De nieuwe maand komt maar weer moeilijk op gang voor wat betreft Soul-xotica, maar alles is onder controle. Ik heb zondag een aantal singles gekocht van Discogs en deze zijn vandaag al gearriveerd. Eentje daarvan mag ook meteen de Week Spot zijn deze week. Ik heb nog lang nagedacht over een tweede 'gezellig' bericht maar kan zo snel niet iets bedenken. Dan maar verder met de 'Honderd achteruit' en dan een single die ik maar liefst drie keer heb gekocht in 2023. De eerste keer reken ik niet helemaal goed maar later in dat jaar vind ik maar liefst twee exemplaren. Vandaag de nummer 49 uit de Gele Bak Top 100 van 2023 in de schijnwerpers: Het iconische 'Goldfinger' van Shirley Bassey.
Ik twijfel even bij 2023, maar ja... dat moet natuurlijk kloppen. Het zou 2022 kunnen zijn, maar ik geloof dat we dan nog in een lockdown zitten. Op maandag 22 januari 2023 is de toekomst qua werk onzeker en dat maakt dat ik een paar dagen thuis blijf van het werk. In de afgelopen nacht heb ik nauwelijks geslapen en dan krijg ik opeens het idee om met de bus naar Assen te gaan voor singles. Ik kom thuis met een erg fraaie partij singles waaronder de nummer 1 van de Gele Bak Top 100 in 2023. Dat is 'Fresh Air' van Quicksilver Messenger Service. Ook vind ik de Nederlandse persing van 'I, Who Have Nothing' van Shirley Bassey en deze heeft 'Goldfinger' als b-kant. Op 3 juni van hetzelfde jaar tref ik bij Groenendijk in Steenwijk zowel de Nederlandse persing op Columbia als de Amerikaanse op United Artists. Ik neem ze beide mee.
Vandaag mag ik een ander familielid als inspiratiebron aanhalen. Mijn oudste broer is een grote fan van James Bond. Bij Boek En Plaat verzamelt hij de collectie paperbacks. Als je de collectie compleet en op volgorde hebt staan, zie je Ian Fleming aan de schrijftafel zitten. Ikzelf ben van de video-generatie. Een verjaardagsfeestje is niet compleet zonder gehuurde 'moviebox' (een videorecorder is dan nog luxe) en een videoband. Vooral de films van Bud Spencer en Terence Hill doen het goed bij mijn klasgenootjes. Ik kan me herinneren dat één ouder ooit heeft toegestaan om 'Jaws' te huren. Als mijn verjaardagsfuif in aantocht is, moet broer maar een film uitzoeken 'want die heeft er verstand van'. Dat wordt dan 'A View To A Kill' natuurlijk. Ik geloof dat het mijn klasgenoten ook boven de pet gaat. Bij mijn voorlaatste bezoek aan Denemarken, in 1997, hebben we 'On Her Majesty's Secret Service' gekeken, als ik me niet vergis. Feit is dat ik het persoonlijk de beste Bond-film vind, maar ben dan ook vooral bekend met de Bond-films uit de jaren tachtig. Het mag duidelijk zijn dat ik geen 'superfan' ben als het aankomt op agent 007.
Dame Shirley Veronica Bassey is tegenwoordig haar volledige naam. Ze wordt geboren op 8 januari 1937 in Cardiff in Wales. Ze is de zesde en het jongste kind van de familie Bassey. Vader Henry is een Nigeriaan, moeder heeft haar wortels in Yorkshire. Als kind valt haar krachtige zangstem al snel op maar in plaats van dat ze wordt aangemoedigd, krijgt ze te horen dat ze iets meer terughoudend mag zingen. Op haar veertiende verlaat ze school en gaat werken voor een metaalfabriek. In haar vrije tijd zingt ze in pubs en clubs. In 1953 tekent ze haar eerste contract als onderdeel van The Al Jolson Memories-show. In 1954 wordt ze voor de eerste keer moeder van een dochter en zal in 1956 met 'Burn My Candle' haar eerste single hebben. Omdat het puur cabaret is en de tekst té suggestief is voor de BBC, wordt het geen hit. In 1957 heeft ze haar eerste Engelse hit met een cover van Harry Belafonte's 'Banana Boat Song'. Het piekt op acht in de Engelse hitparade.
Eind 1963 is Shirley Bassey een grote ster in Engeland met een lange rij hits. John Barry heeft de eer om haar te begeleiden tijdens een tournee en hij is erg onder de indruk van Shirley's kunsten. Leslie Bricusse en Anthony Newley krijgen begin 1964 de opdracht van Barry om de titelsong te maken van de komende Bond-film waarvan alleen de titel bekend is. In mei 1964 neemt Newley een rauwe demo-versie op en het nummer klinkt eerder angstaanjagend. Barry stelt voor om het door Bassey te laten uitvoeren. Het is nog de tijd vóór dubs en overdubs en het betekent dat de opname een hele nacht in beslag neemt, vooral om de muziek goed te krijgen want het gaat dan nog allemaal in één take. Voor de slotnoot moet Shirley zich verplaatsen achter een corridor om haar bh los te doen. Barry is genadeloos en laat haar net zo lang de noot aanhouden totdat ze scheel ziet. De opname is op 7 september 1964 en George Martin krijgt een credit op het label, omdat deze verantwoordelijk is voor het leeuwendeel van Bassey's opnames. Toch is inmiddels bekend dat alleen Barry deze credit verdient. Het gerucht dat Jimmy Page en John Paul Jones mee doen op de plaat is ook al ontkracht. Zij zijn te horen in de instrumentale uitvoeringen voor de film. Filmproducent Harry Saltzman ligt nog even dwars omdat hij het de slechtste plaat vindt die hij heeft gehoord in zijn leven. Dezelfde Saltzman zal ook in 1971 bezwaar aantekenen als Bassey 'Diamonds Are Forever' vertolkt voor de film.
Het is Bassey's eerste Amerikaanse hit. Het bereikt de top tien. Engeland is daarentegen bescheiden met een 21e plek op de hitparade. In Nederland komt de single tot nummer 5 en hier moet het de eer delen met instrumenatle versies van The Jets, The Maskers en John Barry. Hoewel in 1964 niet iedereen enthousiast is over het nummer, wordt het door een lange stoet aan artiesten gecoverd en gesampled. Het is zonder meer dé meest iconische Bond-tune die er bestaat en sommigen durven zo ver te gaan door het een 'gouden standaard voor filmmuziek' te noemen. Ze zal, zo gezegd, in 1971 de titeltrack vertolken van 'Diamonds Are Forever' en 'Moonraker' in 1979.
Het album 'I Owe It All To You' is haar mest recente geluidsdrager en stamt uit 2020. Het laatste dat we van haar hebben vernomen is een veiling van kostbare eigendommen voor een goed doel. Dit kondigt ze aan in mei 2024 maar heeft nog altijd niet plaatsgevonden?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten