Singel round-up

Zo nu en dan ga ik op Soul-xotica twintig jaar terug in de tijd. Dat is ooit begonnen met de serie '20 Years Ago Today' welke dubbel en dwars is ingehaald door 'Het zilveren goud'. Als er een herinnering bestaat met een leuk verhaaltje erbij dan deel ik dat graag. Toch weet ik niet hoe frequent dat gaat gebeuren want persoonlijk reken ik de jaren 2005 en 2006 niet tot de absolute hoogtepunten uit mijn leven tot dusver. De week vóór mijn dertigste verjaardag besluit ik het maar eens goed op het zuipen te zetten en ook na mijn dertigste is er een onbestemd gevoel. Aan betaald werk doe ik op dat moment niet. De sociale dienst laat me met rust nu ik ruim twintig uur vrijwilligerswerk per week doe. Het ooit zo bloeiende idealisme is helemaal ingezakt en ik weet niet wat ik verder wil in het leven. Ik ga er bijna content mee zijn om een stamkroeg te hebben en dagelijks meubilair te zijn. Zo moeten de komende jaren aan me voorbij glijden? Buiten de eerste wilde weken van 2005 staat me niet erg veel meer bij van het jaar en ik moet hard nadenken om tot een herinnering te komen uit deze bewuste periode. Dan heb ik opeens dubbel geschoten want het blijkt ook twintig jaar te zijn sinds de vriendschap met W. is begonnen. Het is eveneens mijn kennismaking met De Singel en het begin van een kortstondige carrière als dj in Zwolle. 

In Steenwijk zit je letterlijk tussen Leeuwarden en Zwolle in. Zeker als je de reis met de trein aflegt. Mijn vinylvrienden in De Buze gaan naar Zwolle voor hun plaatjes maar ik blijf lange tijd georiënteerd op Leeuwarden. Ik koop mijn platen bij King Kong. In 2002 of 2003 ontdek ik eveneens de winkel van Minstrel in het Zwolse Assendorp. Ik kom altijd met bergen platen terug. 'Expect the unexpected'. De gesprekken bij Minstrel zijn zoveel leuker dan in Leeuwarden. Ik kom er vanaf die tijd regelmatig en vaak loopt het tegen sluitingstijd als ik klaar ben. Halverwege Minstel en het station zit een café waar ik vaak aanwaai en ik zal er zelfs nog eens een avond draaien. Dat is geen succes! Arjan van Minstrel moet niks van dat café hebben en hij begint over De Singel. Inmiddels is het nog atlijd 2003 en 2004 en ik moet naar 2005. Deze sprong heb ik nu gemaakt. 

Ik ben sinds mijn bezoek aan Nieuwleusen van het concert van Nora Keyes betrokken geraakt bij De Hondenkoekjesfabriek. Het 'huisorkest' FCKN BSTRDS heeft deze zaterdagavond een 'optreden' ergens in het land en of ik kan mee rijden? Jawél! Ik moet om half drie klaar staan in Nieuwleusen. Ik besluit met bus en trein te gaan omdat ik opeens een knotsgek plan heb bedacht. Wat als ik nu elpees mee neem en hoop dat er draaitafels staan? Lang verhaal kort... Ik mis aansluiting op Zwolle en dat feest gaat niet door. Ik loop de stad in en haal een paar elpees bij Minstrel. Weer valt de naam van De Singel en zo stap ik binnen, gewapend met zowel hagelnieuwe elpees als platen die ik op het feest had willen draaien als ze draaitafels hadden gehad. De Singel heeft op dat moment half-om-half een 'dj-booth'. Ze kunnen hem razendsnel opbouwen en de mannen van Soulclap zijn hier resident. Een vluchtige blik in mijn platen en dan de vraag of ik morgen iets heb te doen. Ik mag morgenmiddag en -avond naar hartenlust plaatjes draaien. Zo gezegd, zo gedaan. Ik laat de elpees achter in Zwolle, ga naar huis om te slapen en arriveer de volgende dag met nóg meer platen. Het zou vanaf dit punt een succesverhaal kunnen zijn, maar... ik heb het hoogstpersoonlijk naar de sodemieter geholpen. 

De Singel biedt een bijdrage in de reiskosten. Dat is voor mij op en neer met de trein van Steenwijk naar Zwolle en een taxi in Zwolle voor het laatste stuk. Dat kan ik nét rooien van de veertig of vijftig euro die ervoor staat. Verder is het volledige kost en inwoning. Je hoeft maar te zwaaien of je krijgt een drankje. Verder kun je enchilada's en ander Mexicaans voer bestellen zoveel je wilt. Dat is helemaal prima voor mij. De soos komt er nooit achter dat ik krijg betaald voor de optredens en ik kan lekker zat worden terwijl ik een volledige vrijheid heb om te draaien wat ik maar wil. 'Van alles en nog nix' wordt mijn credo in De Singel. Toch vergis ik me in één ding. De Singel is een café en niet een basisschool met een strenge meester of juf. Ze huren uitsluitend volwassen dj's in die hen eigen grenzen moeten bepalen voor wat betreft de drank. Juist daar gaat het helemaal mis bij mij. Ik sta halverwege de avond al te dazen achter de draaitafels en ga bijkans kruipend naar huis met mijn tassen elpees. Ik krijg een paar waarschuwingen die ik allemaal in de wind sla. Als ik dan in emotionele buien ook nog één van de eigenaren telefonisch ga benaderen, is het definitef voorbij met mijn dj-loopbaan in Zwolle. Spijt? Och ja! Als ik zie wat voor fraaie optredens de Soulclap-jongens hebben gekregen? Ik ben niet jaloers aangelegd en had ook al lang geaccepteerd dat ik niet lid zou worden van hun team, maar er had wel méér in gezeten. 

Is het allemaal kommer en kwel? Welnee... ik heb ook hele mooie en warme herinneringen aan De Singel. Een gewone zondagse fietstocht naar De Singel en daar twee heuse 'fans' treffen. De prachtige akoestiek dankzij het vele hout. De knotsgekke dubbeloptredens die ik met een andere 'wanna-be' dj doe. De zondag van het WK in 2006 als Nederland moet spelen. Het is té warm om binnen te zijn. Als het fluitsignaal klinkt op televisie start ik 'Do You Love Me' van The Contours in. Een minuut later is de kroeg leeg. Dat is overigens ook de dag dat ik mijn huissleutels met nieuwe véél te grote sleutelhanger laat liggen. Rap met de trein op en neer naar Zwolle om zo snel mogelijk thuis te zijn. De elpees staan thuis onder het afdakje, maar daar is rond het middaguur wél de zon! Ik heb het gered. 

Ik heb in 2007 voor het laatst gedraaid in De Singel. Zelfs nog een zondag met de koffergrammofoon die ik op dat moment heb. Na die tijd kom ik er nog wel geregeld maar dat verandert als ik naar Nijeveen verhuis. Opeens is het niet meer zo makkelijk om even snel op de trein naar Zwolle te stappen zoals in Steenwijk. Ik ben er later nog een paar maal met platenbeurzen. De laatste keer is in 2016 geweest. De voorgevallen zaken die ik verder niet wil benoemen, komen steeds verder achter me te liggen en ik hoop dat dit gevoel ook in De Singel bestaat. Ik moet hoognodig mezelf weer eens aanbieden met mijn nieuwe specialiteit voor wat betreft de soul. Van uitstel komt afstel en dan komt de corona-paniek. De Singel heropent na de eerste lockdown maar bij de volgende lockdown vallen de stukjes op hun plek. De eigenaar van het pand wil hen er graag uit hebben en nog eens een aantal maanden zonder werk en inkomsten gaat het café niet in de koude kleren zitten. In 2021 sluit het de deuren en ik heb toen, geloof ik, al eens een berichtje geschreven over De Singel.