Afgelopen week valt het me opeens op dat de camera terug is gegaan naar DSCN0001. Het ligt hem blijkbaar niet aan de camera maar aan mijn computersysteem. Waar ik al bang voor ben, is inmiddels al uitgekomen. De persoonlijke foto's uit het afgelopen anderhalf jaar (de tijd dat ik deze camera heb) hebben aanvankelijk nog wel hun oorspronkelijke naam en nummer, alleen zijn datums allemaal standaard op 1 januari 2007 komen staan. Ik heb vanmorgen een klusje gehad om deze foto's een nieuwe naam te geven zodat duidelijk is aan welke dag ze refereren. Wellicht dat ik hetzelfde systeem ook nog ga doen bij de foto's van vóór mei 2024 maar voorlopig heb ik even andere 'drukte' aan het hoofd. Veel publiceren op Soul-xotica om een voorbeeld te noemen, zodat ik volgende week op de dertig berichten uit kom. De volgende groep in de 'Honderd achteruit' is wel vaker voorbij gekomen op Soul-xotica, maar in alle gevallen is het een flinke tijd geleden en heb ik slechts één keer een halve poging gedaan tot een volwaardig bericht. Ik ga dus gewoon een bericht maken voor de nummer 60 in de Gele Bak Top 100 van 2023: He's Just A Runaway' van Sister Sledge uit 1981.
Ik ben voor alle zekerheid toch nog even de archieven ingedoken. Ik leer 'Love Don't You Go Through No Changes On Me' kennen via de 'Northern Soul Jukebox'-dvd die ik eind 2011 heb aangeschaft. Hierdoor zit het in 2012 al in 'Uit de jeukdoos' met een hele lange introductie over de beslommeringen van de desbetreffende dag. Als het in 2013 Week Spot wordt, verwijs ik eenvoudigweg naar dat 'halve' bericht. In januari 2017 heb ik 'He's The Greatest Dancer' in 'Raddraaien' en dan is het eigenlijk hetzelfde als de 'Jeukdoos'. Het is de dag dat ik me letterlijk op glad ijs heb begeven en onderuit ben gegaan met de Pioneer. Een pijnlijk scheenbeen tot gevolg. Nu dan eens een kop-staart-verhaal over de gezusters Sledge? Op 25 september 2022 heb ik deze single gekocht bij het winkeltje aan het Prinsenplein in Meppel.
Edwin Sledge is een beroemd tapdanser op Broadway en samen met actrice Florez Williams zet hij een verzameling talentvolle dames op deze planeet. Debra Edwina Sledge is de oudste (1954) en haar kennen we beter als Debbie Sledge. Joan Elise kennen we als Joni en zij is geboren in 1956. Kim en Kathy worden in respectievelijk 1957 en 1959 geboren. Grootmoeder Viola Williams geeft de dames de eerste zanglessen want zelf is ze operazangeres geweest. Sister Sledge is in het begin een familiebusiness. Viola zorgt voor de optredens in de kerk en op politieke manifestaties, moeder Florez rijdt de dames rond in een busje en treedt op als tourmanager. Hoewel de zusters in 1971 hun eerste plaatje maken, kijken ouders Sledge erop toe dat ze allemaal de high school afmaken. Tegen het einde van de jaren zeventig heeft het kwartet de gewenste papieren op zak maar tegen die tijd vindt de grote doorbraak plaats. 'Time Will Tell' verschijnt in 1971 op het kleine Money Back-label uit Philadelphia en het blijkt een zwaar verlies te zijn voor de labeleigenaar. In 1973 zet het kwartet 'Mama Never Told Me' op de plaat. Het flopt aanvankelijk maar in Engeland nestelt de single zich in 1975 in de top twintig. 'Love Don't Go Through No Changes On Me' is de eerste doorbraak en met name in Japan zijn ze dol op het nummer. Gwen Guthrie en haar toenmalige vriendje Patrick Grant zorgen voor veel van het repertoire op het eerste album van de zusters uit 1975.
Dan schuift Atlantic twee aanstormende talenten naar voren op het gebied van liedjes schrijven en produceren: Bernard Edwards en Nigel Rodgers. De mannen zijn voornamelijk druk met hun eigen band, Chic, maar tekent in 1979 eveneens voor de wereldwijde doorbraak van Sister Sledge met het album 'We Are Family'. Met een elpee van Chic in één hand en 'We Are Family' van Sister Sledge in de andere, kun je in principe iedere dansvloer aan. Debbie Sledge gaat tijdelijk met zwangerschapsverlof maar de Sledges hebben nóg meer dochters. Carol, de oudste van het stel, vervangt Debbie voor enige tijd. In 1981 is het de bedoeling dat Sister Sledge een album zal maken tussen Narada Michael Walden en Edwards/Rodgers, maar in de praktijk is het vooral een album dat is geproduceerd door Walden.'He's Just A Runaway'is één van de singles van het album. Het is een eerbetoon aan Bob Marley maar het zal enkel in ons land een hit van betekenis worden. Het piekt op nummer 10 in de Top 40, in de Nationale Hitparade doet het een plekje hoger.
Voor de rest van de jaren tachtig en negentig is het iets met pieken en dalen. Kathy Sledge begint in 1989 een solo-carrière maar blijft losvast betrokken bij de groep. In 1984 piekt het succes even met remixes van onder andere 'Lost In Music' en zelfs tijdens de jaren van de house weet Sister Sledge haar disco-geluid zó actueel te maken dat het een volgende generatie muziekliefhebbers inspireert. In de nieuwe eeuw wordt 'We Are Family' een aantal malen ingezet voor het goede doel, bijvoorbeeld voor 9/11 in 2001. Kim laat vaker verstek gaan, zij is inmiddels werkzaam als predikante. In 2012 doen de zussen een optreden bij Oprah Winfrey en is de bezetting aangevuld met zangeres Tanya Ti-et. Op 10 maart 2017 sterft Joni Sledge een natuurlijke dood. Ze is dan pas 60 jaar jong. De overige zussen geven aan dat ze desondanks verder zullen gaan als Sister Sledge. Kim wordt in 2019 definitief vervangen door Camille, de dochter van Debbie. Hoewel nergens een bevestiging is te vinden, lijkt het erop dat de dames in 2020 mot hebben gekregen want er zijn tegenwoordig twee bands actief. Sister Sledge Ft. Sledgendary is de groep van Debbie met kinderen Camille en David, neef Taddeus en de reeds genoemde Ti-et. Verder is daar Sister Sledge Ft. Kathy Sledge. Laatst genoemde is de enige telg van de familie want voor de rest bestaat het uit wisselende zangeressen en muzikanten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten