Steenwijk maar niet een bui over me heen krijg. Vandaag de voortzetting van de 'Eretitel', maar er is niet veel schade. Ik ben dinsdag voor het eerst in weken weer begonnen met 'Listen Carefully I Shall Say This Only Three Times'. Nog steeds genoeg voor twee jaar een wekelijkse rubriek. Vandaag ga ik het hebben over 'My Love'.

3. Paul McCartney & Wings (1973)
Ik had heel stiekem een 'date' vanavond. Nee hoor, ik blijf helemaal vrijgezel, maar had een collega, die ik enkel via de telefoon en mail ken, uitgenodigd om naar de barbecue te komen zodat we elkaar eens konden spreken. Ze is niet gekomen tot grote teleurstelling van collega's 'die het me zó hadden gegund'. Volgende keer beter! Als ze er wel was geweest, had ik vanavond evenmin kunnen spreken van 'My Love' want aan die kermis doe ik niet meer mee. De keuze voor deze titel vindt zijn oorsprong in de nummer 1 van vanavond. Dat is in 2015 een grote hit en als ik dit zie op de hitparade is het niet moeilijk om daar twee liedjes bij te vinden. Zo kom ik tot 'My Love' van Wings, een nummer dat me nooit echt veel heeft gedaan, terwijl ik het Wings-werk over het algemeen goed kan waarderen. Dit is dus een logische derde plek voor Macca, echtgenote en companen.

2. Petula Clark (1966)
Veel groepen en artiesten uit de jaren vijftig en begin jaren zestig moeten het onderspit delven als The Beatles aan haar opmars begint. Of ze moeten genoegen nemen met aanmerkelijk minder succes dan in de voorgaande jaren. In 1964 komt in Engeland een nieuwe lichting solo-zangeressen waaronder Cilla Black, Dusty Springfield, Sandie Shaw en Marianne Faithfull. Petula Clark is weliswaar als hitmaker actief sinds 1957, maar ook zij plukt haar vruchten van de hernieuwde belangstelling voor de Engelse zangeressen. Tony Hatch en andere schrijvers van hits voor het Pye-label voorzien Petula van eigentijdse liedjes en soms zit daar een 'draak' als 'This Is My Song' tussen. Desondanks ook liedjes met speelse melodieën die voor mij, als geen ander, de 'onschuldige' jaren zestig vertegenwoordigen. 'My Love' is daarvan een mooi voorbeeld. Het duurt pas tot 1999 eer ik de single in Mossley op de kop kan tikken en sindsdien is de liefde eigenlijk alleen maar meer gegroeid voor Petula en specifiek dit nummer. Ik krijg altijd goede luim als ik het refreintje hoor van 'My Love' en dat brengt de plaat in deze 'Eretitel' op een tweede plek.

1. Route 94 ft. Jess Glynne (2015)
Afgelopen dinsdag heeft Dua Lipa een exclusief optreden gegeven voor Q Music en daarvoor kon je eerder kaartjes winnen. Er is een tijd geweest dat ik méér heb verlangd om Dua Lipa 'live' te zien. Mijn verwachtingen zijn hooggespannen voor het debuutalbum van Dua Lipa. Ik heb het sindsdien regelmatig gedraaid. 'Be The One' zal altijd 'mijn kindje' blijven (Ik ben de Nederlandse en Engelse radiostation vér voor met het 'ontdekken' van dit nummer). Er staan nog een paar opvallende nummers op het album welke tot voordien nog niet als single zijn uitgebracht. De rest? 'Mwah', om met één van haar titels te spreken. Digital Farm Animals had meer nummers als 'Be The One' mogen bijdragen, een gedeelte is een beetje doorsnee commerciële popmuziek anno 2017. In 2014 en 2015 koester ik een enorme liefde voor Jess Glynne. Dat komt met name door 'Rather Be' van Clean Bandit maar ook de singles die in 2015 verschijnen, zijn niet weg te meppen uit mijn shows. Het is pas als ze 'Take Me Home' uitbrengt dat de kaars dooft en al helemaal als ik het haar live hoor zingen in een Deense televisieshow. Verre van zuiver en dan niet-zuivere dat ik niet erg kan waarderen. Anders dan bijvoorbeeld Mrs. Miller. Toch denk ik nog vaak met weemoed terug aan onze 'innige affaire' in 2015 als ik dagelijks luister naar 'Hold My Hánd' en 'Don't Be So Hard On Yourself'. 'My Love' met Route 94 mag dus op nummer één ook al is het een kleine teleurstelling dat vermoedelijk veel 'autotune' is gebruikt voor de zang van Glynne.