'Heb je alweer een nieuwe camera?'. Nee, ik heb alleen de batterijen verwisseld. Als ik de foto exporteer van camera naar de computer zie ik dat het DSCN0001 is geworden in plaats van DSCN0753 of iets in die trant. Ik heb niet gekeken welke datum die aangeeft, dat kan alleen een probleem opleveren in de toekomst. Voor Soul-xotica is het nummer of de datum niet heel belangrijk maar voor de vakantie- en fietsfoto's hou ik graag een chronologische volgorde aan. We hebben het weekend overleefd en goeddeels zonder Soul-xotica en dus lig ik nóg verder achterop schema. Toch wanhoop ik allerminst. Ik kijk er naar uit om de komende dagen wat extra afleveringen van de 'Honderd achteruit' te doen. De singles van Chris hebben de sokken er flink in. Ik heb zondag de bestelling geplaatst en ze zijn maandag op de post gegaan. Donderdag heb ik betaald voor de invoerkosten en de platen zélf kan ik zaterdag in ontvangst nemen. Ik heb ze dus zaterdagavond al gedraaid maar ga ze wederom een luisterbeurt geven, temeer omdat ik de b-kanten nog niet heb gecheckt. De apparatuur mag aan, de koffie is inmiddels doorgelopen en ik dompel mezelf onder de populaire Northern Soul uit de jaren zestig.
* Toni Basil- Breakaway (Spanje, Alma Espanola, 1966, re: 2022)
Ik geloof dat het eenzelfde verhaal is als met het Canadese Stardust-label. Het zijn in principe 100 procent illegale uitgaven maar zelfs de hardocre-dj's keuren ze goed. Het is voor ons, arme sloebers, immers de uitgelezen kans om gezochte Northern Soul-singles voor weinig aan te schaffen. Het voordeel ten opzichte van Outta Sight is dat de opnames rechtstreeks van een originele single komen en dat je doorgaans ook nog wat extra bas kan toevoegen. Bij het genoemde Outta Sight zijn de opnames vaak kil en dat blijft het ook, hoeveel bas je er ook in pompt. Er is op dit moment een hagelnieuwe Alma-release onderweg die ik hopelijk rond het weekend aan jullie kan voorstellen. 'Breakaway' is in 2022 uitgebracht en ik heb hem destijds gemist. Bekende naam? Ja, het is de zangeres die ons in 1982 'Mickey' bezorgt. 'Breakaway' owrdt geschreven en geproduceerd door Ed Cobb en het is een stampende Detroit-opname uit 1966. Een Motown-geluid maar dan uitgebracht door A&M. Op de b-kant een andere grote Northern Soul-hit welke zijn oorsprong heeft op A&M: 'Music' van de zangeres Jeanette White. Beide nummers ken ik vooral van de 'Northern Soul Jukebox'. Leuk om 'Music' weer eens te horen. Een uitstekende 'double-sider'.
* The Debonairs- Loving You Takes All Of My Time (UK, Solid Hit, 1966, re: 20??)
We blijven in Detroit voor The Debonaires, hier echter zonder de laatste 'e' in de naam. Het nummer is rond de eeuwwisseling ook uitgebracht als een Goldmine Sevens en daar heb ik meerdere malen naar gekeken. Wellicht moet ik dit altijd nog eens doen want deze Solid Hit-bootleg klinkt niet echt fijn. De Goldmine heeft Patrinelle Staten op de andere kant en wellicht dat dit nog eens een reden is. De single klinkt heel erg mono en ook hier kun je nauwelijks iets verbeteren aan het geluid. Het is dan wel een stukje goedkoper dan de Goldmine. Deze heeft 'Warning' van Pat Lewis op de keerzijde. Een collega-zangeres van Golden World en later op Solid Hit en Groovesville. De ultieme concurrenten van Motown. 'Warning' is tweehonderd procent Motown en eigenlijk de meer interessante zijde.
* Jo-Ann Garrett- Just Say When (US, Chess, 1969)
Buiten dat Chris wellicht de meest servicegerichte verkoper is die ik ken, heeft hij geen gevoel voor schaamte. Hij heeft zelf een uitgesproken hekel aan Engelse persingen en gaat alleen voor origineel Amerikaans. Toch is hij bewust van de handelswaarde van Engelse persingen en heeft hiervan een flinke voorraad. Zo is hij jaren geleden ook begonnen met een afdeling met bootlegs en heruitgaven. Deze lijst vult hij twee tot drie keer per jaar toe en vorig weekend is zo'n geval. Acht van de negen singles zijn heruitgaven. In september of oktober heeft hij een 'special' met blauwe labels en dat is wanneer ik Jo-Ann Garrett in mijn boodschappenmandje doen. De overige 'originals' zijn dan inmiddels verkocht maar Jo-Ann Garrett ligt nog op me te wachten. Het is een productie van André Williams en komt dus uit dezelfde hoek als 'One Moment' van Sheryl Swope. 'Just Say When' begint met grootse violen, maar dan krijgen we het 'gritty' Chicago-geluid met de altijd overtuigende Garrett en de onmiskenbare productie van Williams. Op de flip staat 'Thousand Miles Away' en die heb ik nog niet geproefd. Dat is 'lowrider' doowop. Zeker niet onaardig gedaan maar de reden van aanschaf is 'Just Say When'.
* Barbara Leiws- Someday We're Gonna Love Again (UK, Soul Sounds, 1964, re: 1970)
Chris heeft nog een derde liggen op het Soul Sounds-label. Die had ik eigenlijk ook moeten bestellen, maar ja...? Soul Sounds is weer een ander onderdeel van de geschiedenis van de Northern Soul. Het label komt uit Leicester en zal later in de jaren zeventig vooral styreen persen. Wat willen ze ons doen geloven met Soul Sounds? Gedistribueerd in Amerika? Een stevige vinylpersing inclusief 'hartje'? Ik kan me niet voorstellen dat Atlantic toestemming heeft gegeven voor deze release. Het nummer is in Engeland een hit voor The Searchers maar Lewis' uitvoering is populair in de Mod-scene. Deze single is stevig gedraaid maar is ook als dusdanig beschreven. Op de flip staat 'Thankful For What I Got' uit 1968 en dat is meer de klasse zoals ik Barbara graag hoor. Toch is het vinyl niet heel erg lief aan deze kant.
* Peggy March- If You Loved Me (UK, RCA Victor, 1968, re: 1979)
Dat het origineel van Michel Polnareff is, weten we eigenlijk alleen in Nederland en Frankrijk. 'Ame Caline' is in 1967 een single voor de Franse zanger. Het is Raymond Lefevre die op het idee komt om de instrumentale versie op te nemen en deze onder andere in Amerika uit te brengen. Hij laat de originele titel varen en noemt het stuk 'Soul Coaxing'. De rest is geschiedenis want 'Soul Coaxing' wordt dé instrumentale hit van 1968. Dan komt een zekere Skylar op het idee om het instrumentale nummer van een tekst te voorzien en dat resulteert in 'If You Loved Me'. Peggy March mag haar versie opnemen in 1968 en tien jaar later is dat een enorme hit in de Wigan Casino in Engeland. In 1979 wordt de single 1-op-1 nagebootst met een oranje RCA Victor-label. Sorry Michel Polnareff, maar dit is de betere gezongen versie. Voor wie nu een beetje duizelig voelt, in de Top 2000 wordt 'Soul Coaxing' gebruikt voor de links tussen de nummers. Een wereldberoemde melodie!
* The O'Jays- I Dig Your Act (UK, Mojo, 1968, re: 1972)
The O'Jays heeft haar grote doorbraak in 1972 met 'Back Stabbers' maar heeft dan al een winkelwagen aan platen afgeleverd bij andere maatschappijen. Mojo springt in 1973 in de markt met dit 'I Dig Your Act', een nummer dat de heren in 1968 met The Pointdexter Brothers heeft opgenomen. De mannen excelleren hier in de harmonieën terwijl een Pointdexters-compositie en productie altijd staat als een huis. Op de flip staat 'I'll Be Sweeter Tomorrow' en dat is dezelfde klasse maar dan verpakt in een heerlijke ballade. Twee uitstekende kanten!
* Helen Shapiro- Stop (UK, Colmiba, 1967, re: 2015)
Waar en wanneer? De datum moest ik kunnen opzoeken. Waar? Ergens in de weilanden tussen Nijeveen en Kolderveen. Ik draai het nummer niet één keer maar wel vijf keer. Wat een plaat! Helen Shapiro is een uiterst succesvolle zangeres in Engeland in de vroege jaren zestig. In de midden jaren zestig neigt ze geregeld naar Motown-repertoire maar dat wordt pas veel later ontdekt. In 1967 brengt ze de single 'Sne Needs Company' uit en de plaat heeft alleen een Engelse release. De b-kant wordt pas in de nieuwe eeuw ontdekt in de Northern Soul: 'Stop And You'll Become Aware'. Het nummer begint met een plukken van een contrabas en heeft vervolgens fluitjes en blazers die het nummer tot een hoogtepunt brengen. Het is lekker stampende pop in de Sandie Shaw-traditie. Het is de exclusiviteit dat andermaal wint want de plaat is geen hit en verdwijnt al snel uit het straatbeeld. Nu jaagt iedereen en zijn moeder op een origineel en zit de 'issue' rond de vijfhonderd euro. Ik moet toegeven dat het niet de meest essentiële Northern Soul-plaat is maar ik krijg altijd goede luim van het nummer. Op de flip staat 'It's Been Nice' van Roger Young. Opnieuw een b-kant en alleen uitgebracht in Engeland. Een typisch Mod-plaatje met een fuzz-gitaar dat onderhand ook al snel tweehonderd euro moet kosten.
* Sons Of Moses- Soul Symphony (UK, MCA, 1968, re: 1975)
Als ik naar de titel kijk, weet ik dat ik hem wil hebben. Ik moet het kennen van de 'Northern Soul Jukebox' maar ik herinner het deuntje niet meer. Als ik het zaterdag op zet, weet ik het weer: Het is de instrumentale versie van 'There Must Be A Love Somewhere' van Ede Robin. Ook weer een verhaal van een ei en een kip. Ik geloof dat Sons Of Moses eerst is en de maatschappij van Robin het deuntje mage bebruiken. Ik geef zelf een voorkeur aan de Ede Robin-versie.
* The Soul Sisters- Good Time Tonight (UK, Soul Sounds, 1964, re: 1970)
Wederom een single van het Soul Sounds-label uit het Engelse Leicester. 'Good Time Tonight' is een grote hit in de Northern Soul-show van mijn kameraad en wordt vaak gespeeld met een clip van de Engelse komiek Ken Goodwin. De laatste valt op door zijn aanstekelijke lach en hij moet zelf het hardst lachen om zijn wat melige mopjes. The Soul Sisters is een uiterst opgewekt plaatje maar ik wil nu eens de b-kant proberen. 'Foolish Dreamer' is meer moody en smaakt me eigenlijk beter dan 'Good Time Tonight'. In Engeland is 'Foolish Dreamer' in 1965 zelfs de a-kant. Absolute klasse!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten